Το κάθε έργο πρέπει να γίνει τροφή για σκέψη για μια καλύτερη και πιο ανθρώπινη κοινωνία, όπου ο σεβασμός, το θάρρος, η αγάπη και η εσωτερική δύναμη θα είναι συνοδοιπόροι μας.

λέει στην Εύη Κουκά ο Αντώνης Πασβάντης.

Ο Αντώνης Πασβάντης είναι ένας καλλιτέχνης που αναμειγνύει τις τέχνες του τσίρκου με το θέατρο και το σύγχρονο ακροβατικό χορό. Αυτό το συνδυασμό χρησιμόποιησε για να δημιουργήσει το "ταξίδι της ζωής", ένα πρωτότυπο μουσικό θεατρικό έργο που αναμειγνύει τον λόγο, το τραγούδι και τη ζωντανή μουσική με τα άκρως εντυπωσιακά στοιχεία του τσίρκου, σε ένα πλούσιο σε μηνύματα κείμενο για το θάρρος, την εσωτερική δύναμη, το σεβασμό και την αγάπη. Με αφορμή αυτήν την παράσταση που παίζεται αυτό το διάστημα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, επικοινωνήσαμε με τον πολυπράγμονα καλλιτέχνη για να τον γνωρίσουμε περισσότερο μέσα από μια συζήτηση περί ζογκλερικών, ακροβατικών, θεάτρου και ζωής.

Αντώνη, είσαι ένας ποικιλόμορφος καλλιτέχνης. Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με ζογκλερικά και ακροβατικά και να μας πεις δυο λόγια για αυτόν το χώρο και τι ήταν αυτό που σε τράβηξε σε αυτόν...

Αντώνης Πασβάντης: Τα ακροβατικά και τα ζογκλερικά εντάσσονται στις τέχνες του τσίρκου αλλά προέρχονται από αρχαίους πολιτισμούς. Υπάρχουν τοιχογραφίες, αγαλματίδια και εικόνες σε αγγεία από την Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Κίνα. Είναι σωματικές τέχνες που γυμνάζουν τόσο το μυαλό όσο και το σώμα. Αυτό που με τράβηξε σε αυτόν το μοναδικό κόσμο είναι η ομορφιά και η αρμονία των κινήσεων και η δυσκολία τους που σου προκαλεί δέος όταν βλέπεις κάποιον να κάνει ριψοκίνδυνα ακροβατικά ή να παίζει με ζογκλερικά αντικείμενα. Δυστυχώς όμως, στην ελληνική πραγματικότητα είναι παρεξηγημένα επαγγέλματα, δεν υπάρχει υποδομή και καμία κρατική βοήθεια, σε αντίθεση με το εξωτερικό που υπάρχουν και κρατικές και ιδιωτικές επαγγελματικές σχολές. Στην Ελλάδα ειμαστε πραγματικά λίγοι αυτοί που ασχολούμαστε επαγγελματικά με αυτές τις τέχνες και ακόμη λιγότεροι αυτοί που τις διδάσκουμε.

Επίσης διδάσκεις εναέρια έκφραση και δημιουργικότητα σε πανιά. Μίλησε μας για αυτή την τεχνική...

Α.Π.: Διδάσκω εναέρια ακροβατικά σε πανιά 5 χρόνια τώρα στο στούντιο μου 'Twin Flames΄που βρίσκεται στα Άνω Πετράλωνα. Είναι μια υπέροχη μορφή τέχνης και εκγύμνασης που συνδιάζει αρμονία, δύναμη, ευλυγισία και την ομορφιά της ανθρωπινης έκφρασης. Σαφώς έχει πολλές σωματικές απαιτήσεις και ένα μεγάλο ποσοστό επικινδυνότητας αλλά με τη σωστή εκμάθηση και καθοδήγηση του δασκάλου μπορεί να ασχοληθεί ο καθένας και να φτάσει σε πολύ καλά επίπεδα. Για να γίνει κάποιος επαγγελματίας όμως, θα πρέπει να έχει καθημερινή επαφή και πολύωρη εξάσκηση ώστε να επέλθει ο απόλυτος σωματικός έλεγχος. Έπειτα, θα μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις και τις δυσκολίες αυτής της τέχνης. Τα τελευταιά χρόνια έχει γίνει αρκετά γνωστό στο κοινό και όλο και περισσότερος κόσμος έχει ξεκινήσει να το γνωρίζει και να ασχολείται με αυτό για προσωπική του ευχαρίστηση και εκγύμναση.

