Αιφνιδιάστηκα το βράδυ της Τετάρτης, καθώς πλησιάζοντας προς την Τεχνόπολη αντίκρισα ένα εντυπωσιακό πλήθος κόσμου κάθε ηλικίας, που είχε συγκεντρωθεί ανάμεσα στο παρκάκι και στην πλευρά όπου ήταν η είσοδος για τη συναυλία της βραδιάς.

Μια συναυλία με τιμώμενο πρόσωπο τη Φωτεινή Βελεσιώτου, η οποία, θα λέγαμε ότι, έχει μία κάπως ανορθόδοξη πορεία στο τραγούδι. Ανορθόδοξη γιατί αν και από το 1983 τραγουδούσε σε μικρούς χώρους, ζούσε μακριά από τα καλλιτεχνικά δρώμενα, καθώς εργαζόταν σα δασκάλα. Αυτό μέχρι το 2008 και το μεγάλο μπαμ με το κομμάτι «Μέλισσες» που απογείωσε την καριέρα της και την έκανε γνωστή σε ένα ευρύ κοινό.

Πλέον λοιπόν, έχει ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στο χώρο της μουσικής και πρόσφατα την είδαμε να πραγματοποιεί την πρώτη της «μεγάλη» συναυλία, για να αποτίνει φόρο τιμής στις μουσικές που ξεδιάλυνε μέσα στα χρόνια και τη διαμόρφωσαν. Μουσικές που διατρέχουν ουσιαστικά την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού ξεκινώντας από τον Τσιτσάνη, το Χατζιδάκι, τη Σωτηρία Μπέλλου, τον Άκη Πάνου μέχρι το Νικόλα τον Άσιμο και το Σαββόπουλο. Όλα αυτά με συνοδοιπόρους την εξαμελή της μπάντα και σημαντικούς καλλιτέχνες του Ελληνικού πενταγράμμου, που ερμήνευσαν και δικά τους κομμάτια.

Η συναυλία άνοιξε δυναμικά τη νέα σεζόν και είναι βέβαιο πως θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη όσων παρευρέθησαν. Ο λόγος εννοείται πως είναι η αποκάλυψη μιας μεγάλης ερμηνεύτριας που είναι ευχής έργον το γεγονός πως έφτασε στα αυτιά μας έστω και με χρονοκαθυστέρηση. Μια μίξη Μπέλου-Γώγου, μια ροκ ρεμπέτισσα όπως πολλοί την αποκαλούν. Καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας ήταν ευδιάκριτη η συναισθηματική της φόρτιση, με μάτια σχεδόν βουρκωμένα, χωρίς να αποχωρίζεται λεπτό το τσιγάρο της από το χέρι, σαν να ήθελε να της κρατάει συντροφιά, παρά το πλήθος. Υποδέχονταν τους καλεσμένους της με μια αγκαλιά.

Η ίδια είχε δηλώσει σε συνέντευξή της, πως πότε δεν τραγουδά μηχανικά, παρόλο που είναι εξαντλητικό, δίνει όλο της το είναι, ζει το κάθε τραγούδι. Κάτι που έχει χαραχθεί ανεξίτηλα στο πρόσωπό της και ήταν πασιφανές το βράδυ της Τετάρτης.

Στο άνοιγμα της συναυλίας υποδέχθηκε τη Λιζέτα Καλημέρη, με την οποία εμφανίστηκε αρκετές φορές αυτό το καλοκαίρι. Μια ακόμη μοναδική ερμηνεύτρια με μακρά πορεία στο έντεχνο τραγούδι. Ομολογουμένως το συνταίριασμα των αντιφατικών φωνών τους έχει μουσικά, πολύ ενδιαφέρον.

