Το rock είναι ιδέα, περιλαμβάνει λοιπόν τη λογική του διαφορετικού... του εναλλακτικού, του πρωτότυπου, της ελευθερίας έκφρασης. Πιστεύουμε ως εκ τούτου πως το rock θα έχει πολύ μέλλον και το μέλλον πολύ rock.

λένε στον Γιάννη Φύτρο οι Mute Tale.

Περιδιαβαίνοντας σε στοιχειωμένα λημέρια της rock σκηνής, εκεί που η φαντασία συναντά τα επιβλητικά riffs και η ατμόσφαιρα παντρεύεται με τους ήχους αέρινων φωνών, είναι βέβαιο ότι θα συναντήσεις και τους Mute Tale. Πρόκειται για ένα ταχέως ανερχόμενο σχήμα της symphonic metal σκηνής που, ειδικά για τους "πιστούς" του είδους, αποτελεί μια ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη τόσο δισκογραφικά όσο και συναυλιακά. Έτσι, ήταν θέμα χρόνου να κάνουμε μια πιο εμπεριστατωμένη παρουσίαση συστήνοντας τους Mute Tale στο μουσικόφιλο κοινό, και φυσικά είναι ιδιαίτερη η χαρά μας που αυτή η παρουσίαση πήρε τη μορφή συνέντευξης, δίνοντας την ευκαιρία να τους γνωρίσουμε "από πρώτο χέρι"!

Για αρχή, θα θέλαμε να μας συστήσετε τους Mute Tale...

Mute Tale: Η μπάντα μας δημιουργήθηκε το Νοέμβριο του '10 στην Αθήνα από την Annou, αλλά κατάληξε στην σημερινή της σύνθεση πολύ αργότερα. Από τα πρώτα μέλη της ήταν ο μπασίστας Λεωνίδας Φιλίντας, ακολούθησε ο Στέφανος Γεωργιτσόπουλος,ο βασικός κιθαρίστας μας και μετέπειτα οι Λευτέρης Παπαμαλλής-πλήκτρα, Γιάννης Μούντριχας-ρυθμική κιθάρα και Δημήτρης Καπουκάκης στα τύμπανα. Το "νεότερο" μέλος μας δε, είναι η Μαρία Χατζηιωάννου, στα β' φωνητικά.

Το Μάρτιο του 2015 κυκλοφόρησε το πρώτο σας full length άλμπουμ με τίτλο "The Gordian Knot", μια πολύ δυνατή δουλειά που, εκ του αποτελέσματος, φάνηκε πως αποτέλεσε προϊόν μπόλικης έμπνευσης αλλά και σοβαρής δουλειάς. Μιλήστε μας γι' αυτό το album...

Μ.Τ.: Κατ΄αρχήν ευχαριστούμε! Το "The Gordian Knot" ακολούθησε ενός digital single που κυκλοφόρησε το '13 με τίτλο "Forgetfulness" από την XRC Records USA, σε στίχους και μουσική από την Annou και παραγωγό τον Μάκη Τσελέντη. Το ζητούμενο της Annou ήταν ο πιο συμφωνικός και πιο power ήχος για το επόμενο υλικό.΄Ετσι, συνεργάστηκε με τον Βob Katsionis, με παραγωγό πάντα τον Μάκη Τσελέντη, αλλά για την Metal Breed Records USA αυτή τη φορά. Το άλμπουμ περιλαμβάνει τα εξής 10 τραγούδια:
Animae / Realm of Serenity / The Dale / Ravensky / Sunken Hope / Chain of Fear / Good Intentions / The Curse of Time (Eclipsis) / Scar / Mute Tales

Gothic ατμόσφαιρα, ηλεκτρικός δυναμισμός, σκοτεινοί στίχοι αλλά και η υπέροχη φωνή της Annou να τους ερμηνεύει. Ποιές θα λέγατε πως είναι οι κυριότερες επιρροές σας, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά;

M.T.: Πολλές και καμία... όπως ακριβώς και στις ζωές μας. Παίρνουμε πολλές πληροφορίες, τις φιλτράρουμε και δημιουργούμε τη δική μας ζωή... Έτσι δημιουργήθηκε και ο δικός μας στίχος και η δική μας μουσική.

Τόσο το CD Single όσο και το "The Gordian Knot" κυκλοφόρησαν υπό αμερικανικό label. Πώς και καταφύγατε στην άλλη άκρη του ατλαντικού για τα δισκογραφικά σας πονήματα;

M.T.: Το κέντρο της δισκογραφίας είναι εκεί. Είναι μια ευρύτερου ενδιαφέροντος αγορά. Μας έγινε η πρόταση από τον παραγωγό μας για την συγκεκριμένη εταιρεία και φυσικά την αποδεχτήκαμε με μεγάλη χαρά.

Πριν περίπου δύο μήνες σας θαυμάσαμε στο Voices of the Mist Fest Vol.2 στο Κύτταρο, σε μια πραγματικά εξαιρετική εμφάνιση! Θεωρείτε ότι το "συναυλιακό έδαφος" στην Ελλάδα είναι αρκετά γόνιμο για female fronted μπάντες με σκληρό ήχο;

M.T.: Είμαστε ακόμα στην σπορά (αστειευόμαστε), όμως ναι, μπορεί το έδαφος να γίνει γόνιμο. Η σκηνή αυτή έχει δείξει πολύ ενδιαφέροντα δείγματα τα τελευταία χρόνια. Ο σκληρός ήχος συνάδει άψογα με τη γυναικεία ευαισθησία. Υπάρχει ισορροπία. Θαυμάζουμε και σεβόμαστε όλες τις κυρίες που δημιουργούν, προσπαθούν και επιμένουν να "υπηρετούν" αυτό το είδος. Είναι η μουσική μας οικογένεια. Θα δούμε καρπό; δεν ξέρω... Ξέρω όμως ότι "το παλεύουμε".

