Ο χορός μου κάλυψε μια ανάγκη σημαντική, την επικοινωνία. Ανακάλυψα έναν κόσμο γεμάτο συμβολισμούς, εικόνες και συναισθήματα με μοναδικό μέσο επικοινωνίας το σώμα.

λέει στην Εύη Κουκά η Μαρίνα Μαυρογένη.

Η Μαρίνα Μαυρογένη με σπουδές στον χορό, συνεχίζει τη μελέτη πάνω στη κίνηση, το χορό, τη χορογραφία, τον αυτοσχεδιασμό και την έκφραση δίπλα σε καταξιωμένους καλλιτέχνες/δασκάλους. Από το Νοέμβριο του 1997 έως και σήμερα είναι επίσης καλλιτεχνική διευθύντρια και χορογράφος της Α ΚΙΝ. Με αφορμή την performance "4" από την ομάδα Α ΚΙΝ και τη solo performance της Μαρίνας Μαυρογένη με τίτλο "Η χαρά της αποτυχίας", ήρθαμε σε επικοινωνία με την καλλιτέχνιδα και μιλήσαμε -μεταξύ άλλων- για την προαναφερθείσα καλλιτεχνική ομάδα, τις επερχόμενες παραστάσεις, το χορό αλλά και τη δύναμη του. 

Πώς ξεκίνησε η σχέση σας με το χορό;

Μαρίνα Μαυρογένη: Tυχαία. Ως παιδί είχα πλατυποδία, ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της πλατυποδίας ήταν τα μαθήματα μπαλέτου και έτσι ξεκίνησα. Το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Έχετε σπουδάσει χορό στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού «Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας και Ραϋμόνδου Ντάνκαν». Έχετε σπουδές και σε κάποιον άλλο κλάδο ή σας κέρδισε από την αρχή ο χορός;

Μ.Μ.: Δε με κέρδισε από την αρχή ο χορός, μου κάλυψε όμως μια ανάγκη σημαντική, την επικοινωνία. Ανακάλυψα έναν κόσμο γεμάτο συμβολισμούς, εικόνες και συναισθήματα με μοναδικό μέσο επικοινωνίας το σώμα.

Πιστεύετε ότι ο χορός είναι στο μέγιστο δυναμικό του στην Ελλάδα;

Μ.Μ.: Ο χορός στην Ελλάδα ήταν πάντα στο μέγιστο δυναμικό του γιατί αποτελείται από ανθρώπους που τον αγαπούν, τον υπηρετούν και τον ανανεώνουν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Τα τελευταία χρόνια περισσότεροι νέοι άνθρωποι τολμούν, ταξιδεύουν το χορό στο εξωτερικό και με δεδομένες τις δύσκολες γενικότερα συνθήκες στη χώρα μας, οι προσπάθειες αυτές είναι πηγή έμπνευσης και αξίζουν κάθε στήριξη.

Υπάρχει κάποια συμβουλή από κάποιον από τους δασκάλους σας που την «κουβαλάτε» μέχρι τώρα;

Μ.Μ.: Υπάρχει, αλλά μου είναι δύσκολο να τη μεταφέρω κομψά... Περιφραστικά, λοιπόν, θα τη συνόψιζα υπογραμμίζοντας τη σημασία του να ακούει κανείς προσεκτικά, να είναι ενεργός ακροατής.

Είστε και εσείς δασκάλα... Τι είναι αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους νέους χορευτές;

Μ.Μ.: Αν είναι συνεπείς και ακριβείς στα μικρά πράγματα, θα είναι και στα μεγάλα.

Τι χαρακτηρίζει, για εσάς, έναν «καλό» χορευτή;

Μ.Μ.: Για μένα καλός χορευτής είναι αυτός που δε θα μου επιτρέψει να τον χαρακτηρίσω “καλό” ή “κακό” και που απλά θα με ταξιδέψει μέσα από την όποια ιστορία διηγείται.

