Πώς θα μπορούσαμε να πούμε όχι σε ένα φεστιβάλ που ονομάζεται «κάτω από τις γραμμές», αυτές οι ίδιες γραμμές που μας ενέπνευσαν και ακολουθούμε πιστά την πορεία που μας διαγράφουν;!

λέει στον Γιάννη Φύτρο η Ren των Echo Train.

"You have to become the rain, you have to overcome your mind"... Κάπως έτσι οι Αθηναίοι Echo Train προσδιορίζουν το ύφος της τέχνης τους, κι ας λένε όλοι πως πρόκειται περί ενός φολκ ροκ σχήματος με ψυχεδελικές καταβολές και έντονο άρωμα 60s. Εντάξει, όχι ότι έχουν άδικο, αλλά ακόμα κι αυτές οι λέξεις είναι ίσως "λίγες" για να περιγράψουν τη μουσική των Echo Train. Η Ηχώ, η νύμφη των δασών που διδάχτηκε μουσική από τις μούσες, την ερωτεύτηκε ο Πάνας, την λάτρεψαν αλλά και την μίσησαν για την ομορφιά της και τη μελωδική φωνή της, και παρ' όλο που τη σκότωσαν γι' αυτό, η στοργική Γαία την έκρυψε στα βουνά της αιώνια, με αποτέλεσμα ακόμα να την ακούμε που και που φευγαλέα. Όσο για το τραίνο... το σίγουρο είναι ότι δεν έρχεται από αυτόν τον κόσμο, αλλά εμείς επιβιβαζόμαστε κι ας μην είμαστε σίγουροι για το πού πάει... η διαδρομή έχει σημασία!

Οι συγκυρίες μας έφεραν πριν από ακριβώς ένα χρόνο στον κινηματογράφο Τριανόν για να βιώσουμε μια μεταφυσική, ΜΑΓΙΚΗ εμπειρία υπό το μανδύα μιας ζωντανής εμφάνισης των Echo Train. Ξέραμε ότι είναι ένα σχήμα που αναδείχθηκε από το διαγωνισμό του Jumping Fish, είχαμε ήδη ακούσει και λατρέψει το ντεμπούτο τους "Memento Mori", αλλά τίποτα απ' αυτά δεν φαινόταν να έχει σημασία μπροστά στο ψυχεδελικό ταξίδι που μας επιφύλασσαν εκείνη τη βραδιά. Ένα χρόνο μετά, οι συγκυρίες μας φέρνουν ξανά κοντά τους, αυτή τη φορά για μια συνέντευξη, με αφορμή το 5o Φεστιβάλ Βοτανικού "Κάτω από τις γραμμές" στο οποίο συμμετέχουν. Και μπορεί η φύση της ηλεκτρονικής αλληλεπίδρασης να είναι εκ των πραγμάτων περιοριστική, ωστόσο φροντίσαμε οι ερωτήσεις μας να μην περιοριστούν στις συνηθισμένες, κοινότυπες συνεντευξιακές ερωτήσεις. Till we meet again...!

Οι στίχοι, η μουσική αλλά και η κινησεολογία των Echo Train στις ζωντανές τους εμφανίσεις είναι σαφώς διαποτισμένα από το παγανιστικό στοιχείο. Είναι κάτι που διαπνέει και την καθημερινότητα σας ή αποτελεί απλώς μια ενδιαφέρουσα πηγή έμπνευσης;

H ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας, ο εγκλωβισμός σε τέσσερις τοίχους που κρύβουν τον ουρανό και τη σοφία του, η οικολογική καταστροφή που απειλεί τον πλανήτη μέρα με τη μέρα, ενώ όλοι είναι υπνωτισμένοι μπροστά σε μια οθόνη, μας οδηγούν στην ανάγκη να έρθουμε σε επαφή με το φυσικό και το υπερφυσικό στοιχείο της ύπαρξής μας, για να ξαναβρούμε νόημα στην ύπαρξη. Η λέξη paganus σημαίνει άνθρωπος της υπαίθρου, και παγανιστές ονομάστηκαν οι τελευταίοι ειδωλολάτρες τα πρωτοβυζαντινά χρόνια. Έμπνευση στις μέρες μας αποτελεί η τελετουργία που σε φέρνει πιο κοντά στα μυστικά της φύσης και τα άλυτα ερωτήματα του σύμπαντος, η τελετουργία που δεν αφήνει την ψυχή υπνωτισμένη και έρμαιο χειραγώγησης, με απώτερο σκοπό την κατανόηση της συμπαντικής αιώνιας αγάπης. Όλα αυτά σαφώς δεν θα μπορούσαν να διαπνέουν διαρκώς την καθημερινότητά μας, είναι όμως η ποθητή μας διαφυγή.

