Η κρίση μας φέρνει πίσω στις παλιές γειτονιές της Αθήνας και στα πατρικά μας σπίτια. Μπορεί χρήματα να μην υπάρχουν αλλά σίγουρα υπάρχει διάθεση για ψυχοθεραπεία μετά μουσικής και μια δημιουργικότητα που μετατρέπει τα παλιά Αθηναϊκά στέκια του κέντρου σε καλλιτεχνικές οάσεις που μέχρι τώρα γνώριζαν κυρίως την υποβάθμιση. Έτσι κι εμείς χθες βρεθήκαμε στο Passport το οποίο μεταφέρεται από τον Πειραιά στα στενά του Κεραμεικού και στεγάζει μέσα του την Καλλιθέα. Όλη αυτή η περιγραφή μπορεί να μοιάζει μ' ένα inception game αλλά δεν είναι τίποτ' άλλο από τον καινούργιο δίσκο του Φοίβου Δεληβοριά με τίτλο "Καλλιθέα", τον οποίο παρουσιάζει στο passport για τέσσερα Σάββατα, μεταφέροντας μας με ένα πρωτότυπο σκηνικό που θυμίζει δεκαετία του '80 στη γειτονιά που μεγάλωσε και επέστρεψε, την Καλλιθέα.

Μαζί με ένα επιτελείο χαρισματικών μουσικών και τη φωνή της Ειρήνης Αραμπατζή ο Φοίβος Δεληβοριάς έπαιξε με τη μνήμη μας, τη συναισθηματική μνήμη του καθένα από μας για φίλους, γονείς, παλιούς έρωτες και αγαπημένα πρόσωπα και με την ιστορική μνήμη που έχει αφήσει μέσα μας η Αθήνα. Μια ομάδα από μουσικούς που στήθηκε και μας παρουσιάστηκε από τον Φοίβο με χιούμορ καθώς όλοι τους είχαν όνειρο να κάνουν αυτό που όλοι κάνουν μέσα στην κρίση: Να ανοίξουν δική τους επιχείρηση. Έτσι βρέθηκαν στην "Καλλιθέα" και ο Κωστής Χριστοδούλου πέρα απ' τα πλήκτρα ανοίγει καφε-μπαρ-οβελιστήριο, ο Μιχάλης Καπηλίδης στα τύμπανα επιβλέπει και τη δική του σχολή πολεμικών τεχνών, ο Κώστας Παντέλης στις κιθάρες ανοίγει και κατάστημα με είδη καπνιστού και ο Γιοελ Σότο πέρα απ' το μπάσο ανοίγει κι ένα καφεκοπτείο στην περιοχή.

Αυτό που πάντα ήταν εντυπωσιακό με τον Φοίβο ήταν ότι μου έφερνε στη μνήμη ένα είδος σούπερ - ήρωα, όμως όχι σαν αυτούς τους τρομακτικούς κι απρόσιτους, αλλά κάποιον πιο ανθρώπινο και αστείο. Κάποιον σαν τον Ντοναλντ Ντακ, ας πούμε. Έτσι κι εκείνος μέσα από τους προσωπικούς του σούπερ - ήρωες, τον πατέρα του, την κόρη του, φίλους που είχε μια ζωή και έχασε και φίλους που υπάρχουν ακόμα, εμπνεύστηκε τραγούδια που μας άγγιξαν σαν να ήταν δικά μας προσωπικά διαμαντάκια. Τραγούδησε τον "Φώτη" για τον πατέρα του, το "Κουνελάκι" για την κόρη του, το "Knight Riders" για τον κολλητό του απ' το σχολείο κι η βραδιά συνεχίστηκε με αμέτρητη πρόζα για ιστορίες παιδικές, ερωτικές, ενηλικίωσης και μουσικής.

Αίσθηση έκαναν τα κομμάτια "Αυτή που περνάει" σε country - western εκτέλεση, το "Περίπτερο" σε ένα κάπως εναλλακτικό ζεϊμπέκικο εμπνευσμένο από το περίπτερο στην Καλλιθέα, όπου ο Φοίβος στ' αλογάκια του άκουσε για πρώτη φορά μουσική, καθώς και μια μάλλον σατιρική προσπάθεια να γράψει ισπανόφωνη μουσική για τις μετέπειτα περιοδείες του στη Λατινική Αμερική που σχεδιάζει με τον Γιοελ Σότο, τον Κουβανό τραγουδοποιό και μπασίστα που τον συνόδευσε στην σκηνή. Ενδιαφέρουσα ήταν και η καινούργια φωνή της Ειρήνης Αραμπατζή με το κομμάτι "Tu veux ou tu veux pas" και το "Ωροσκόπιο", τραγούδι που έγραψε ο Φοίβος για την Αρλέτα στο άλμπουμ του "Ο Αόρατος Άνθρωπος".

Το δεύτερο μέρος της συναυλίας έκλεισε με παλιά αγαπημένα κομμάτια που σίγουρα κλείνουν μέσα τους την παλιά Αθηναϊκή μνήμη, όπως ο "Μικρός Βοριάς" του Οδυσσέα Ελύτη σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη, η "Οδός Ονείρων " του Μάνου Χατζιδάκι αλλά και ένα του Τζίμη Πανούση της πιο σύγχρονης Αθήνας, το "Είμαι Γυφτάκι".

Η βραδιά όμως συνεχίστηκε μέχρι αργά με πολλές εκπλήξεις. Σίγουρα η αλληλεπίδραση με το κοινό και οι πάσες θετικής ενέργειας και μουσικής έπαιξαν τον ρόλο τους. Ο Φοίβος Δεληβοριάς, γνωστός επίσης για τη συγγραφή μουσικής για παιδιά και παιδικές θεατρικές παραστάσεις, κάλεσε στη σκηνή τους "Τζέλα, Λέλα, Κόρνα και Κλεομένη", τους ήρωες της παιδικής παράστασης του Φόλκερ Λούντβιχ για την οποία έγραψε τη μουσική. Με τα κομμάτια "Ένας ίσον κανένας" και "Αγόρια - Κορίτσια", μας έδειξε πως ακόμα και στη μουσική για τους μικρούς μας φίλους, ο Φοίβος δεν "φτηναίνει" την σκέψη του αλλά παραμένει καυστικός μέσα στην τρυφερότητα του.

Αφού η ώρα είχε περάσει προ πολλού τις δώδεκα και είχαμε υποδεχτεί την ημέρα των ερωτευμένων, δεν θα μπορούσε να ανέβει στην σκηνή κανείς άλλος πέρα από τον Σπύρο Γραμμένο, που θα βρισκόταν κι εκείνος στη σκηνή του Passport Κεραμεικός την επομένη, για ένα αξέχαστο ζουζουνίστικο ερωτοτράγουδο (NOT)... Το αγαπημένο "Σκατά στα Μούτρα του Αγίου Βαλεντίνου"!

Όπως είπε και ο συνεργάτης μου Αλέξανδρος, η μουσική σε κάνει πιο ρομαντικό. Σίγουρα η μουσική του Φοίβου Δεληβοριά απάλυνε τις αιχμηρές γωνίες μας προς τον κόσμο για ένα ακόμη βράδυ, προσθέτω εγώ. Προλαβαίνετε να το δοκιμάσετε κι εσείς για τα δύο ακόμη Σάββατα που απομένουν.

Φωτογραφίες & Βίντεο: Αλέξανδρος Κυβρικοσέος

• Draconian, Elysion, Caelestia & Immensity live @ Κύτταρο
• Ο Σωκράτης Μάλαμας στην Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου