Για έναν ακόμα χειμώνα, ο Σωκράτης Μάλαμας εμφανίζεται στην Kεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου, όπου όλοι εμείς οι «ευτυχείς, λυπημένοι και πότες» τον συναντάμε εκεί κάθε Παρασκευοσάββατο. Έτσι έγινε και στις 12 του Φλεβάρη, οπότε μετά κόποις λόγω της πορείας των αγροτών στο κέντρο της πόλης βρεθήκαμε στο αγαπημένο στέκι των φίλων του Σωκράτη για να περάσουμε μια βραδιά, όπως αγαπάμε, τουτέστιν μετά Μάλαμα.

Με το «Κοντραπούτο» να ανοίγει το live, συνεχίσαμε τη συνήθη και αγαπημένη «βόλτα στα βαθειά» με μια «πίστη», που μόνο μισή δεν ήταν, για το ότι έρχεται άλλη μια μοναδική Σωκρατική εμπειρία. «Τειρεσίας», «Πάγια», «Τα παιδιά μες στην πλατεία», «Του χρόνου τα σκυλιά», «Άσε τα ψέματα», «Τίποτα δε χάθηκε», «Νεράιδα», «Τα Ξωτικά», «Μες στην κοιλάδα των Τεμπών», «Διάφανος» και πολλά ακόμα πολυαγαπημένα κομμάτια του Μάλαμα - ή από τη φωνή του - με το κοινό να τα τραγουδάει κυριευμένο από το πάθος, που δεν καταλάγιασε καθ' όλη τη διάρκεια της νύχτας, και στη δίνη που προκαλούν οι εκτελέσεις του Σωκράτη.

Η ώρα κυλούσε με τις νότες, τους στίχους και το αλκοόλ να ρέουν μέσα μας, νιώθοντας μεταξύ άλλων μια «αγία νοσταλγία», ενώ ο Μάλαμας μας παρέσυρε σε μια διονυσιακή ατμόσφαιρα, όπου έκαναν την εμφάνισή τους και «της φωτιάς οι μάγοι». «Να συστηθούμε», είπε ο Σωκράτης λίγο πριν το τέλος της βραδιάς και άρχισε να μας συστήνει τους συντελεστές της βραδιάς από τα φώτα, τον ήχο μέχρι τον υπεύθυνο της σκηνής. Δίπλα του, όπως κάθε φορά, ήταν ο Νίκος Μαγνήσαλης στα τύμπανα, ο Γιάννης Παπατριανταφύλλου στο κοντραμπάσο, ο Κυριάκος Ταπάκης στο λαούτο και το μπουζούκι, ενώ ειδική μνεία θα κάνω στους δύο επόμενους καλλιτέχνες, ξεκινώντας από το κορίτσι της παρέας, τη Λαμπρινή Καρακώστα που μας καθήλωσε αλλά και μας ξεσήκωσε για ακόμα μια φορά με τη φωνή της, τραγουδώντας μαζί με τον Σωκράτη ή και μόνη της τα «Φύλλα αλκαλικά», το «Έπιασε βροχή», το «Δρόμο άλλαξε ο αέρας» κ.α.. Θα συνεχίσω με το Φώτη Σιώτα που αποθεώθηκε από το κοινό, που μας ταξίδεψε με το βιολί του και που μπορεί να λατρεύουμε να ακούμε από τη φωνή του το «αερικό», το «σαν παιδί» και τα «τρία ρουμπαγιάτ», αλλά σε αυτές τις εμφανίσεις μας γνωρίζει και ένα καινούριο υπέροχο τραγούδι, με τίτλο «Πάντα ξένοι», σε στίχους της Φωτεινής Λαμπρίδη και μουσική δική του.

Κι αν η βραδιά ξεκίνησε με «μια βόλτα στα βαθειά», έκλεισε ύστερα από περίπου 4 ώρες, όπως έπρεπε, με μια βόλτα «Στην Αμερική» και ένα μαγαζί να τραγουδάει σύσσωμο. Μετά από όλα αυτά, παρέμεινε βέβαια το ερώτημα: «Πώς ταξιδεύουν οι ψυχές και οι ζωές μας, πες μου. Στις όχθες του Αχέροντα και στις πνοές του ανέμου. Ποια μοίρα φέρνουν τα νερά, ποια μυστικά κρυμμένα. Ποια θάλασσα σε αγκαλιά τα έχει φυλαγμένα».

Κι αν ακόμα δεν έχω καταφέρει να το απαντήσω, σίγουρα μπορώ να ζητήσω «το χρόνο να λαβώσω», όπως το ζητάμε φωναχτά και τον λαβώνουμε σε κάθε εμφάνιση του Σωκράτη, που μένει χαραγμένη στη μνήμη μας. Εις το επανιδείν, λοιπόν... (και δεν αργεί)!

Φωτογραφίες: Σοφοκλής Κιουρτζόγλου

• O Φοίβος Δεληβοριάς στο Passport Κεραμεικός
• Candlemass Live @ Πειραιώς 117 Academy