Doom. Ελληνιστί, καταδίκη. Επτά. Αριθμός της αποκάλυψης και άλλων ωχρών και σκοτεινών κομματιών της ιστορίας. Smoke the Fuzz Fest. Κάτι σαν να λέμε το make-a-wish των απανταχού οπαδών της heavy μουσικής στην Ελλάδα. Gagarin. Το κατάλληλο μέρος για να φιλοξενήσει ένα τόσο δυνατό και μεγάλο κοινό καλύπτοντας τις απαιτήσεις του τόσο ακουστικά όσο και οπτικά. Και η πρώτη εκ των τριών ημερομηνιών όπου λαμβάνει χώρα το μοναδικό (σε σύλληψη αλλά και εκτέλεση) indoor fest της Smoke the Fuzz. 17 Σεπτέμβρη.

Αν ενώσουμε λοιπόν τα “στοιχεία” καταλαβαίνουμε πως ήδη μιλάμε για την επίλεκτη επτάδα των Dopethrone, Bongzilla, Yob, OTIS, Black Cobra, Suma και Love Sex Machine που συγκέντρωσαν τις δυνάμεις τους και το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου ανέλαβαν να μας "καταδικάσουν" σε αέναη αντήχηση των riff τους στα αυτιά μας, στο stage του Gagarin205. Το hype που δημιουργήθηκε γύρω από όλο το Smoke the Fuzz Fest αλλά και συγκεκριμένα για το Fall of Doom edition του πρέπει να είναι από τα υψηλότερα των τελευταίων ετών, καθώς μιλάμε για μπάντες που χρόνια το ελληνικό κοινό ακούει και ανέμενε πως και πως την άφιξη των περισσότερων από αυτές!

Love sex machine! Με ερωτικό όνομα και καταγωγή από την Γαλλία, η τετραμελής μπάντα κήρυξε την έναρξη του φεστιβάλ και μάλιστα τα κατάφερε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο! Ο Yves στην κιθάρα και τα φωνητικά, ο Xavier στα drum, o Guillaume στο μπάσο και ο JB στην κιθάρα επίσης, φρόντισαν να βάλουν φωτιά από την αρχή! Με δυναμικό ήχο, βαρύ και σταθερό (όπως και το στήσιμο τους στην σκηνή) και με "κραυγές" πολέμου για να δοθεί η ώθηση που χρειαζόταν, οι Love Sex Machine μας μύησαν στον "ερωτισμό της sludge" (sic) μέσα από κομμάτια από το ομώνυμο ντεμπούτο τους αλλά και από το πιο πρόσφατο “Asexual Anger”.

Αμέσως μετά στη σκηνή ανέβηκαν οι SUMA, με καταγωγή από την Σουηδία. Η μέχρι πρότινος δισκογραφική δουλειά του συνόλου της μπάντας, έχει αρκετά μεγάλο ενδιαφέρον, ενώ στο μεταξύ το 4ο album τους έχει πάρει σειρά! Τα μέλη της μπάντας που αναφέρονται ως P(κιθάρα) J(στο μπάσο και τα φωνητικά) E(ντραμ) και R(στα samples/noise), εκτός του heavy/doom ήχου που προσφέρουν, συνδυάζουν και στοιχεία noise που προσδίδουν μια ιδιαίτερη ψυχεδέλεια στη μουσική τους, ιδίως αν λάβουμε υπόψιν και τα φωνητικά της μπάντας. Ίσως και να ήμασταν παρασυρμένοι απλά από τον ενθουσιασμό μας, αλλά ειλικρινά μας έκαναν να μη μας φτάνει η 50λεπτη εμφάνιση τους!

Τη σκυτάλη στην συνέχεια πήραν οι Black Cobra! Με πλούσια δισκογραφική δουλειά (7 albums) και μεγάλο φανατικό κοινό, η διμελής μπάντα (Jose Laundrau και Rafael Martinez) από την Καλιφόρνια ξεκίνησε την performance της κάπως υποτονικά. Πιθανόν η γενικά ασταθής ένταση και ο "απομακρυσμένος" έως μπουκωμένος ήχος να ήταν οι αιτία που άφησαν μέτριες εντυπώσεις στο κοινό. Αν κρίνουμε βέβαια από το οπτικό κομμάτι δεν έδειξαν να πτοούνται καθόλου και αυτό βοήθησε αρκετά στο να κρατηθεί το κοινό ζεστό καθ ’όλη την διάρκεια της επί σκηνής παρουσίας τους.

Επόμενο σκαλοπάτι, οι OTIS - αυτό ακριβώς που χρειαζόταν για να συνεχίσει το fest την ανοδική του πορεία! Συνταγή μαγειρεμένη από τους Boone Frogget, Steve Jewell, John Seeley και Andrew Gilpin, βραβευμένοι από την Κοινότητα του Kentucky για το καλύτερο νέο album και με ήχους που ξεφεύγουν από τα κοινώς πεπραγμένα αυτής της μουσικής σκηνής. Δίνοντας την ξεχωριστή χροιά της μουσικής τους στο ελληνικό (και όχι μόνο) κοινό έδειξαν τον δρόμο για την κορύφωση του live, με Southern roots, vibe και blues rock "συστατικά" για μια ώρα γεμάτη δυνατές κιθάρες, δυνατά riff και ακόμα δυνατότερη εκρηκτικότητα στην αρένα!

