Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, από την άνοιξη και μετά, λαμβάνουν χώρα διάφορα φεστιβάλ με διαφόρων ειδών μουσικές κατευθύνσεις, με πολλές και διαφορετικού χαρακτήρα προσεγγίσεις στο κοινό το οποίο τα παρακολουθεί. Είναι όλα τους μικρές μαγικές γιορτές, οπού ο κόσμος ελκύεται από τις νότες και την λαχτάρα του να ανακαλύψει νέα μουσικά μονοπάτια, ή να βελτιώσει τα ήδη καλά του ακούσματα στα πλαίσια μιας από τις πιο υγιείς μορφές του μουσικού ανταγωνισμού.

Σε μια τέτοια γιορτή βρεθήκαμε και την Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου, στο Ρομάντσο, για να πάρουμε μια γεύση από το Φεστιβάλ Νέας Ψυχεδελικής Μουσικής, όπου είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε δια της ακοής κάποιες ελληνικές μπάντες που, πιστέψτε μας, αξίζουν πολύ μεγαλύτερης προσοχής από αυτή που τυγχάνουν. Kooba Tercu, The Cave Children, Chickn και Baby Guru μας συντρόφευσαν εκείνο το βράδυ, μας πήραν από το «αυτί» και μας οδήγησαν στα δικά τους εναλλακτικά μουσικά μονοπάτια, διευρύνοντας ακόμα περισσότερο τους μουσικούς μας ορίζοντες.

Πρώτοι ανέβηκαν στην σκηνή οι Kooba Tercu, οι οποίοι χαρακτηρίζουν το είδος τους ως noise rock, αλλά η αλήθεια είναι πως σε μια σύντομη κουβέντα με τον ντράμερ του συγκροτήματος, και λίγο πριν τις ευχές μας για ένα καλό live, δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο όνομα να χαρακτηρίσεις την μουσική του, η λέξη δε "έκπληξη" στα λεγόμενα του, αποσιώπησε κάθε όριο στην περιέργεια μας, για το τι θα ακολουθούσε, και φυσικά δεν μας απογοήτευσαν. Με φόντο γρήγορα εναλλασσόμενες εικόνες σε διάφορους σχηματισμούς και χρώματα, καθώς και η έντονη παρουσία των κρουστών στην μουσική τους, έδωσαν στην κυριολεξία ένα παγανιστικό χαρακτήρα στην σκηνική τους παρουσία, η οποία επάξια έλαβε το χειροκρότημα της ήδη έντονης παρουσίας του κοινού, που από νωρίς είχε αρχίσει να γεμίζει τον χώρο!

Και μετά το ιδιαίτερου χαρακτήρα ζέσταμα, αλλά και με μια μικρή καθυστέρηση λόγω τεχνικών θεμάτων, τη βραδιά αναλαμβάνουν να πάνε παραπέρα οι The Cave Children. Βασιζόμενοι κυρίως στην όρεξή τους για το live, με υλικό από το πρόσφατο σε κυκλοφορία άλμπουμ τους, και παραμερίζοντας τα όποια θέματα αντιμετώπισαν με τον ήχο, έφεραν εις πέρας μια άξια σεβασμού live εμφάνιση, που όχι απλώς δεν άφησε περιθώρια για παράπονα, αλλά ενθουσίασε παραπάνω το ήδη ζεστό κοινό που άρχισε να αυξάνεται όσο η βραδιά κυλούσε στο μέσο της. Αρμονική συνύπαρξη όλων των μελών της μπάντας και το μονοπάτι της ψυχεδελικής μουσικής μοιάζει να δείχνει εντονότερα τα ίχνη του πλέον, μετά την παρουσία των cave children οι οποίοι μας παρέδωσαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στους επόμενους οδηγούς της βραδιάς.

Και το όνομα αυτών, Chickn. Δεν γνωρίζω τι είναι αυτό που κάνει τις μπάντες να αποκτούν ονόματα κάπως μη προσεγγιστικά για το είδος τους, αλλά σίγουρα το κόλπο πιάνει. Βρίσκει το κοινό προ εκπλήξεως, το εξιτάρει, και διατηρεί σε υψηλά επίπεδα το κύμα ενθουσιασμού που επικρατεί. Αρκετά διαπεραστικός ο ήχος στο κοινό, έντονη σκηνική παρουσία. Φωτοβολίδα στο μουσικό μας βράδυ, με το ασφυκτικά πλέον ρομάντσο να έχει πλέον πεισθεί πως αυτή η γιορτή της ψυχεδελικής μουσικής ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή το βράδυ της Παρασκευής.

Το ακροατήριο όμως είχε κι άλλο λόγο να κατακλείσει τον χώρο του φεστιβάλ. Αυτός ο λόγος έχει όνομα, ρυθμό και μια αρκετά καλοδουλεμένη σε πολλά επίπεδα μουσική αλλά και σκηνική παρουσία. Δεν μιλάμε για άλλους από τους Baby Guru, ένα «πλοίο» φορτωμένο με ψυχεδελικές νότες και όμορφους στίχους, που με «καπετάνιο» τον Prince Obi, βάζει πλώρη για μακρινούς μουσικούς προορισμούς που σε ελκύουν μόνο και μόνο από τις εικόνες που σου δημιουργεί το άκουσμα του συνδυασμού στίχων και μουσικής. Ελπίδα σε κάθε επίδοξο νέο καλλιτέχνη που θέλει να ξεφύγει από τα κοινά μουσικά δρώμενα και πρότυπα, πάντοτε συνοδευόμενη από σκληρή δουλειά, αλλά και κόντρα στο κυρίως ρεύμα μουσικής παιδείας που διαθέτουμε στην Ελλάδα. Πολύ δυνατή και συνάμα ποιοτικά υψηλή παρουσία, καθήλωσε το κοινό και έκλεισε δυναμικά την πρώτη βραδιά αυτής της ψυχεδελικής μουσικής γιορτής που στέγασε το Ρομάντσο και έδωσε την ευκαιρία σε όλο τον κόσμο που βρέθηκε εκεί να δει, να ακούσει και να μάθει πως υπάρχει ακόμα καλή μουσική και πως η συγκεκριμένη μουσική σκηνή κρύβει πολλά διαμάντια που αξίζουν προσοχή και κυρίως ακρόαση.

Έντονη και η παρουσία του φωτογραφικού μας φακού, απαθανατίζει στιγμές τις βραδιάς και δίνει μια γεύση από το βράδυ της Παρασκευής μας.

Φωτογραφίες: Σοφοκλής Κιουρτζόγλου

• Γιάννης Χαρούλης | "Χίλια καλώς εσμίξαμε" @ Τεχνόπολις
• Παυλίνα Βουλγαράκη & Σταμάτης Μορφονιός @ Ρότα Art Bar