Δεν πληρώνουμε στο instagram ή στο Facebook για click, για ψεύτικους fan... Είμαι στη μουσική από το 1999, όλο αυτό το έχω χτίσει με αρκετά αργό ρυθμό, απλά ως "lifer". Εξακολουθούμε να αισθανόμαστε απομονωμένοι και είναι ακριβώς αυτό που θέλουμε να είμαστε.

Ένα Q&Α με τον πολυπράγμονα Wesley Eisold των Cold Cave.

Οι Cold Cave έρχονται για δεύτερη φορά στη χώρα μας στις 16 του Νοέμβρη στο αγαπημένο στέκι των «σκοτεινών» ακουσμάτων που δεν είναι άλλο από το Death Disco. Πριν τους απολαύσουμε ζωντανά, ας τους μάθουμε λίγο καλύτερα! Ακολουθεί μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη την οποία παραχώρησε ο frontman και εμπνευστής των Cold Cave, Wesley Eisold, στην Tori Adams και στο περιοδικό Flont, στην οποία μιλάει εφ' όλης της ύλης, από το μουσικό του χαμαιλεοντισμό (sic), μέχρι την εκδοτική του εταιρία και τις εσωτερικές και εξωτερικές του ευαισθησίες.

Ανά καιρούς, έχεις πάρει μέρος σε διάφορα μουσικά project (American Nightmare, Some girls, XO Skeletons, Ye Olde Maids). Φαίνεται πως είσαι ανήσυχο πνεύμα. Από που πηγάζει η ανάγκη σου για μουσικά "μπασταρδέματα";

Πιστεύω πως σχετίζεται με τον τρόπο που μεγάλωσα, καθώς ανήκα σε οικογένεια στρατιωτικού και συνέχεια μετακινούμασταν. Υπήρξαν φορές που άλλαξα πάνω από ένα σχολείο μέσα σε ένα χρόνο. Έτσι απέκτησα την ικανότητα να προσαρμόζομαι εύκολα σε ένα διαρκώς εναλλασσόμενο περιβάλλον. Βέβαια, μετακόμιζα λόγω γονέων, δεν είχα επιλογή. Όταν τέλειωσα το σχολείο συνέχισα αυτή τη συνήθεια, μετακόμιζα κάθε έξι μήνες, ένα ή δύο χρόνια. Μένω στο L.A. για περίπου πέντε ή έξι χρόνια, μέχρι στιγμής είναι το μεγαλύτερο διάστημα που έχω ζήσει σε έναν τόπο.

Πιστεύω πως η μουσική μου καριέρα αντικατοπτρίζει το πρώτο μισό της ζωής μου. Η μουσική υπήρξε η μόνη σταθερά στη ζωή μου... ο μόνος φίλος μέσα σε όλες αυτές τις μετακινήσεις και τις προσπάθειές μου να προσαρμοστώ σε κάθε νέο ξένο μέρος και να βρω νέους φίλους. Η μουσική που παίζω, είτε με τους Cold Cave είτε με τους American Nightmare, αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα των ειδών μουσικής που επηρέασε τη ζωή μου στα τέλη του '80 μέχρι τα μέσα του '90, από το punk και το hardcore μέχρι το new wave. Ακόμη αισθάνομαι «υποχρέωση» απέναντι σε αυτή τη μουσική, γιατί ήταν εκεί για μένα κάθε φορά που δεν υπήρχε τίποτα άλλο.

Είναι φοβερό, πως έκλεισες τον κύκλο κάνοντας για αυτή τη μουσική, αυτό που έκανε εκείνη για εσένα...

Είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω. Είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση που μπορεί κάποιος να πάρει, φτιάχνοντας μουσική. Δεν είμαι τόσο καλός στην επικοινωνία και στην κουβέντα με τους άλλους ανθρώπους, ωστόσο νιώθω την ανάγκη να εκφράζομαι, κάτι που κάνω μέσα από τη σύνθεση και τη δημιουργία μουσικής. Το ότι μπορεί να βοηθήσει κάποιον, είναι ίσως το μόνο πράγμα που έχει σημασία αυτή τη στιγμή.

