Παύλος Παυλίδης & The B-movies @ Τεχνόπολις
- Λεπτομέρειες
- Γράφει ο/η Κωνσταντίνος Κολτσίδας Κωνσταντίνος Κολτσίδας
- Κατηγορία: Live & Συναυλίες Live & Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : 08 Σεπτεμβρίου 2015 08 Σεπτεμβρίου 2015
Το ημερολόγιο έγραφε 4 Σεπτέμβρη και φυσικά όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στην Τεχνόπολη, καθώς το αθηναϊκό κοινό περίμενε από μέρες τη συναυλία του Παύλου Παυλίδη μαζί με τους B-movies. Δεν ήταν όμως μόνοι στην σκηνή...
Ο Moa Bones ή αλλιώς Δημήτρης όπως μας ενημέρωσε ότι τον αποκαλούν οι φίλοι και οι γνωστοί του, ήταν εκεί για να ανοίξει τη συναυλία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να δείξει τον δρόμο για μια καταπληκτική βραδιά στην καρδιά της πόλης. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν απρόσμενα μεγάλη, καταφθάνοντας στο χώρο από νωρίς με τον ανάλογο ενθουσιασμό, σαν σχεδόν σίγουρος για το αποτέλεσμα της βραδιάς!
Αφού, λοιπόν, προμηθευτήκαμε μια δροσερή μπύρα, στη σκηνή εμφανίστηκε ο Moa Bones. Με αρκετές συναυλίες στο ενεργητικό του και highlight στην μέχρι πρότινος καριέρα του το opening act για τον Wovenhand, ο Δημήτρης μας απέδειξε, πως ένας δυνατός μουσικός δεν έχει ανάγκη τίποτα παραπάνω από τη φωνή του και την κιθάρα του. Μας παρέσυρε ευθύς εξ' αρχής στους indie ρυθμούς του, με κομμάτια από το νέο του album με τίτλο "spun" το οποίο κυκλοφορεί από τις 15 Μαΐου. "Long for a change" και "Once Upon A Time" είναι οι τίτλοι που κρατήσαμε με τον ρυθμό τους να γυρνάει ακόμα στο μυαλό μας!
Ο Moa απέσπασε το θερμό χειροκρότημα όλων και το όνομα του καταχωρήθηκε στη μνήμη μας. Ο ίδιος ανταπέδωσε χαρακτηρίζοντας το κοινό «πραγματικό φανταστικό», μια τόσο οξύμωρη φράση που όμως ήταν τόσο αληθινή, καθώς έμοιαζε να αντιλαμβάνεται τη θετική εντύπωση που άφησε στα αυτιά των ακροατών η εμφάνιση του. Μας κέρδισε με τη φωνή αλλά και με την προσωπικότητα του, καθώς ο λακωνικός και συνάμα περιεκτικός λόγος του για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών μας έκανε να αναγνωρίσουμε στοιχεία ενός προσγειωμένου και ανήσυχου πνεύματος.
Με τις καλύτερες εντυπώσεις και το κέφι στα ύψη, η σκυτάλη πέρασε, στα πλέον έμπειρα μουσικά χέρια του Παύλου Παυλίδη, ο οποίος πήρε τη θέση του στη σκηνή αποφασισμένος να δώσει τον καλύτερο του εαυτό και να ανεβάσει ακόμα περισσότερο την ήδη «ιπτάμενη βραδιά». Η πόλη γέμισε γνώριμους ήχους, ερωτεύσιμους στίχους και ο Παύλος, στο καλύτερο live του, όπως είπε και ο ίδιος, απλά έδωσε το σύνθημα... Λέμε να χορέψουμε απόψε!
Με την προτροπή του Παύλου, τη μουσική σύνθεση και τραγούδια που όλοι έχουμε αγαπήσει, η βραδιά πήρε τα πάνω της... «Ατλαντίς», «Αερικό» και «Ράδιο Λόλιποπ», δε θέλει πολύ το ήδη ζεστό κοινό να τραγουδήσει μαζί με τον αγαπημένο του καλλιτέχνη και να κάνει την ατμόσφαιρα ακόμα πιο μαγική. Ο κόσμος έδειχνε να το διασκεδάζει και να «υπακούει» στο σύνθημα για χορό, καθώς έβλεπες μικρούς και μεγάλους να λικνίζονται στον ρυθμό των ήχων της πόλης, που με μαεστρία πρόσφεραν οι επί της σκηνής πρωταγωνιστές.
Ιδιαίτερη στιγμή της συναυλίας ήταν όταν ο Παύλος Παυλίδης αφιέρωσε «το καράβι» στους πρόσφυγες της γης και του μυαλού, με την κίνηση αυτή και τα λόγια του να κερδίζουν το έντονο χειροκρότημα του κόσμου που βρέθηκε στην Τεχνόπολη εκείνο το βράδυ.
Ενώ η ώρα κυλούσε με τη μία επιτυχία να διαδέχεται την άλλη, ο Παύλος, χαλάρωσε κι αυτός και άρχισε να χορεύει σα μικρό παιδί αφήνοντας τις ψυχεδελικές μουσικές να παρασύρουν τον ίδιο αλλά και εμάς σε άλλη διάσταση, ενώ σα «Λευκή καταιγίδα» προκάλεσε έναν χαμό ειδικότερα στο κομμάτι του κόσμου που βρίσκονταν μπροστά στη σκηνή. «Φωτιά στο λιμάνι»... αλλά και στο ίδιο μας το βράδυ κι έτσι απλά οι φωνές του κοινού γίνονταν όλο και δυνατότερες και οι στίχοι μόνιμοι κάτοικοι στα χείλη κάθε ακροατή.
Το παράξενο τραγούδι και ένα εκπληκτικό μουσικό δημιούργημα, που θρυμμάτιζε κάθε έννοια σου, σε άφηνε ελεύθερο να απολαύσεις στιγμές ξέγνοιαστες, μέσα στο όλο κλίμα των ημερών. Χορός, τραγούδι και νοσταλγία για μια μουσική σκηνή που σε κάθε της σκίρτημα είναι τόσο απολαυστική όπως την πρώτη φορά που αγάπησες τα τραγούδια που το βράδυ της Παρασκευής απολαύσαμε παρέα.
Ο έμπειρος φωτογραφικός μας φακός βρέθηκε εκεί και τα κατέγραψε όλα, γι' αυτό απολαύστε το φωτογραφικό μας υλικό και σιγοτραγουδήστε σαν να ήσασταν εκεί!
Φωτογραφίες: Σοφοκλής Κιουρτζόγλου