Εκτός από χορογράφος, είστε και σκηνοθέτης. Πόσο σημαντική θεωρείτε την κίνηση σε έναν ηθοποιό;

Μ.Μ.: Θεωρώ ότι η κίνηση σε έναν ηθοποιό είναι δεδομένη. Η τέχνη του θεάτρου είναι αμιγώς σωματική. Γι' αυτό το λόγο, ο τρόπος που επιλέγω να εργάζομαι με κάνει να αναζητώ και να εκπαιδεύω ανθρώπους με στόχο να λειτουργούν πολυσυλλεκτικά, αντλώντας από διάφορες μορφές τέχνης, ώστε να παράγουν ένα πολυεπίπεδο έργο. Για μένα πλέον ένας performer δεν είναι μόνο χορευτής ή ηθοποιός, αλλά θα πρέπει να είναι τόσο ολοκληρωμένος που δε θα μπορώ να τον εγκλωβίσω στο χαρακτηρισμό μίας και μόνο τέχνης.

Είστε καλλιτεχνική διευθύντρια στην ομάδα Α ΚΙΝ. Πείτε μας δυο λόγια για αυτή την ομάδα, τη δράση και το σκοπό της...

Μ.Μ.: Γεννήθηκε το 1997, με στόχο να προσφέρει έργα που διακρίνονται για το χιούμορ και τις ακραίες καταστάσεις τους. Έργα που το μήνυμά τους είναι κρυμμένο κάτω από ωραίες αισθητικά εικόνες, αλλά δεν αφαιρεί σε κανέναν το δικαίωμα να κοιτάξει πιο βαθιά, γιατί το μήνυμα είναι πάντα εκεί.
Όραμά της είναι να καταφέρει να υλοποιεί στόχους ακόμα και αν αυτοί δε φαίνονται. Να προσφέρει έργο διασκεδάζοντας τους ανθρώπους με «εύπεπτα έργα», αλλά όχι ρηχά. Να έχει πάντα φρέσκες και αληθινές ιδέες. Να αποδείξει ότι η γελοιότητα ή «το αστείο του πράγματος» κρύβει τις πιο σκληρές αλήθειες.

Από αρχές Φλεβάρη παρουσιάζετε με την ομάδα Α ΚΙΝ τις παραστάσεις «4» και «Η Χαρά της Αποτυχίας» στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων. Πείτε μας για αυτές τις παραστάσεις...

Μ.Μ.: Είναι δύο παραστάσεις φτιαγμένες με πολλή αγάπη και φροντίδα. Και το «4» και η «Η χαρά της αποτυχίας» έχουν κοινό παρονομαστή τον άνθρωπο, την επικοινωνία και την απώλεια. Και στις δύο παραστάσεις οι ήρωες προσπαθούν να λυτρωθούν. Στο έργο “4” από τα πάθη τους και στο solo «Η Χαρά της Αποτυχίας» η ηρωίδα από τον εαυτό της. Νομίζω ότι τα καταφέρνουν και οι πέντε με “επιτυχία” φλερτάροντας με το χιούμορ αλλά και τις ανθρώπινες αλήθειες και αδυναμίες.

Παρατηρείτε την κίνηση και εκτός σκηνής, στην καθημερινή σας ζωή; Τι εκφράζουν τα σώματα στη σημερινή καθημερινότητα;

Μ.Μ.: Ναι, είναι μια συνεχόμενη έρευνα. Παρατηρώ και είμαι περίεργη. Τα σώματα εκφράζουν αγωνία, άρνηση ή διάθεση για επικοινωνία, κούραση αλλά και χαρά, συχνά φλερτάρουν με την ομαδικότητα, έχουν ανάγκη ή αποφεύγουν την επαφή. Είναι τόσο πλούσια στην έκφρασή τους που παραμένουν ατελείωτη πηγή άντλησης υλικού για έναν καλλιτέχνη.

• Αντώνης Πασβάντης: "Αντικείμενα, σώμα, λόγος και ρυθμός δημιουργούν μια μαγική παλέτα επιδιώκοντας την απόλυτη εσωτερική έκφραση"
• Ορέστης Ντάντος: Η τέχνη που έχει αλήθεια μέσα της είναι πάντα με έναν τρόπο ευθεία και άμεση