Έπειτα, ασχολείσαι και με το χορό και το θέατρο (κείμενα, σκηνοθεσία και συμμετοχές σε παραστάσεις). Που έρχονται να καταλαγιάσουν το ριψοκίνδυνο κομμάτι του ζογκλέρ-ακροβάτη ή να συνδυαστούν επιδιώκοντας την απόλυτη εσωτερική έκφραση;

Α.Π.: Η επαφή μου και η αγάπη με το θέατρο και το χορό ήρθε ένα χρόνο μετά από την ένασχόληση μου με τις τεχνικές του τσίρκο και συμπλήρωσε με τον καλύτερο τρόπο τον μαγικό αυτό δρόμο που ανοιγόταν μπροστά μου. Πραγματικά, δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός και ολοκληρώνει το ένα το άλλο, δημιουργώντας ένα εύρος απεριόριστων δυνατοτήτων. Αντικείμενα, σώμα, λόγος και ρυθμός δημιουργούν μια μαγική παλέτα επιδιώκοντας την απόλυτη εσωτερική έκφραση.

Έχεις συμμετάσχει σε πολλές παραστάσεις, όπως στη “Mata Hari” και την rock opera “Dragon” αλλά και σε πολλά διεθνή φεστιβάλ. Φαντάζομαι η κάθε εμπειρία ήταν ξεχωριστή πλην δυνατή, υπάρχει όμως κάποια που να ξεχωρίζεις;

Α.Π.: Πραγματικά όλες οι παραστάσεις είναι μια ξεχωριστή και δυνατή εμπειρία, όμως δύο είναι αυτές που πραγματικά μπορώ να ξεχωρίσω. Η συνεργασία μου το 2011 με το Εθνικό θέατρο μου πρόσφερε τη μοναδική εμπειρία να παίξω στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου για τρεις παραστάσεις. Στο εξωτερικό μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετέχω με την ομάδα θέατρο δρόμου Helix στο 31ο Διεθνές Φεστιβάλ των Εθνών που έγινε στην πόλη Nanjing της Κίνας. Μπροστά σε έναν κατάμεστο αρχαίο ναό παίξαμε τον "Προμηθέα Δεσμώτη" στην ελληνική γλώσσα. Το κοινό ήρθε μετά από την παράσταση συγκινημένο να μας αγκαλιάσει και να μας δείξει την ευγνωμοσύνη του για την προσφορά μας και αυτό είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση που μπορεί να έχει ένας καλλιτέχνης.

Μετά από μια διαρκή αναζήτηση γύρω από τις τέχνες και τις τεχνικές που ασχολείσαι, τι θα συμβούλευες τους νέους ανθρώπους που επιθυμούν να ασχοληθούν επαγγελματικά με το χώρο των τεχνών;

Α.Π.: Πραγματικά, δεν υπάρχει μια πεπατημένη. Η τέχνη είναι μια προσωπική ανάγκη για επικοινωνία και εκφραση και ο απώτερος σκοπός είναι να ανάγει τον άνθρωπο σε καλύτερο. Μια σχολή μπορεί να βοηθήσει να πάρεις κάποιες στοιχειώδεις τεχνικές γνώσεις πάνω στο αντικείμενο που θέλεις να ασχοληθείς αλλά για εμένα προσωπικά είναι μια δια βίου και συνεχούς εκμάθησης εμπειρία. Θα συμβούλευα, πέρα από την σκληρή δουλειά και την πειθαρχεία που απαιτείται, διότι είναι ένα ένας χώρος που δεν αναγνωρίζεσαι και δεν ανταμοίβεσαι σωστά πάντα, να ταξιδέψουν πολύ για να αποκομίσουν εμπειρίες που θα δημιουργήσουν όνειρα, οράματα και ένα μεγάλο ελεύθερο πνεύμα.

Την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου ξεκίνησε «το ταξίδι της ζωής...», μια μίξη ακροβατικών, ζογκλερικών, χορού, μουσικής και θεάτρου. Σε αυτήν την παράσταση σε συναντάμε επίσης σε διάφορους ρόλους. Πως «ισορρόπησες» μεταξύ των απαιτήσεων του κάθε ρόλου αλλά και πως «ισορρόπησαν» οι διάφορες τέχνες και τεχνικές μεταξύ τους;