Από την εμπειρία σας μέχρι στιγμής, ποιές θα λέγατε πως είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει ένα symphonic metal σχήμα, τόσο μέσα σε ένα στούντιο όσο και πάνω σε μια σκηνή;

M.T.: Μια μπάντα με πολλά μέλη που θα επιθυμούσε να έχει ακόμα περισσότερα, αν αυτό ήταν δυνατόν, για καλύτερο αποτέλεσμα και φυσικότερο ήχο, όπως αυτές του συμφωνικού metal, αντιμετωπίζει όντως αρκετά θέματα, στις παραστάσεις της κυρίως. Χρειάζεται συγχρονισμός, συντονισμός, πρόβες, μεγάλη σοβαρότητα και επαγγελματισμός για να αντιμετωπιστούν οι αντιξοότητες. Όταν δε υπάρχουν γυναικεία φωνητικά τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο. Πιστεύουμε πως και οι άνθρωποι που κάνουν το ήχο στις εγχώριες σκηνές έχουν διάθεση και προσπαθούν εξίσου με όσα μέσα διαθέτουν να βγάλουν ένα καλό αποτέλεσμα.

Αν δεχτούμε πως το gothic στοιχείο που κυριαρχεί σε αυτό το είδος μουσικής, φαίνεται διαχρονικά να αποτελεί και μια γενικότερη "δήλωση" από τους ανθρώπους που το υιοθετούν, από μια πιο dark αισθητική μέχρι τις ανάλογες φιλοσοφικές επιρροές, ποιά πιστεύετε ότι θα μπορούσε να είναι αυτή η δήλωση;

M.T.: Είμαστε απλά η αίσθηση που παίρνετε από εμάς την ώρα που ακούτε τη μουσική μας.

"You will be cursed, this is your doom. There is no door in here, passage or room. Don't think of fleeing, don't try to fly..." ακούγοντας αυτούς τους στίχους από το The Dale, κάνω αυθόρμητα - ίσως και καταχρηστικά - κάποιους συνειρμούς που καταλήγουν στην ελληνική κοινωνικο-πολιτική πραγματικότητα... Υπάρχει, πιστεύετε, κάποια "πόρτα, μονοπάτι ή χώρος" για να "πετάξουμε", ή είμαστε... καταδικασμένοι;

M.T.: Λοιπόν αυτή η ερώτηση έχει για μας πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Παρ' όλο που δεν αναφερόμαστε σε κάτι τέτοιο, βρίσκουμε εξαιρετικό και μας τιμά που ασχοληθήκατε να αναλύσατε με το δικό σας τρόπο τον στίχο μας... αυτό σημαίνει ότι αυτή η λυρική ιστορία, γιατί για παραμύθι πρόκειται, μιλάει με διαφορετικό τρόπο στον καθένα... Μακάρι να ξέραμε τις απαντήσεις σε τόσο σοβαρές ερωτήσεις. Το "The Dale" πάντως αφορά στη συναισθηματική ασφυξία που προκαλείται από λανθασμένες επιλογές στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους.

Στις 18 Ιουνίου 2016 θα σας δούμε σε μια μεγάλη συναυλία στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά μαζί με άλλα έξι σχήματα, διαφορετικού μουσικού ύφους το καθένα, υπό τον γενικό τίτλο "Το Rock του Μέλλοντος μας". Δώστε μας τη δική σας ερμηνεία για αυτόν τον τίτλο, αλλά και τη δική σας προσέγγιση για το πώς φαντάζεστε "τη ροκ του μέλλοντος"...

M.T.: Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά έχει μια τεράστια ιστορία, εγκαινιάστηκε το 1895 και είναι ένα πολύτιμο πολιτιστικό στολίδι, όπως όλοι γνωρίζουμε. Νοιώθουμε δέος που θ΄ανέβουμε στη σκηνή του! Μας δίνει χαρά που η παραγωγός εταιρεία μας επέλεξε να αντιπροσωπεύσουμε το Συμφωνικό metal σ΄έναν τέτοιο υπέροχο χώρο και ευχαριστούμε και εσάς που είστε χορηγοί επικοινωνίας σε αυτό το μουσικό φεστιβάλ. Το rock είναι ιδέα, περιλαμβάνει λοιπόν τη λογική του διαφορετικού... του εναλλακτικού, του πρωτότυπου, της ελευθερίας έκφρασης. Πιστεύουμε ως εκ τούτου πως το rock θα έχει πολύ μέλλον και το μέλλον πολύ rock.

Τί άλλο μας επιφυλάσσουν οι Mute Tale για το άμεσο μέλλον; Live gigs, ίσως και κάποιο νέο υλικό;

M.T.: Νέο υλικό! Ετοιμάζουμε ένα single (προπομπό του album που θ΄ακολουθήσει), τη μουσική του οποίου έχει γράψει ο Στεφανος Γεωργιτσόπουλος και τους στίχους η Αnnou.

Σας ευχαριστούμε πολύ και αναμένουμε με χαρά να σας δούμε στις 18 Ιουνίου!

M.T.: Εμείς σας ευχαριστούμε!!! Τα λέμε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά!

• Συνέντευξη Σέλας: "Το κλείδι είναι να αντέχεις στο χρόνο"
• Εκείνος + Εκείνος: "Να ονειρεύεστε! Μη φοβάστε..."