Το νεοπαγανιστικό κίνημα που ανθίζει ξανά εδώ και αρκετά χρόνια σε Αμερική και Ευρώπη έχει έρθει και στην Ελλάδα; Ή έχει έρθει μόνο το εμπορικό αντίκτυπο του "New Age";

Δεν μπορώ να ξέρω πως βιώνει ο κάθε μουσικός την ιδιότητά του, ή τα κίνητρα που τον οδήγησαν κάτω από τη σκέπη ενός κινήματος. Σίγουρα όμως είναι μια αναπόφευκτη τάση, κινούμενη από την παγκόσμια αναταραχή, οικονομική περιβαλλοντική πολιτική. Είναι απίστευτο για οποιονδήποτε ευαίσθητο άνθρωπο να πιστέψει, ότι με τόσα μελανά σημεία που έχουν καταγραφεί στην ιστορία η ανθρωπότητα συνεχίζει να διαπράττει τα ίδια λάθη. Έτσι και η Ελλάδα φυσικά δεν μένει ανεπηρέαστη. Το κατά πόσον υπάρχει μίμηση ή προσποίηση, αυτό μένει να κριθεί.

"Να θυμάσαι ότι είσαι απλά ένας θνητός" είναι η μετάφραση του τίτλου του δίσκου σας, Memento Mori, ενώ η φωτογραφία με τα δύο ελάφια στο καμμένο τοπίο της Πάρνηθας που κοσμεί το εξώφυλλο του άλμπουμ, δια χειρός Γιώργου Λαθύρη, φαίνεται να δίνει μια ερμηνεία για το πώς επιλέχθηκε ο συγκεκριμένος τίτλος. Ωστόσο, τί συνεπάγεται για σας η θνητότητα του ανθρώπου; Ο θάνατος είναι το τέλος; Είναι νομοτέλεια;

Θάνατος = Γέννηση = Δημιουργία = Καταστροφή = Σπείρα = Θάνατος = Γέννηση = ...

Η μουσική, η ερμηνεία αλλά και το γενικότερο στήσιμο των Echo Train παραπέμπει σε μια εποχή που, καλλιτεχνικά τουλάχιστον, φάνηκε να φτάνει στο ζενίθ της επί ημερών Woodstock. Όταν ήταν σχεδόν όλη η "παλιοπαρέα" εκεί (Jimi Hendrix, Jefferson Airplane, Joe Cocker, The Who, Ten Years After και πολλοί άλλοι) τζαμάροντας και ταξιδεύοντας μια ολόκληρη γενιά και ένα ολόκληρο κίνημα. 50 χρόνια μετά η μουσική τους σαφώς ζει ακόμα, αλλά οι ιδέες; Πού είναι το "Flower Power" σήμερα, σε έναν κόσμο όπου... "logic and proportion have fallen sloppy dead";

Βρίσκω ότι αν υπάρχει σήμερα το “flower power”, αν και σε μικρότερη κλίμακα, είναι πιο δυνατό και πιο συνειδητοποιημένο. Υπάρχει η γνώση, για τις παγίδες που μπορεί να κρύβει μια τέτοια αντιμετώπιση της ζωής, και άρα όποιος την ενστερνίζεται κρατάει τα ουσιαστικά της προτερήματα.

...Μιλώντας για την "παλιοπαρέα" πάντως, όπου συλλογικά αποτέλεσε και τεράστια επιρροή στη μουσική σας έκφραση, θα ήθελα να αναφερθώ και στα μέσα που χρησιμοποίησαν οι περισσότεροι για να έρθουν σε αυτή τη συνειδησιακή κατάσταση - αλλά και να διαμορφώσουν συνειδήσεις, σε ένα κίνημα όμως που "πνίγηκε" τελικά από τα ίδια μέσα. Ο λόγος για τα ναρκωτικά, είτε "φυσικά", είτε χημικά, είτε ψυχοτρόπα, είτε, είτε... Ποιά η άποψη σας για τη χρήση και τη χρησιμότητά τους, σε μια κοινωνία που κατά τ' άλλα επιμένει να τα δαιμονοποιεί;

