Από μόνες τους η θλίψη ή η χαρά δεν λένε τίποτα, αυτό που επιλέγουμε να δημιουργήσουμε μέσα από αυτά τα δύο συναισθήματα κάνει τη διαφορά.

λέει στη Χριστίνα Δραγγανά ο Jamie Stewart των Xiu Xiu.

Τι κοινό έχει η LGBT κοινότητα, με τον Ian Curtis, τα πουλιά και ένα κοριτσάκι μέδουσα με 25 μάτια;; Βρείτε τη λύση του γρίφου σε ένα συνειρμικό Q&A με το ιδρυτικό μέλος, front man των Xiu Xiu (προφέρεται shoe shoe), Jamie Stewart με αφορμή την τρίτη κατά σειρά εμφάνιση της μπάντας του στην χώρα μας. Πότε; Την Τρίτη 21/11 στο Temple Athens.

Τα τελευταία χρόνια, στην Ελλάδα, η LGBT κοινότητα έχει δράσει δυναμικά για την προάσπιση των δικαιωμάτων της, οι αγώνες τους για μια κοινωνία όπου η διαφορετικότητα δεν θα αποτελεί ταμπού, έχει αρχίσει να αποφέρουν καρπούς, με αποκορύφωμα τη θέσπιση νόμου που επιτρέπει την επιλογή φύλου στην ηλικία των 15 ετών. Έχει επηρεαστεί η μουσική σας από ανάλογα κινήματα; Αποτελεί για εσάς ένα μέσον ώστε οι άνθρωποι να σκεφτούν περισσότερο θέματα που συνδέονται με την σεξουαλικότητα;

Συγχαρητήρια, αυτά είναι υπέροχα νέα! Φυσικά, το να είναι κανείς ομοφυλόφιλος και να περιτριγυρίζεται από ανάλογη κουλτούρα είναι κάτι καθαρά πολιτικό, είναι κομμάτι του ποιοί είμαστε. Όσον αφορά στους Xiu Xiu, πάντα προσπαθούμε να είμαστε ανοιχτοί και ειλικρινείς πάνω σε όσα μας έχει κάνει η ζωή και όσα έχουμε κάνει εμείς σε εκείνη. Το να ζει κανείς σε αυτό το κοινωνικό πλαίσιο έχει διαμορφώσει καθοριστικά την ταυτότητά μας. Είναι μια συγκλονιστική εποχή για κάθε ομοφυλόφιλο που ζει στον σύγχρονο δυτικό κόσμο. Είναι προφανές πως δεν έχει γίνει και τόσο μεγάλη πρόοδος πάνω σε θέματα ελευθερίας σεξουαλικού προσανατολισμού. Υπάρχει ακόμη αρκετή προκατάληψη και βία, όμως σιγά-σιγά οι φανατικοί επικριτές αρχίζουν να χάνουν έδαφος, επιτέλους.

Το 2006 ήταν η πρώτη σας εμφάνιση στην Αθήνα και ακολούθησε άλλη μια το 2014, πως ήταν η εμπειρία σας με το ελληνικό κοινό;

Θυμάμαι καλά την πρώτη εμφάνιση, ήταν σε ένα heavy metal club, με διάφανο πάτωμα από plexiglass και μια ηλεκτρική καρέκλα. Και στις δύο μας εμφανίσεις το ελληνικό κοινό ήταν πολύ ένθερμο. Μας αρέσει πάρα πολύ να παίζουμε στη χώρα σας.

Experimental rock, art rock, noise pop είναι μερικά από τα είδη με τα οποία έχουν κατηγοριοποιήσει οι κριτικοί τη μουσική σας. Νιώθετε πως ανήκετε σε κάποιο από αυτά τα είδη ή έχετε κάτι άλλο στο μυαλό σας, το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηρίσει με τον καλύτερο τρόπο τη μουσική που δημιουργείτε;

Όπως συμβαίνει με τους περισσότερους μουσικούς, δεν με ενδιαφέρουν τα είδη. Πιθανότατα να περιέγραφα τη μουσική μας ως εξής: ένα ποντίκι δέχεται επίθεση από ένα κοριτσάκι που έχει 25 μάτια και μαλλιά μέδουσας κι έπειτα ένας μετεωρίτης μετατρέπεται διά μαγείας στην αίσθηση του χαδιού και αγγίζει τόσο πολύ τους πάντες που έτσι η επίθεση του κοριτσιού-μέδουσας, σταματά.

Ποια είναι η πρώτη σου μουσική ανάμνηση;

Ο πατέρας μου ήταν μουσικός και όταν ήμουν μικρός με έπαιρνε μαζί του, στο στούντιο όπου εργαζόταν. Η πρώτη μου ανάμνηση είναι να με παίρνει ο ύπνος και να γλιστράω κάτω από την κονσόλα-μίκτη, υπό τον ήχο της μουσικής.

Μουσικοί με τους οποίους θα ονειρευόσουν να συνεργαστείς, ζωντανοί και μη;

Με μια μπλε φάλαινα...

Πάμε στο 2013, τότε ηχογραφήσατε μέσα σε μια μέρα (!) ένα δίσκο με διασκευές πάνω σε κομμάτια της Nina Simone. Παρακαλώ, περιγράψτε μας αυτή την εμπειρία καθώς και γιατί επιλέξατε τη Nina, νιώθετε κάποιο ιδιαίτερη σύνδεση με τη συγκεκριμένη καλλιτέχνιδα;

Ήταν φανταστικό και ευχής έργον που για αυτό το δίσκο συνεργαστήκαμε με μερικούς από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου. Νιώθω απίστευτα τυχερός. Η Nina Simone ήταν βλοσυρή, διασκεδαστική, έξω καρδιά, βιρτουόζος, πρωτοποριακή, ανατρεπτική, μια ιδιοφυΐα. Όπως καταλαβαίνετε είναι αδύνατο να μην εμπνευστείς από μια μουσικό αυτού του βεληνεκούς.

