Τί κάνει η Μικτή Χορωδία Δήμου Κηφισιάς με τους Mute Tale και τους Art of Simplicity στο Methodia Art Multispace; "Εντύπωση" είναι πρώτη απάντηση που ίσως θα έδινα - μια πολύ ευχάριστη εντύπωση από μια άκρως ηλεκτρική εμφάνιση, που ωστόσο επισκιάστηκε από μια ιδιαίτερα χαμηλή προσέλευση...

Θες το επερχόμενο τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας, θες το ιδιαίτερο μουσικό ύφος των δύο σχημάτων, θες ο όχι και τόσο γνωστός χώρος που τους έδωσε το βήμα για αυτό το live, θες οι πολλές επιλογές που μπορεί να είχε ο φαν του "σκληρού" ροκ ρεπερτορίου το βράδυ της Παρασκευής... Όπως κι αν το εκλογικεύσεις, το αποτέλεσμα ήταν ένα σχεδόν άδειο μαγαζί που, όπως είναι λογικό, επηρέασε αρνητικά το όλο κλίμα του live.

Με ένα μικρό "μούδιασμα", λοιπόν, λίγο πριν τις 11 πήρε (επιτέλους) τη θέση της επί σκηνής η Μικτή Χορωδία Κηφισιάς, υπό τη διεύθυνση του Μαέστρου Θανάση Αρβανίτη. Στη σύντομη πλην περιεκτική εμφάνιση της η μικτή χορωδία εξέπληξε αρκετά ευχάριστα για το ευρύ φάσμα στο οποίο κινούταν μουσικά, από spiritual κομμάτια όπως το I'm gonna sing μέχρι Μπαχ κι από το Africa από Toto μέχρι το The Rains Of Castamere από το soundtrack της σειράς Game Of Thrones. Ειδικά το τελευταίο, προσωπικά μου προκαλεί ανατριχίλα κάθε φορά που το ακούω, και η ερμηνεία του από τη χορωδία Κηφισιάς δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Άλλωστε, σαν χορωδία δεν είναι χθεσινή, μιας και δραστηριοποιείται τόσο εντός όσο και εκτός χώρας από το 1992, αν και φάνηκε να διακατέχεται από το ίδιο πρόβλημα που διακατέχει σχεδόν κάθε μουσικό ή χορωδιακό σύνολο χωρίς σταθερά μέλη στον άξονα του χρόνου... την έλλειψη ομοιογένειας. Ωστόσο, αν υπάρχει η διάθεση και η "πρώτη ύλη" μιας χορωδίας, δηλαδή οι καλές φωνές, δεν υπάρχει κάτι που να μη μπορεί να επιτευχθεί με αρκετή δουλειά. Και η Μικτή Χορωδία Κηφισιάς φάνηκε να έχει και τα δύο.

Η συνέχεια του live μας επιφύλασσε τους Art of Simplicity. Εδώ θα πρέπει να σταθούμε λίγο, και συγκεκριμένα στο "διαμάντι" που κυκλοφόρησαν την προηγούμενη χρονιά με τίτλο "When Fables have a Bitter Taste", το οποίο μάλιστα μπήκε και στο TOP20 των καλύτερων δίσκων του 2016, όπως προέκυψε από τη σχετική ψηφοφορία του evart.gr. Για το εν λόγω άλμπουμ είχαμε γράψει τότε πως "μέσα στα 35' που διαρκεί, η δυσκολία του να βάλεις σε μουσικά "καλούπια" αυτό που ακούς είναι ευθέως ανάλογη με την ευκολία του να σε κερδίσει αυτό το κολάζ από symphonic, heavy, progressive και ολίγον power στοιχεία." Έτσι, το να τους ακούσω επιτέλους και από κοντά, και δη σε ένα live μαζί με τους εξίσου εξαιρετικούς Mute Tale, ήταν μια μοναδική ευκαιρία!

