Γιάννης Χαρούλης Live @ Θέατρο Πέτρας
- Λεπτομέρειες
- Γράφει ο/η Δώρα Γιαννακοπούλου Δώρα Γιαννακοπούλου
- Κατηγορία: Live & Συναυλίες Live & Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : 16 Ιουνίου 2016 16 Ιουνίου 2016
Δευτέρα βράδυ, πρώτη μέρα των συναυλιών του Γιάννη Χαρούλη στο Θέατρο Πέτρας και άνοιξαν οι ουρανοί. Η βροχή να πέφτει χωρίς σταματημό και η αγωνία για το αν θα αναβαλλόταν η συναυλία της Δευτέρας και τι θα γινόταν την Τρίτη έφτανε στο κόκκινο. Ευτυχώς για άλλη μια φορά οι εικόνες από την πρώτη μέρα επιβεβαίωσαν γιατί ο κόσμος αγαπάει τόσο πολύ τον Γιάννη Χαρούλη. Η συναυλία έγινε και ο κόσμος, παρ' όλη τη βροχή, έμεινε εκεί μέχρι τέλους!
Η εικόνα δεν άλλαξε ούτε το βράδυ της Τρίτης με πλήθος κόσμου να ανηφορίζει ασταμάτητα προς το θέατρο Πέτρας, το οποίο γέμισε σιγά-σιγά με τους φίλους του Χαρούλη να καταλαμβάνουν κάθε του σημείο, ακόμα και πάνω στο βουνό. Το σκηνικό ήταν ήδη εκπληκτικό και το κοινό ανυπόμονο να στηθεί και αυτό το βράδυ άλλη μια μεγάλη γιορτή. Έτσι κι έγινε! Οι μουσικοί ανέβηκαν στη σκηνή, ο Χαρούλης έπιασε το μικρόφωνο και η γιορτή ξεκίνησε.
Πάντα μου είναι δύσκολο να μεταφέρω με λόγια τα συναισθήματα που δημιουργεί μια συναυλία. Είναι μια εικόνα ζωγραφισμένη με ένα κοινό που χορεύει, τραγουδά, παθιάζεται, με το καλοκαιρινό αεράκι να χορεύει κι αυτό. Με τον Γιάννη Χαρούλη και τους μουσικούς του να χορεύουν και να διασκεδάζουν πάνω στη σκηνή. Πόσα χρώματα να βάλει κανείς πάνω σ’ αυτόν τον καμβά;
Ο Γιάννης Χαρούλης παραμένει ταπεινός, παρ' όλη την επιτυχία που έχει γνωρίσει όλα αυτά τα χρόνια. Πίνει πάντα τη ρακή του στην υγειά της παρέας και ζεσταίνει με το χαμόγελο του κάθε καρδιά που τον κοιτά. Είναι ένας μουσικός που στο χειροκρότημα του κόσμου ακόμα σκύβει το κεφάλι και αγκαλιάζει με τόση αγάπη το λαούτο του. Πολλές φορές, όπως και με όλους τους ανθρώπους, δε χρειάζονται πολλά και μεγάλα λόγια για να σου πουν πράγματα βαθιά. Προσωπικά αυτή την εικόνα τη φωτογράφισε για πάντα το μυαλό μου, γιατί δείχνει έναν τρυφερό άνθρωπο που σέβεται αυτό που κάνει.
Όπως κάνει πάντα, θυμήκε και απόψε τους φίλους του και τραγούδησε τραγούδια τους. Σωκράτης, Θανάσης, Ζιώγαλας, Χαϊνηδες με τη φωνή του Χαρούλη. Μας θύμισε όμως και τον Ξυλούρη, τις υπέροχες συνθέσεις του Μάνου Λοϊζου, τη μεγάλη Σωτηρία Μπέλλου, τη Βίκυ Μοσχολιού αλλά και το τρυφερό νανούρισμα του Νικόλα Άσιμου στην κόρη του, το «Παπάκι».
Φυσικά, σε όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι παραδοσιακοί κρητικοί ρυθμοί αλλά και ο ικαριώτικος, που πήρε θέση στο πρόγραμμα, καθώς και το ηπειρώτικο στοιχείο που δόθηκε όπως συνήθως από τον αστείρευτο σε ενέργεια και κέφι Κωνσταντή Πιστιόλη με τις φλογέρες, το κλαρίνο και την τσαμπούνα του. Ο αγαπημένος του κοινού Κωνσταντής, μας χάρισε επίσης το «Για πες μας Χάρε», παραδοσιακό τραγούδι της Ηπείρου. Τον Χαρούλη συνόδευσαν επίσης στη σκηνή οι εξαορετικοί και πλέον ταλανντούχοι μουσικοί Λευτέρης Ανδριώτης στη λύρα, Μιχάλης Καλκάνης στο κοντραμπάσο, Βασίλης Μπαχαρίδης στα κρουστά, Θανάσης Τζίνγκοβιτς στην κιθάρα και Πάνος Τόλιος στα τύμπανα.
Και κάπου εδώ θα επαναλάβω κάτι που έχω ξαναγράψει. Είναι τόσο όμορφο που αυτοί οι άνθρωποι αγαπούν την παραδοσιακή μας μουσική από κάθε άκρη της Ελλάδας, μας τη γνωρίζουν και μας κάνουν κι εμάς να αγαπάμε την ομορφιά της. Είναι τόσα πολλά που έχω στο κεφάλι για αυτή τη συναυλία, που δεν ξέρω τι να πρωτογράψω.
Μάλλον θα κλείσω με την εξής εικόνα. Ο φωτογράφος μας, Αλέξανδρος Κυβρικοσέος, μου έδωσε μια από τις μηχανές του. Δε θυμάμαι να φωτογράφισα άνθρωπο πάνω στη σκηνή που να μη χαμογελούσε. Δεν θυμάμαι να έβγαλα ούτε μια φωτογραφία που ο Γιάννης Χαρούλης δε χαμογελούσε, δεν κοίταζε με πάθος και αγάπη τον κόσμο, που δε γέμιζε όλη τη σκηνή με το χορό του... Που δεν ταραζόταν όλο του το κορμί στο ρυθμό των οργάνων και του κόσμου.
Αντιπαθώ σφοδρά τις συζητήσεις που βάζουν ταμπέλες. Εμπορικός, μη εμπορικός, έντεχνος ή μη και όλα αυτά. Αυτό που ξέρω είναι πως οι συναυλίες του Ιουνίου στο Θέατρο Πέτρας με έκαναν να σιγοχορεύω, να γελάω και να λέω για άλλη μια φορά μέσα μου πως καλλιτέχνες σαν το Χαρούλη μου αγγίζουν την καρδιά και δεν με νοιάζει ό,τι ταμπέλα κι αν του φορούν.
Να γεμίζει, λοιπόν, η καρδούλα μας, όπως λέει και ο ίδιος, με την παρέα και με όμορφες στιγμές.
Φωτογραφίες & βίντεο: Αλέξανδρος Κυβρικοσέος