Α.Π.: Το ταξίδι της ζωής είναι ένα μαγικό και συνάμα δύσκολο προσωπικό ταξίδι με μεγάλες απαιτήσεις και λεπτές ισορροπίες. Το να έχεις γράψει το σενάριο, να σκηνοθετείς, να κάνεις την παραγωγή και να έχεις και το βασικό ρόλο της παράστασης που να απαιτείται πέραν του λόγου να χειρίζεσαι αντικείμενα, να παίζεις με την φωτιά και να κάνεις ακροβατικά εναέρια και εδάφους είναι κάτι το πάρα πολύ δύσκολο. Όμως ασχολούμαι επαγγελματικά με το θέατρο, το χορό και τις τέχνες του τσίρκο εδώ και 14 χρόνια. Ο στόχος και ο σκοπός μου είναι να μαθαίνω καθημερινά, να μελετάω και να αναμειγνύω τις γνώσεις μου για να δημιουργώ. Το συγκεκριμένο έργο γεννήθηκε μέσα μου, η κάθε λέξη ακολοθούσε και μια εικόνα, σαν ένα έργο που παιζόταν στην οθόνη του μυαλού μου. Και καθότι ακροβάτης και χειριστής αντικειμένων είναι μέρος της καθημερινής μου εξάσκησης να ανακαλύπτω την «ισορροπία» μου και είναι και κάτι ανάλογο αυτό που κάνω και στην συγκεκριμένη παράσταση. Οι ισορροπίες υπάρχουν, απλά περιμένουν να τις ανακαλύψεις. Υπάρχει πολλή σωματική και ψυχική κούραση, μπορεί να προκύψουν τραυματισμοί, εντάσεις με τους συνεργάτες σου ορισμένες φορές που είναι κάτι το πολύ λογικό και πολύ άγχος στο να βγεί η κάθε παράσταση, αλλά δεν αμφέβαλα ούτε μια στιγμή. Η έκφραση μέσω της τέχνης είναι η κοινωνική μου προσφορά και βαθειά προσωπική μου ανάγκη, είναι ο τρόπος ζωής μου και κάθε εμπόδιο και δυσκολία σε αυτή τη διαδικασία είναι το ερέθισμα για αναζήτηση και εξέλιξη για κάτι καλύτερο. Το όραμα και η γέννηση της ιδέας είναι πάντα η αφετηρία αλλά η σκληρή καθημερινή εργασία, με σωστή διατροφή και εκγύμναση του σώματος, η σωστή συμπεριφορά εν ώρα εργασίας με υπομονή, επιμονή και προσπάθεια για επίλυση κάθε δυσκολίας είναι τα κλειδιά της επιτυχίας.

Το κείμενο της παράστασης αναφέρεται στο θάρρος, την εσωτερική δύναμη, το σεβασμό και την αγάπη. Θεωρείς ότι αυτά τα στοιχεία εκλείπουν στην εποχή μας ή το αντίθετο;

Α.Π.: Όλα αυτά τα στοιχεία βρίσκονται μέσα στον καθένα μας ανεξαρτήτως πολιτικής ή θρησκευτικής επιλογής και χρώματος και αυτός είναι και ο λόγος που έγραψα αυτό το έργο. Για να μιλήσω για όλες αυτές τις πανανθρώπινες αξίες που μας κάνουν υγιείς και όμορφους και που περιμένουν σα δώρα θεϊκά να τα αξιοποιήσουμε προς όφελος όλων για μια καλύτερη και πιο αρμονική κοινωνία. Δυστυχώς, ζούμε σε δύσκολους και σκοτεινούς καιρούς και έχουμε αυτά τα φωτεινά στοιχεία περισσότερο ανάγκη από ποτέ. Δεν έχουν εκλείψει και δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, αλλά οι δυσκολίες της καθημερινότητας μας εγκλωβίζουν και μας απομακρύνουν από τη φυσική μας πορεία προς εξέλιξη. Μέσα από την τέχνη πρέπει να προβάλλουμε αυτές τις αξίες και το κάθε έργο να γίνει τροφή για σκέψη για μια καλύτερη και πιο ανθρώπινη κοινωνία, όπου ο σεβασμός, το θάρρος, η αγάπη και η εσωτερική δύναμη θα είναι συνοδοιπόροι μας.

Εσύ που παίζεις κυριολεκτικά με τη φωτιά, πως βλέπεις τη σημερινή κοινωνικο-πολιτικο-οικονομική κατάσταση, με την οποία είναι σαν να «καίγεται το σπίτι μας»;

Α.Π.: Αυτός που παίζει με τη φωτιά, τη φωτιά δεν την φοβάται και αυτός είναι ένας από τους λόγους που «χορεύω» με την φωτιά. Για να ξεπεράσω τις ανασφάλειες, τις αδυναμίες και τους φόβους μου. Η σημερινή πραγματικότητα είναι δύσκολη για όλους μας. Απαιτεί καθαρό μυαλό και εσωτερική δύναμη. Αλλά είναι το ερέθισμα και η αφορμή να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας και όλοι μαζί να καταβάλλουμε τον καλύτερο μας εαυτό για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και να τις ξεπεράσουμε. Μόνο όλοι μαζί με συνοδοιπόρους μας την αλήθεια, την αγάπη και το θάρρος μπορούμε να ανταπεξέλθουμε σε κάθε εμπόδιο. Θα πρέπει να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας, να σταματήσουμε να μας επηρεάζει η κατευθυνόμενη προπαγάνδα από τα ΜΜΕ και το πολιτικό στερέωμα που μας υποδουλώνει και μας εγκλωβίζει. Να μορφωθούμε και να τραφούμε σωστά ψυχή και σώματι, να παίξουμε σαν παιδιά, να αγαπήσουμε αληθινά και να αντισταθούμε σθεναρά.

Ευχαριστώ πολύ και εύχομαι καλή επιτυχία για την παράσταση «Το ταξίδι της ζωής...»!

• Ο Θεολόγος Κάππος μιλάει στο Evart.gr
• Η Μαρίνα Μαυρογένη μιλάει στο Evart.gr