Την Πέμπτη 15 Μαρτίου είχαμε τη χαρά να βρεθούμε σε ένα πολύ ιδιαίτερο live στο χώρο του Κυττάρου. Από τη μια οι Universe217, που το μεγαλείο της μουσικής τους δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, από την άλλη οι πολυγραφότατοι Afformance που ομολογουμένως διανύουν μια αρκετά δημιουργική περίοδο. Και εκτός αυτών, το πρωτοεμφανιζόμενο τρίο των Atomic Love ως opening act.

Συνεπέστατοι στο χρονοδιάγραμμα, οι Atomic Love πήραν τη θέση τους στη σκηνή του Κυττάρου με αξιοσημείωτη ψυχραιμία. Και το λέω αυτό δεδομένου ότι ήταν μόλις η δεύτερη εμφάνισή τους σε συναυλιακό χώρο, με υλικό που ακόμη είναι άγνωστο στον κόσμο, καθώς για την ώρα δεν έχει δημοσιευτεί σε κανένα από τα γνωστά "μουσικά λημέρια" του διαδικτύου. Ωστόσο, δεν άργησαν να μας βάλουν για τα καλά στο κλίμα του ατμοσφαιρικότατου pop χαρακτήρα τους, με τη γλυκιά φωνή της Εύας να ξεχωρίζει ανάμεσα στα ταξιδιάρικα synths και τις μελωδικές πινελιές της κιθάρας, δημιουργώντας ένα αξιοσέβαστο μουσικό αποτέλεσμα που σίγουρα δημιούργησε τις ανάλογες προσδοκίες για την περαιτέρω πορεία των Atomic Love.

Afformance για τη συνέχεια, με το χώρο να γεμίζει εντυπωσιακά για Πέμπτη - σημάδι του μεγάλου ενδιαφέροντος που έχει δείξει ο κόσμος για τις δουλειές των δύο σχημάτων. Και στην προκειμένη περίπτωση, μιλάμε για δύο εξαιρετικά άλμπουμ που το σχήμα κυκλοφόρησε ταυτόχρονα τον προηγούμενο Οκτώβριο, εντυπωσιάζοντας όχι μόνο με τη δημιουργικότητα και την ωριμότητα του, αλλά και με την ικανότητά του να κινείται σε ένα μεγάλο μουσικό εύρος, δεδομένου ότι το "Pop Nihilism" και το "Music For Imaginary Film #1" κινούνται συνθετικά και θεματολογικά σε κάπως διαφορετικά επίπεδα. Αυτό το συνθετικό κολάζ είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και διά ζώσης στο Κύτταρo, σε μια ομολογουμένως καταπληκτική εμφάνιση των Afformance.

Όσο για τους Universe217 που ακολούθησαν, τα έχουμε πει και έχουμε γράψει τόσες φορές για το πόσο "μπροστά" είναι μουσικά που μάλλον θα αγγίξω τα όρια της γραφικότητας αν το ξανακάνω. Το σίγουρο είναι ότι, ως κατ' εξοχήν συναυλιακό συγκρότημα, κάθε εμφάνισή του είναι μια μοναδική, ανεπανάληπτη, εκστατική εμπειρία. Και ως τέτοια μπορεί να χαρακτηριστεί και η φετινή εμφάνισή τους στο Κύτταρo, με τη μοναδικότητα της να ενισχύεται και από το άκουσμα νέων κομματιών, που έπαιξαν για πρώτη φορά. Το αναμενόμενο δέος ίσως να επισκιάστηκε λίγο από τον ελαφρώς μπουκωμένο ήχο, που σε κάποιες περιπτώσεις κάλυπτε ακόμα και την υπέροχη φωνή της Τάνιας, αλλά σε γενικές γραμμές δε φάνηκε να επηρεάζει ούτε την άρτια εμφάνιση των U217 ούτε τον ενθουσιασμό του κοινού που είχε κατακλύσει το Κύτταρo. Είναι και το ότι δεν τους βλέπουμε και κάθε μέρα, ιδίως αυτή την περίοδο που ηχογραφούν τον διάδοχο του Change. Αλλά φυσικά δεν παραπονιόμαστε, απλά αναμένουμε καρτερικά το νέο ιδιοφυές πόνημα ενός σχήματος που δεν έχει βγάλει ποτέ κάτι λιγότερο από διαμάντια.

• Grails live @ Κύτταρο
• Voices of the Mist Fest Vol.3