Εννιά παρά δέκα και όσο πλησιάζαμε στο Top 3 της βραδιάς ο χώρος είχε γεμίσει και όλοι ήμασταν ήδη πολύ ευχαριστημένοι, χωρίς ωστόσο να χάνουμε ίχνος από την προσμονή μας για την τριάδα-φωτιά. Αντιθέτως, ήταν σαν να έγινε ένα restart και η μέρα να ξεκίνησε από την αρχή!

Dopethrone. Οι συστάσεις περιττές για την αγάπη που έχει το κοινό γι' αυτό το σχήμα! Περιττές και οι πληροφορίες σε ό,τι αφορά την σκηνική παρουσία και την καλοκουρδισμένη μηχανή μουσικής παραγωγής που έχει στα χέρια του το τρίο από τον Καναδά! Low profile μουσικοί (βλ. διασκευή του ain't no sunshine σε... anal sunshine!), που δεν έχουν να πουν πολλά εκτός σκηνής (και καλά), αλλά περισσότερο να δείξουν επάνω σε αυτήν! Ο Vyk, o Vince και ο Carl, συνθέτουν μία από τις γνωστότερες μπάντες της Doom... Αναγνωρίσιμη από τις πρώτες κιόλας νότες της. Ο ήχος τους συνδυάζει το blues με τη stoner, "βαριές κιθάρες", μακρόσυρτα riff, και φωνητικά από άλλο πλανήτη. Φυσικά αυτός ο συνδυασμός με όλον τον καλό κόσμο να έχει μαζευτεί έκανε την ατμόσφαιρα να μυρίζει μπαρούτι... Και δεν άργησε η έκρηξη! Οι dopethrone μας παρέσυραν σε ένα ανελέητο head banging και με highlight της βραδιάς τη στιγμή που ανέβηκαν στην σκηνή οι κιθαρίστες/τραγουδιστές των yob και bongzilla βγάζοντας εκτός ελέγχου την "αμαξοστοιχία" του Fall of Doom Edition!

Η ώρα περασμένη, και ο κόσμος με ανεβασμένο τον πήχη στα ύψη! Σχετικά κουρασμένος αλλά με αμείωτη όρεξη υποδέχθηκε στην σκηνή τους bongzilla! Mike Scheidt, Jeff Schultz, Cooter Brown και Mike Henry, η τετράδα από το Wisconsin με 4 album και με δυναμική παρουσία στα stage από το 1995, προσγειώθηκε στην σκηνή του Gagarin και ανέλαβε δράση! Και τα έδωσε όλα! Από την μία άκρη του stage ως την άλλη, και από τη μία μεριά του κοινού έως την άλλη, η μουσική τους ταρακούνησε όλον το χώρο!

Με κεφάλια γεμάτα βαριές νότες, ασήκωτα riff, και φωνητικά για "δυνατούς" ακροατές, υποδεχτήκαμε με μεγάλη συνέπεια την εμφάνιση που θα κλείδωνε την αρχή και το τέλος της πρώτης μέρας του καλύτερου indoor festival στην Ελλάδα!

Yob, μεγάλη μπάντα, με ακόμα μεγαλύτερη ιστορία! Στις μουσικές επάλξεις από το 1996, και πρώτη δισκογραφική δουλειά στο επίσης μακρινό 2002. Μια επακόλουθη παύση, επανένωση το 2009 και με συνολική δισκογραφική δουλειά να φτάνει στα 7 album, οι Yob ανέβηκαν στην σκηνή να ισοπεδώσουν τα πάντα! Μη χάνοντας ούτε λεπτό, οι Mike Scheidt, Aaron Resender και Travis Foster άρχισαν να μας παρασέρνουν στο δικό τους κόσμο, γεμάτο μελωδίες και riff που μόνο με το όνομα yob θα μπορούσαν να είναι συνδεδεμένα! Όσοι τους είχαν ξαναδεί πριν δύο χρόνια στο Κύτταρο ήξεραν ότι και από μόνοι τους οι Yob αποτελούν μια ξεχωριστή συναυλιακή εμπειρία, αλλά και όσοι τους είδαν για πρώτη φορά στο gagarin απέκτησαν μια αρκετά καλή εικόνα του τί σημαίνει yob. Εξ’ άλλου, το να περιγράψεις τους Yob είναι σαν να προσπαθείς να περιγράψεις ένα χρώμα με κλειστά τα μάτια. Το κράμα της μουσικής τους ξεπερνά κάθε είδος, ενώ οι επιρροές και το ύφος τους είναι τόσο “θολά” στο αυτί όσο περίπου και η διάρκεια των κομματιών τους.

Μία μέρα μετά και τα αυτιά μας ακόμα βουίζουν, αλλά δεν περιμέναμε και τίποτα λιγότερο από την τόσο τεράστια -από κάθε άποψη- πρώτη μέρα του Smoke the Fuzz Fest. Fall of Doom, λοιπόν, και τα μυαλά στα κάγκελα - ενώ η Howler και η διπλή post-mortem edition δεν αργούν...

• Merkules Live & DMC Greek Championship @ Passport Κεραμεικός
• Στίχοιμα & Χατζηφραγκέτα Live @ Θέατρο Ρεματιάς