Ιδίως όταν ακούστηκαν και οι πρώτες νότες του "Once", με το οποίο άνοιξαν την εμφάνιση τους, η αδημονία για τη σύμπραξη (που περίμενα ότι θα γινόταν) των Art of Simplicity με τη χορωδία για το συγκεκριμένο κομμάτι έφτασε στο κατακόρυφο... και γειώθηκε απότομα, μιας και τελικά δεν έγινε ποτέ αυτή η σύμπραξη. Εντάξει, δεν ανέφεραν ποτέ πως θα συνέπρατταν, όμως κατά τη γνώμη μου ήταν μια ευκαιρία που δεν έπρεπε να αφήσουν να πάει χαμένη. Αλλά δεν έφτανε μόνο αυτό, στο ίδιο κομμάτι δεν ακούστηκαν ποτέ και τα χαρακτηριστικά κιθαριστικά riffs στις αλλαγές του κομματιού. Μια αρκετά απογοητευτική αρχή λοιπόν για κάποιον που είχε ακούσει και γούσταρε πολύ το Once, μια αξιοπρεπής αρχή για όλους τους υπόλοιπους. Αλλά και μια αξιοπρεπέστατη έως αρκετά καλή συνέχεια, με τα κομμάτια του νέου άλμπουμ καθώς και κάποια από το προηγούμενο, όπως το asymmetric act (από το ομώνυμο demo του 2005, με το οποίο συστήθηκαν ως σχήμα). Μπορεί η ένταση της κιθάρας να έλειψε και σε αρκετά άλλα σημεία, αλλά όσο περνούσε από το χέρι των Art of Simplicity ήταν μια δυνατή εμφάνιση, κόντρα και στο προαναφερόμενο κλίμα. Εννοείται ότι ανυπομονούμε να τους ξαναδούμε από κοντά!

Σκυτάλη στο δεύτερο και τελευταίο σχήμα της βραδιάς, τους Mute Tale. Ένα σχήμα που είχαμε τη χαρά να γνωρίσουμε συναυλιακώς πριν ένα χρόνο στο Voices of the Mist Fest Vol.2, αλλά και μέσω μιας συνέντευξης που είχαμε την τιμή να φιλοξενήσουμε, με αφορμή ένα live το οποίο δυστυχώς δεν έγινε τελικά. Έτσι, αναμέναμε την ευκαιρία να ξανακούσουμε διά ζώσης τους Mute Tale, όχι μόνο για να απολαύσουμε το πρώτο τους full length άλμπουμ με τίτλο "The Gordian Knot", αλλά και για να θαυμάσουμε τη σκηνική τους παρουσία, την υπέροχη σοπράνο φωνή της Annou και, φυσικά, τη σύμπραξη τους με τη Μικτή Χορωδία Κηφισιάς. Όπερ και εγένετο! Εισαγωγή με τη χορωδία και το κομμάτι "Animae", για να μπει εν συνεχεία το εκρηκτικό Realm of Serenity και να σημάνει την αρχή άλλης μιας τρομερής εμφάνισης. Τρομερή όχι μόνο από μουσικής πλευράς, αλλά και για έναν επιπλέον λόγο: τον επαγγελματισμό του σχήματος, που απέπνεε την ενέργεια και τη διάθεση που θα περίμενε κανείς σε ένα γεμάτο χώρο, όχι στη σχεδόν άδεια Methodia. Μοναδική ίσως εξαίρεση η Μαρία Χατζηϊωάννου, που μάλλον αισθανόταν αρκετά άβολα χωρίς το δίσκαλο synth της.

Με κομμάτια από το Gordian Knot, μερικά εκ των οποίων σε συνεργασία με τον σολίστ της χορωδίας Αλέξανδρο Σπανάκη, με το νέο single "All Hallows' Even" (προπομπό της επερχόμενης δισκογραφικής δουλειάς τους που θα κυκλοφορήσει φέτος) μαζί με τη μικτή χορωδία Κηφισιάς, αλλά και με διασκευές σε αγαπημένα κομμάτια από Nightwish όπως το "Nemo", οι Mute Tale έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό, για να κλείσουν με το ομώνυμο κομμάτι λίγο πριν τις 2 τα ξημερώματα. Μια συνολικά δυνατή συναυλία, που μακάρι να είχε στηριχθεί από τον κόσμο όσο της άρμοζε.

• Leaf Dog, BVA & Detro Live @ AN Club
• "Στο Φαλιμέντο Του Κόσμου" | Αφιέρωμα στον Νικόλα Άσιμο @ Σταυρός του Νότου Club