Tα βαριά ναρκωτικά ήταν ο μόνος τρόπος να διαλύσουν και να διαβάλουν την τεράστια δύναμη και επιρροή που είχε αποκτήσει η μουσική την εποχή εκείνη. Υπάρχουν οι μαρτυρίες από καλλιτέχνες που έζησαν το ’68 και το καλοκαίρι της αγάπης, ότι τα χημικά εισέβαλαν στην ζωή τους με μια παράξενη ευκολία, για να συντρίψουν τη συνοχή τους και την επιρροή που είχαν αποκτήσει πάνω στην κοινή γνώμη. Έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος αυτοί οι «αξύριστοι, ακούρευτοι κουρελήδες» που διαδήλωναν για την Ειρήνη και την Αγάπη, να φανούν γραφικοί και ανόητοι στα μάτια του κόσμου. Το δίχως άλλο, με τίμημα τη ζωή τους, η μουσική που έγραψαν κάτω από την επήρεια ουσιών, κάποιοι καλλιτέχνες της εποχής, είναι ανεπανάληπτη. Αυτό όμως δεν αναιρεί το ταλέντο τους, ή τη δυνατότητά τους να δημιουργήσουν και χωρίς αυτά. Η εσωτερική αναζήτηση είχε λάβει χώρα πριν την έξαρση των ουσιών. Αν φυσικά μιλάμε για την κάνναβη, μιλάμε για ένα βότανο, που όπως όλα τα άλλα ανήκουν στο φαρμακείο της φύσης. Η υπερβολική λήψη οποιουδήποτε βοτάνου είναι βλαβερή. Η δαιμονοποίηση του, έχει ως αποτέλεσμα την κακή χρήση του, όπως και τεράστιο συμφέρον για τις φαρμακοβιομηχανίες.

Ας μιλήσουμε λίγο για τον ήχο σας. Έχετε πει πως στο "Memento Mori" δώσατε ιδιαίτερη βάση στην τεχνοτροπία παλαιότερων μορφών ηχογράφησης (μονοφωνική μίξη, αναλογικές πηγές ήχου, πειραματισμός με vintage hardware)... αν αυτό συνδυαστεί και με την κυκλοφορία του άλμπουμ σε βινύλιο, χάρη στην The Sound Of Everything, το αποτέλεσμα αν μη τι άλλο είναι εξαιρετικό. Τί σας ώθησε όμως προς αυτή την κατεύθυνση; Έχει κάτι το ιδιαίτερο για εσάς αυτός ο ήχος, πέρα από το ότι ταιριάζει στο ύφος της μουσικής σας;

Ο vintage ήχος με ό,τι αυτό συνεπάγεται στο studio και στα live είναι κάτι που δεν το επιλέξαμε, μας επέλεξε και μάλιστα είναι και ακριβό «άθλημα». Είναι λογικό όταν οι μπάντες που ακούς επί χρόνια χρησιμοποιούν συγκεκριμένο “gear” και τεχνοτροπία, το αυτί σου να κουρδίζεται σε τέτοια ηχοχρώματα. Η ψηφιακή τεχνολογία μπορεί να σου χαρίζει ατελείωτες επιλογές στην επεξεργασία και την ανάλυση του ήχου, μπορεί όμως και να σε παγιδέψει όταν χρησιμοποιείται αλόγιστα και άτεχνα. Μένουμε πιστοί όσο μπορούμε σε παραδοσιακές μορφές recording κυρίως γιατί προτιμούμε το χρώμα και τη στιγμή παρά τον τεχνοκρατισμό και την εφήμερη παραγωγή.

Μέσα από τις live εμφανίσεις σας αλλά και αποτελώντας μέρος της ελληνικής underground σκηνής, ποιά η γνώμη σας γι' αυτή την έξαρση μουσικής δημιουργίας που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στη χώρα; Υπάρχει κάποιο ή κάποια σχήματα που να ξεχωρίζετε, είτε λόγω φιλίας είτε λόγω μουσικών προτιμήσεων;

Η έξαρση αυτή είναι ιδιαίτερα ευχάριστη. Νοιώθω ότι δημιουργείται μια σκηνή και μια ιστορία που δεν θα μείνει απαρατήρητη στις επόμενες γενιές. Μπορώ να κατονομάσω κάποιους πιο κοντινούς μας φίλους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν βρίσκω μεγάλη αξία σε άλλα σχήματα που δημιουργούν αριστουργήματα εκεί έξω. Οι The Bonnie Nettles, οι Hold and Release και ο Theo Nt, οι Cyanna Mercury, η Dusk, η Venus Volcanism, είναι φίλοι και μουσικοί με τους οποίους έχουμε έρθει πιο κοντά κατά καιρούς και θεωρώ ότι ζουν και αναπνέουν για τη δημιουργία και τη μουσική.