Τη Λιζέτα Καλημέρη διαδέχθηκαν οι Ευγένιος Δερμιτάζογλου με την κιθάρα του (άλλος ένας βόρειος καλλιτέχνης) και ο ακορντεονίστας Λάζαρος Σαμαράς στο «βαλς του Απρίλη». Ακολούθησε, καθισμένος στο πιάνο, ο Μίνως Μάτσας, ο πάλαι ποτέ κινηματογραφικός συνθέτης νυν τραγουδοποιός του τελευταίου δίσκου της Βελεσιώτου και όπως ήταν αναμενόμενο ακούστηκαν αρκετά κομμάτια από τη νέα τους δουλειά.

Σειρά είχε ο Μίλτος Πασχαλίδης, που φέτος κλείνει τα 20 χρόνια προσωπικής δισκογραφίας. Τον απολαύσαμε να ερμηνεύει αρκετά κομμάτια με τη Βελεσιώτου, αλλά θα σταθώ στο «Σαν απόκληρος γυρίζω», το ιστορικό αυτό τραγούδι για την ξενιτιά που ανήκει μουσικά/στιχουργικά στον αείμνηστο Τσιτσάνη -πρωτοερμηνεύτηκε από τη Σωτηρία Μπέλου- και εξακολουθεί να είναι επίκαιρο όσο ποτέ.

Τη σκυτάλη πήρε ο Παντελής Θαλασσινός. Οι δυο τους έχουν εμφανιστεί live αρκετές φορές, όπως στο αφιέρωμα που έκανε ο Π. Θαλασσινός στο Νίκο Καββαδία, το Φεβρουάριο που μας πέρασε. Στα «διαλεγμένα» έκαναν, μεταξύ άλλων, άλλη μια αναφορά στην Μπέλου, με το «Περαστικός κι αμίλητος».

Ακολούθησε αρχικά σόλο ο Μανώλης Μητσιάς. Γεμάτος θετική αύρα, ντυμένος στα λευκά έμοιαζε να απολαμβάνει τη στιγμή. Σαν μουσικός βετεράνος, έμεινε για αρκετή ώρα επί σκηνής, ερμήνευσε ανάμεσα σε άλλα τον «Ερωτικό», το «Ποτέ» και κατά παραγγελία, ακαπέλα το «Ο Γιάννης ο φονιάς» (Χατζιδάκις/Γκάτσος).

Η χαμογελαστή Γιώτα Νέγκα με την ευχή «Να 'σαι καλά και πάντα τέτοια» και ο Μίλτος Πασχαλίδης σε επανάληψη, έκλεισαν τον κύκλο των προσκεκλημένων. Η Φωτεινή συνέχισε μόνη να μαγεύει το κοινό, που τραγουδούσε μαζί της ενώ στη συνέχεια, η παρέα ανέβηκε σύσσωμη για να μας «λαλήσει» λίγα ακόμα μοναδικά κομμάτια της ελληνικής μουσικής.

Την συναυλία έκλεισε σόλο η μεγάλη πρωταγωνίστρια της βραδιάς συντροφιά με την κιθάρα της την οποία πήρε κάπως αμήχανα απολογούμενη στο κοινό της πως δεν ξέρει καλά-καλά να την κρατάει, πόσο μάλλον να παίξει.

Όταν την ξανακαλέσαμε πίσω, μας χάρισε την πιο συγκλονιστική ερμηνεία της βραδιάς που κυριολεκτικά μας άφησε με το στόμα ανοιχτό, κλείνοντας το πρόγραμμα ακαπέλα με το τραγούδι «Θα με δικάσει».

«..Κουρσάροι, Φράγκοι, Βενετσιάνοι μας πούλησαν για γρόσια και φλουριά...»

Κι αν σε δικάσουν Φωτεινή, ένα είναι σίγουρο: η ετυμηγορία θα είναι κάτι παραπάνω από αποθεωτική...

Φωτογραφίες: Χριστίνα Δραγγανά

• Παύλος Παυλίδης & The B-movies @ Τεχνόπολις
• Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στο Βεάκειο Θέατρο