Είναι γνωστό πως το birdwatching είναι ένα από τα αγαπημένα σου χόμπι. Αν έπρεπε να διαλέξεις ένα πουλί ως σύμβολο-μασκότ της μουσικής σας, ποιο θα ήταν και γιατί;

Ο καπουτσίνος. Καταρχάς η όψη του είναι γκροτέσκα, μοιάζει με γριά καρνάβαλο, χιλίων ετών, ντυμένη με γούνινο παλτό και το κελάηδημά του ηχεί ωσάν ένα φάντασμα γουρούνι στην προσπάθειά του να ξεφύγει από το χάρο.

Τα ακραία συναισθήματα που βγάζεις μέσα από τη φωνή σου και τον τρόπο που ερμηνεύεις αποτελούν έναν δούρειο ίππο για τις ψυχές των ακροατών;

Πιστεύω πως ο σκοπός της μουσικής θα έπρεπε να είναι ένας, να αγγίζει τις ψυχές των ανθρώπων. Οποιαδήποτε μουσική, σε οποιαδήποτε περίοδο της ιστορίας και από οποιονδήποτε ερμηνευτή.

Ο Ian Curtis «εφηύρε» το χορό της επιληψίας, για να διώξει μακριά τη θλίψη και το σκοτάδι που του δημιουργούσε η ασθένειά του. Η ατάκα «χόρεψε μακριά από τον πόνο» ανήκει σε εσένα. Πιστεύεις πως όταν οι άνθρωποι υποφέρουν, βγάζουν μεγαλύτερη ειλικρίνεια-δημιουργικότητα κι έτσι παράγουν αυθεντική τέχνη; Ας υποθέσουμε πως έρχεται μια μέρα που όλα τα προβλήματά σου έχουν εξαφανιστεί και είσαι ευτυχής, θα σήμαινε αυτό το τέλος της μουσικής σου;

Σε καμία περίπτωση. Η μουσική παράγεται μέσα από τα συναισθήματα και τη δημιουργικότητα, δεν έχει σημασία αν το συναίσθημα είναι αρνητικό. Το τραγούδι των Staples singer "i'll take you there" είναι απίστευτα συγκινητικό αλλά παράλληλα απίστευτα χαρούμενο και ξεσηκωτικό. Προσωπικά είμαι καταθλιπτικός, με ροπή προς το άγχος, το θυμό και τη μαυρίλα. Απλά έτσι με έφτιαξε ο Θεός. Παίρνω λοιπόν αυτά τα συναισθήματα και προσπαθώ να τα μετατρέψω σε μουσική αντί να τα καταπιέζω μέσα μου ή να ξεσπάω σε άλλους ανθρώπους μέσα από αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Από μόνες τους η θλίψη ή η χαρά δεν λένε τίποτα, αυτό που επιλέγουμε να δημιουργήσουμε μέσα από αυτά τα δύο συναισθήματα κάνει τη διαφορά.

2002-2017... τι έχει αλλάξει για τους Xiu Xiu, τι μένει ίδιο; Υπάρχουν όνειρα ή στόχοι για τα χρόνια που έρχονται;

Είμαι το χείροτερο άτομο για να σας απαντήσω σε κάτι τέτοιο, κάπως δεν έχω καθόλου προοπτική. Η δουλειά είναι περισσότερη τώρα, πιο έντονη αλλά αυτό ίσως να έχει να κάνει με το πέρασμα του χρόνου και με το γεγονός πως έχει μετατραπεί σε μια καθοριστική παράμετρο για τη ζωή μου. Τα πράγματα είναι θολά, όμως οι στόχοι είναι πάντα ίδιοι, κάθε φορά να δημιουργούμε την καλύτερη μουσική που μπορούμε, να μην έχουμε άλλες εργασίες και να προσπαθούμε να εξελίξουμε όσα κάνουμε πάνω στη μουσική μας. Εκτός από το να μην έχουμε άλλη κύρια απασχόληση, η μπάντα δεν θα φτάσει ποτέ τους άλλους στόχους. Όμως ποιος εύκολος στόχος έχει νόημα, θα ήταν σαν να πλέναμε τα πιάτα στο σπίτι μας...

Ας υποθέσουμε πως έρχεται η αποκάλυψη, όλα θα καταστραφούν και σαν δίνετε η ευκαιρία να επιλέξετε ένα τραγούδι, από όλη τη δισκογραφία σας, ώστε να διασωθεί για τους επιζήσαντες του παλιού κόσμου. Ποιο θα επιλέγατε και γιατί;

Κανένα!! Θα ήταν τεράστια ανακούφιση να αρχίσουμε να κάνουμε μουσικά από το μηδέν.

Ευχαριστούμε πολύ και αναμένουμε να σας δούμε από κοντά!

• Μιλάμε με τον Emil Amos, λίγο πριν την έναρξη της Ευρωπαϊκής περιοδείας των Grails
• Echo Train: "Να αφιερώνετε λίγο χρόνο να κοιτάτε τον ουρανό όταν σβήνουν τα φώτα!"