Από μια ιδιαίτερη γειτονιά της Αθήνας όπως η Κυψέλη, όπου βρίσκεται και το studio που ηχογραφείτε, σε μια άλλη ιδιαίτερη γειτονιά όπως ο Βοτανικός, που φέτος διοργανώνεται για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά το Φεστιβάλ Βοτανικού "Κάτω από τις γραμμές"... Πώς αποφασίσατε να συμμετάσχετε σε αυτό το αυτο-οργανωμένο Φεστιβάλ στο Βοτανικό; Και πώς βλέπετε γενικότερα τις τάσεις αυτο-οργάνωσης στην κοινωνία μας, ιδιαίτερα αυτή την εποχή;

Πώς θα μπορούσαμε να πούμε όχι σε ένα φεστιβάλ που ονομάζεται «κάτω από τις γραμμές», αυτές οι ίδιες γραμμές που μας ενέπνευσαν και ακολουθούμε πιστά την πορεία που μας διαγράφουν;! Είμαστε πολύ χαρούμενοι να είμαστε μέρος αυτής της γιορτής που θα δώσει ζωή και ενέργεια στην καρδιά της πόλης μας. Αξίζει να ενημερωθεί ο κόσμος για όλα τα σημεία στον Βοτανικό στα οποία θα διαδραματίζονται τόσες πολλές εκδοχές της τέχνης, όπως το θέατρο, η μουσική, η φωτογραφία. Η τάση για αυτο-οργανώσεις στην κοινωνία μας είναι για μένα πολύτιμη, βοηθάει τον πολιτισμό και την ανάγκη έκφρασης, αδιαφορώντας για τα τετριμμένα μέσα προβολής, και αποδεικνύοντας, κατά έναν τρόπο, την αληθινή δύναμη της τέχνης.

Από το άνοιγμα στη συναυλία των Underground Youth μέχρι το ορεινό Ziria Music Festival, κι από τον Πλαταμώνα Πιερίας μέχρι το Let me Know Festival έχετε γράψει αρκετά χιλιόμετρα εμφανίσεων και συναυλιακών εμπειριών. Υπάρχει κάποια που να ξεχωρίζετε; Κάποιες άλλες στα σκαριά, μετά το 5o Φεστιβάλ Βοτανικού;

Στις 14 Οκτωβρίου θα εμφανιστούμε στο Lost & Found στον Κεραμεικό, στα πλαίσια της κυκλοφορίας του 10ου τεύχους του ψυχεδελικού περιοδικού Τimemazine, που γιορτάζει τα 50 χρόνια από το «Summer of love», και θα περιέχει θέμα αφιερωμένο στους Echo Train και συλλεκτικό 7ιντσο βινύλλιο όπου συμμετέχουμε στη μία του πλευρά με το τραγούδι Portland 69 (The Whisperer version 2017) originally by Hunger, ενώ στην άλλη πλευρά οι υπέροχοι Γερμανοί Vibravoid.
Στις 24 Νοεμβρίου ταξιδεύουμε για Φρανκφούρτη για να παίξουμε στο club Orange peel, ενώ στις 25 Νοεμβρίου θα συμμετέχουμε στο Psychedelic Network Festival στο Βύρτσμπουρκ (Wurzburg).

Τέλος, συνηθισμένη η ερώτηση μεν, από γνήσια ανυπομονησία δε, πρέπει να ρωτήσω αν έχετε στα σκαριά κάποιο νέο δισκογραφικό πόνημα και αν ναι, πότε περίπου μπορούμε να το περιμένουμε…

Ανυπομονούμε και εμείς για αυτό το επόμενο βήμα! Δεν ξέρω να πω με σιγουριά πότε θα είναι έτοιμο για κυκλοφορία, θα ξεκινήσουμε όμως να παίζουμε νέο υλικό σύντομα στις εμφανίσεις μας.

Σας ευχαριστούμε πολύ και σας ευχόμαστε καλή επιτυχία στο 5o Φεστιβάλ Βοτανικού "Κάτω από τις γραμμές", όπου και αναμένουμε να σας δούμε!

Σας ευχαριστούμε πολύ κι εμείς, και να μην ξεχνάτε να αφιερώνετε λίγο χρόνο να κοιτάτε τον ουρανό όταν σβήνουν τα φώτα!

• Μιλώντας με τον Jamie Stewart των Xiu Xiu για την LGBT κοινότητα, τον Ian Curtis, τα πουλιά και ένα κοριτσάκι-μέδουσα με 25 μάτια
• Οι Altribe μιλούν στο EvArt.gr