Πως είναι να συνεργάζεσαι με την Amy Lee, η οποία είναι η σύντροφός σου στη ζωή; Καταφέρνετε να βρίσκετε την ισορροπία και να διαχωρίζετε το προσωπικό από το επαγγελματικό ή αυτά μπλέκονται μεταξύ τους;

Δεν υπάρχει διαχωρισμός. Είναι η καλύτερη. Δεν έχω συναναστραφεί ούτε έχω μείνει ποτέ ξανά τόσο πολύ μαζί με ένα άλλο άνθρωπο και με τόσο έντονο τρόπο. Η συνεργασία είναι δύσκολο να αναλυθεί γιατί καλύπτει κάθε πτυχή της ζωής μας, από το δημιουργικό των Cold Cave, μέχρι την ανατροφή του παιδιού μας. Ο καθένας μας έχει το ρόλο του. Εγώ γράφω τη μουσική, συνήθως και τους στίχους, εκείνη είναι πολύ καλύτερη από μένα στην οργάνωση των live εμφανίσεών μας και καθορίζει την αισθητική μας.
Πριν γίνει μέλος της μπάντας, ήμουν μόνος στην προσπάθειά μου να δαμάσω το χάος. Όταν τη συνάντησα, δεν είχα ποτέ φανταστεί πως θα γινόταν ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της ζωής μου, ακόμα και στο δημιουργικό σκέλος. Νιώθω ευλογημένος για αυτό. Πήρε τις κατακερματισμένες μου ιδέες και τις μετέτρεψε σε αυτό το πλήρως λειτουργικό μέσον που δεν είναι άλλο από τους Cold Cave. Επίσης, το γεγονός πως όλο αυτό μπορεί να λειτουργεί χωρίς μάνατζερ ή δισκογραφικές ή οτιδήποτε παρόμοιο, είναι πραγματικά η παρακαταθήκη όχι μόνο των τραγουδιών μου, αλλά της δικής της κατανόησης και εκτέλεσης όλων αυτών.

Από τους στίχους σου καταλαβαίνει κανείς πως πάντα έβλεπες τον εαυτό σου ως περιθωριακό. Πως αισθάνεσαι τώρα που έχεις οικογένεια;

Δεν νομίζω πως έπαψα να είμαι περιθωριακός επειδή απέκτησα οικογένεια. Ειδικά όταν είσαι στο χώρο της μουσικής, που δεν είναι ό,τι πιο σύνηθες. Κανένας συνάδελφος απ’ όσους γνωρίζω δεν έχει παιδιά. Γνωρίζω πολλούς που έχουν αλλά εργάζονται και σε άλλες δουλειές. Εγώ βρίσκομαι σε αυτή την περίεργη κατάσταση όπου απλά το κυνηγάμε... μέχρι να δούμε που θα πάει. Ο μόνος άνθρωπος που, στην πραγματικότητα, με συμβούλεψε, μου είπε «απλά βάλε στην άκρη της σκηνής το μωρό μέσα στο καλάθι του Μωυσή και όλα θα πάνε καλά». Οι περισσότεροι γνωστοί μου, οι οποίοι είναι γονείς, ακολουθούν ένα πιο παραδοσιακό τρόπο τον οποίο εγώ και η Amy δεν ακολουθούμε, υπό αυτή την έννοια, εξακολουθώ να αισθάνομαι περιθωριακός.

Τελευταία, νιώθεις κοντά σε κοινό και κριτικούς ή αισθάνεσαι μια απόσταση;

Νιώθω πως το ακροατήριο με καταλαβαίνει. Τα τελευταία χρόνια που κάνουμε αδιάκοπα περιοδείες, πιστεύω πως έχουμε αρχίσει να βρίσκουμε ένα διαφορετικό κοινό. Το οποίο μας ακολουθεί στις εμφανίσεις μας. Απλά μας πήρε αρκετό χρόνο. Δεν πέτυχε το 2010, όταν είχα μια δισκογραφική η οποία πλήρωνε για αυτό τον σκοπό. Έτσι, τώρα νιώθουμε ακόμα πιο ευγνώμονες, αν και τότε ήταν πολύ απογοητευτικό. Οι άνθρωποι μαθαίνουν τα νέα τώρα και εμείς αποκλειστικά μαζεύουμε τους καρπούς αυτής της προσπάθειας, σε αντίθεση με ότι συνέβαινε όταν είχαμε δισκογραφική.

