Το βράδυ της Παρασκευής το περάσαμε στο μαγαζί «Ρότα» των Εξαρχείων, μαζί με την μουσική παρέα του Σταμάτη Μορφονιού, της Παυλίνας Βουλγαράκη και του Δημήτρη Παπαβομβολάκη. Ο φωτισμός του μαγαζιού ήταν περιορισμένος, ταιριάζοντας έτσι τόσο με το σκοτεινό περιεχόμενο της στιχουργικής αισθητικής που δεσπόζει στα κομμάτια του Μορφονιού όσο και με την ατμόσφαιρα που αποπνέει η αρμονία τους. Το μαγαζί ήδη από τις 22:00 είχε αρχίσει να γεμίζει και μέσα σε διάστημα μισής ώρας δεν έπεφτε καρφίτσα.

Γύρω στις 23:00 το live ξεκίνησε κάνοντας, σύμφωνα με τους Κατσιμιχαίους, «Σχήμα Λόγου». Αρκετά από τα τραγούδια που ακούσαμε ήταν διασκευές ελληνικών κομματιών παρμένων από την έντεχνη μουσική σκηνή. Από το σύνολο αυτών, εμείς ξεχωρίσαμε τη συγκινητική ερμηνεία της Παυλίνας Βουλγαράκη στο τραγούδι «Μέλισσες» της Φωτεινής Βελεσιώτου και του Σταμάτη Μορφονιού στο «Ο Άμλετ της Σελήνης» του Χρήστου Θηβαίου. Φυσικά, δεν έλειψαν οι προσωπικές δουλειές του κάθε καλλιτέχνη ξεχωριστά, οι οποίες αν και ήταν διαφορετικές από άποψη μουσικού ύφους, η άρτια τοποθέτηση τους στο πρόγραμμα, μάλλον δεν ξένισε κανέναν. Γοητευτήκαμε από το πολιτικό και κοινωνικό νόημα των στίχων του Μορφονιού, εντυπωσιαστήκαμε από την ωριμότητα του ηχοχρώματος και της ερμηνείας του νέου αίματος που ακούει στο όνομα Παυλίνα Βουλγαράκη ενώ ταξιδέψαμε σε πιο μακρινά μέρη, χάρη στις μουσικές επιρροές του Δημήτρη Παπαβομβολάκη.

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, η σύντομη μελωδική παρέμβαση ενός ακορντεόν ομόρφυνε την ατμόσφαιρα και συγκίνησε στο «Μην ξεχνάτε τα παιδιά». Ύστερα από το ολιγόλεπτο διάλειμμα που ακολούθησε, ανέβηκε στη σκηνή η Ερωφίλη από το μουσικό σχήμα «Τρίφωνο», ερμηνεύοντας το νεό κομμάτι «Για όλα όσα θες να κρύψεις» με στίχους και μουσική του Σταμάτη Μορφονιού, συνέχισε έπειτα με το απόλυτα ερωτικό τραγούδι «Μυρτιώτισσα» με μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη και τέλος ερμήνευσε μια διασκευή του «Τίποτα δεν πάει χαμένο». Κι ενώ πλησιάζαμε προς το κλείσιμο της βραδιάς, το πλήθος άρχισε να χτυπάει παλαμάκια κρατώντας ρυθμό στο τραγούδι "Flow", ένα αρκετά γλυκό κομμάτι του Δημήτρη Παπαβομβολάκη.

Δεν θα μπορούσαμε να προσθέσουμε κάτι ακόμη για αυτό το live. Όντας κορεσμένο από μουσικές επιρροές χωρίς να κουράζει, ερμηνευτικά αψεγάδιαστο και από τους τρεις καλλιτέχνες, με δύο κιθάρες καλά συντονισμένες σε όλη την έκταση της συναυλίας και με ποιότητα ήχου πολύ καλύτερη από αυτή που αναμέναμε εξαιτίας των τετραγωνικών του μαγαζιού, κατάφεραν να κερδίσουν το κοινό που ήρθε να τους ακούσει. Σίγουρα αξίζει κάποιος να παρακολουθεί τη μουσική τους πορεία, μιας και η έκφραση του δυναμισμού και των συναισθημάτων μέσα από τα κομμάτια τους, έχει μόλις ξεκινήσει.

Φωτογραφίες: Λίνα Κακουλίδου

• Φεστιβάλ Νέας Ελληνικής Ψυχεδελικής Μουσικής @ Ρομάντσο
• Διάφανα Κρίνα @ Τεχνόπολις | Ένας ύμνος για τη ζωή και την αγάπη