Ραντεβού με τα μουσικά δρώμενα της πόλης δώσαμε και αυτή την εβδομάδα και πιο συγκεκριμένα, στις 23 του Οκτώβρη, στον χώρο του Fuzz για ένα live βγαλμένο από έναν άλλο κόσμο. Με το βροχερό καιρό να αφήνει ασυγκίνητο το πλήθος κόσμου που παραβρέθηκε στον συναυλιακό χώρο στην οδό Πειραιώς, η συνάθροιση ξεκίνησε από νωρίς με τον κόσμο να δίνει το βροντερό παρόν στη ζωντανή παράσταση, όχι μόνο με την παρουσία του, αλλά και με τις επευφημίες και την στήριξη που έδειξε στους οικοδεσπότες της βραδιάς Theodore και Nalyssa Green.

Δύο πολύ ιδιαίτεροι και συνάμα δημιουργικοί καλλιτέχνες που έντυσαν τον βράδυ της Παρασκευής μας με τους πιο όμορφους, ψυχεδελικούς και απόκοσμους ήχους, συνυφασμένους με τις ξεχωριστές τους φωνές.

Το μουσικό μας ταξίδι ξεκίνησε με οδηγό μας τη Nalyssa Green, η οποία μας καλωσόρισε με μια σύντομη συγχορδία και μια πολύ ζεστή καλησπέρα! Πάνω στη σκηνή έμοιαζε σα νεράιδα, με τις μαγικές τις ικανότητες να βρίσκονται στην δημιουργία μουσικής και στίχων, συνοδεία μιας απροσδόκητα αιθέριας φωνής, με μία δόση σκοτεινής και συνάμα ρομαντικής χροιάς. Όλα αυτά τα στοιχεία συνετέλεσαν στο να παρακολουθούμε αποσβολωμένοι καθώς η φιγούρα της επί της σκηνής περνούσε από τα πλήκτρα στο θέρεμιν και την κιθάρα. Με το «your eyes», που βρίσκεται στο πρώτο της άλμπουμ με τίτλο «Barock», έλαβε το πρώτο θερμό χειροκρότημα από το ακροατήριο που φάνηκε να απολαμβάνει την οικειότητα που έδειχνε και η ίδια η καλλιτέχνιδα να αποκτά μαζί του, κάτι που κατάφερε να κερδίσει με το να μοιραστεί τη δική της ρομαντική σκέψη, πως της αρέσει να τραγουδά ενώ βρέχει, καθώς αυτό δίνει μια πιο κινηματογραφική γεύση.

Με πολλές και διάφορες μουσικές συνθέσεις από το παλιό αλλά και πιο πρόσφατο album της με τίτλο «Seeds», κάτι για το οποίο ευχαρίστησε και τους παραγωγούς της (φαινόμενο όχι και τόσο συχνό για πολλούς καλλιτέχνες), μας συντρόφευσε ανοίγοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτό το ιδιαίτερο μουσικά live. Ξεχωριστές στιγμές στη διάρκεια της εμφάνισης της, η εντιμότητά της απέναντι στο κοινό (αλλά και στο καλλιτεχνικό της πνεύμα) να επαναλάβει ένα από τα κομμάτια της για ένα μικρό λάθος, αλλά και η ερμηνεία του «What is love» από Haddaway σε ένα cover προσεγμένο και ιδιαίτερο μέχρι την τελευταία του νότα.

Το Fuzz είχε πλέον γεμίσει σχεδόν ασφυκτικά, αφού η προσέλευση του κόσμου γινόταν ακόμα και μερικά λεπτά πριν την εμφάνιση αυτού του ιδιαίτερου καλλιτέχνη που ακούει στο όνομα Theodore. Από τα πρώτα κιόλας βήματα του στην σκηνή το κοινό άρχισε να ζητωκραυγάζει και να χειροκροτεί, και χωρίς δεύτερη σκέψη μας άρπαξε από το σημείο ακριβώς που μας άφησε να αιωρούμαστε η Nalyssa, για να απογειώσει εντελώς την βραδιά.

Φυσικά, το καινούριο album του με τίτλο «It is but it's not» είχε την τιμητική του. Στα πλαίσια και της ευρωπαϊκής του περιοδείας, στην έναρξη της οποίας είχαμε την τιμή να παραβρεθούμε το βράδυ της Παρασκευής, ταξιδέψαμε σε ήχους βγαλμένους από έναν άλλο κόσμο. Η μουσική και οι εικόνες έγιναν ένα και το πάντρεμα της ambient pop μαζί με τους post rock ήχους, σε συνδυασμό με τις ηλεκτρονικές παρεμβάσεις, συνέθεσαν ένα άκρως ατμοσφαιρικό live. Κυριολεκτικά ένιωθες τη μουσική να κατακλύζει την ατμόσφαιρα. Όλα μουσική και εικόνες.

Ο Theodore, μας χάρισε εκείνο το βράδυ ένα set list «μπερδεμένο» ανάμεσα στο πρώτο του album με τίτλο «7» και το νεότερο, με τα κομμάτια άρτια εκτελεσμένα από τον ίδιο και τους υπόλοιπους μουσικούς, τον Βασίλη Ντοκάκη στην ηλεκτρική κιθάρα και στα δεύτερα φωνητικά, τον Νικόλα Παπαχρονόπουλο στο μπάσο, τον Alessandro Giovanetto στην ηλεκτρική κιθάρα, τον Ashley Hallinan στα drums και τη Μελεντίνη στην τρομπέτα, το μεταλλόφωνο, το glockenspiel αλλά και στα δεύτερα φωνητικά.

Από το «Are we there yet?» μέχρι το «Run» και από το «One-two» μέχρι το «Androgino», ο Theodore έκανε μετά το πέρας του κάθε κομματιού ολόκληρο το Fuzz να χειροκροτεί και να επευφημεί έναν performer με όλη την σημασία της λέξεως, που το νεαρό της ηλικίας μοιάζει «αστείο» μπροστά στον επαγγελματισμό του, το προσεγμένο σε εικόνα και ήχο σκηνικό, την ωριμότητα αλλά και την «αυθάδεια» των μουσικών συνθέσεων του και τέλος το πάθος του για την μουσική. Η ερωτική του σχέση μαζί της, τον έκανε σε όλη την διάρκεια του live να «πάλλεται» ανάμεσα στις νότες, παρασέρνοντας τον ίδιο και κατά συνέπεια και εμάς στη δυνατότερη μουσική εμπειρία που βιώσαμε το βράδυ της Παρασκευής 23 Οκτωβρίου, στο Fuzz. Μετά τη δεύτερη είσοδο στην σκηνή, ο Theodore ανέβηκε μόνος του για να μας χαρίσει ένα τελευταίο σόλο στο πιάνο, ενώ για το τέλος, μαζί με τους υπόλοιπους μουσικούς του σχήματος, έκλεισε με το τραγούδι «Eclipse» απο τον πρώτο του δίσκο σε μία μουσική έξαρση, καθώς παθιασμένος έριξε την κονσόλα που έπαιζε και το μικρόφωνο.

O φακός του Evart ήταν εκεί, τα κατέγραψε όλα όμως όχι και την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο κτίριο της οδού Πειραιώς. Τυχεροί όσοι βρέθηκαν εντός, ενώ για τους απόντες συστήνουμε ανεπιφύλακτα την ακρόαση και των δύο εξαιρετικών καλλιτεχνών!

Φωτογραφίες: Σοφοκλής Κιουρτζόγλου

• The Beatles Live Tribute Band @ Κύτταρο
• Vassiliki Papaioannou Confessions Live II @ Holy Wood Stage