Είμαι πραγματικά ευχαριστημένος, καθώς ξέρω πως δεν πληρώνουμε στο instagram ή στο Facebook για click, για ψεύτικους fan. Είχα τόσους πολλούς «φίλους» και followers που είχα γίνει κι εγώ θύμα όλου αυτού. Καθώς ερχόμαστε σε επαφή με την ψεύτικη δημοσιότητα, η οποία ανεβάζει το ηθικό και το εγώ μέσα από αόρατους θαυμαστές, οι οποίοι όταν τελειώσει η συμφωνία, απλά θα εξαφανιστούν γιατί δεν ήταν πραγματικοί. Ακόμα, ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτό το φαινόμενο γιατί οι διοργανωτές των φεστιβάλ μας λένε «θα πρέπει να κάνετε κάτι με το λογαριασμό σας γιατί η τάδε μπάντα έχει πιο πολλούς instagram followers». Δηλαδή αν αγόραζα 200,000 fans θα μπορούσα να είμαι headliner στο φεστιβάλ;! Αυτή η λογική δεν βγάζει νόημα. Θα έπρεπε να τους ενδιαφέρει το πολιτιστικό αντίκτυπο. Ξέρω πως οι περιοδείες μας πάνε καλά, έχουμε καλή συμμετοχή στα live μας και μια ιδιαίτερη σύνδεση με τους ανθρώπους που είναι δύσκολο να υπάρξει σήμερα. Είμαι στη μουσική από το 1999, όλο αυτό το έχω χτίσει με αρκετά αργό ρυθμό, απλά ως "lifer". Εξακολουθούμε να αισθανόμαστε απομονωμένοι και είναι ακριβώς αυτό που θέλουμε να είμαστε.

Τι επηρέασε το τελευταίο EP των Cold Cave;

Ήθελα να αντιπροσωπεύει 100% την μπάντα, την οποία έχουμε αυτή τη στιγμή και πιστεύω πως δένει τα διαφορετικά στοιχεία μας με πιο συνεκτικό τρόπο σε σχέση με όσα είχαμε κυκλοφορήσει στο παρελθόν. Γι' αυτό ήθελα να περιέχει τέσσερα συνεκτικά τραγούδια τα οποία θα μπορούσαν να συστήσουν ή να επανασυστήσουν στο κοινό τον ήχο των Cold Cave. Έχει επιρροές από τη factory records, επίσης από το industrial των αρχών του '80 αλλά εξακολουθεί να βασίζεται στους στίχους. Νιώσαμε πως ταιριάζουν όμορφα μεταξύ τους και πως έτσι θα θέλαμε να τα παρουσιάσουμε. Μας ρωτούν συχνά γιατί δεν βγάζουμε άλμπουμ και δεν είναι πως δεν το κάνουμε, απλά μας βγαίνουν αυτοί οι «μικροί» δίσκοι που τόσο πολύ απολαμβάνουμε. Συνεχίζουμε να κάνουμε ό,τι μας φαίνεται σωστό για το τώρα. Αν δηλαδή μας βγει κάποιο άλμπουμ που νιώσουμε πως αξίζει, θα το κυκλοφορήσουμε. Μας αρέσει να βρισκόμαστε σε κίνηση και να συνεχίζουμε να παράγουμε μουσική που θα είναι, όσο γίνεται, πιο κοντά στον πραγματικό, παροντικό χρόνο.

Μια διευκρίνιση, η εκδοτική Heartworm, κυκλοφορεί και μουσική εκτός από λογοτεχνία;

Είναι γεγονός! Την ξεκίνησα εγώ όταν έφτιαχνα fanzine, τα οποία αγαπούσα από μικρός. Αγόραζα δίσκους, διάβαζα και κατέγραφα τα πάντα. Αλλά όταν απέκτησα πραγματικά fanzine τότε ένιωσα πως ήμουν έτοιμος να δημιουργήσω κάτι αληθινά underground. Στα 20 μου, έφτιαχνα fanzine με ποίηση η οποία συνδέονταν με τους στίχους που έγραφα για την τότε μπάντα μου. Έτσι μου ήρθε η ιδέα να κυκλοφορήσω κι άλλα fanzine με στίχους άλλων μουσικών τους οποίους θεωρούσα καλούς στιχουργούς και οι οποίοι δεν απολάμβαναν την απαραίτητη αναγνώριση που πίστευα πως άξιζαν, γιατί απλά τα γραπτά τους έμπαιναν μόνο στα τραγούδια. Έτσι, η εκδοτική βιβλίων για μεγάλους στιχουργούς, έγινε η δισκογραφική μου και ένας καλός τρόπος να κυκλοφορώ τη μουσική των Cold Cave.

Αυτό μου θύμισε τον Bob Dylan που κέρδισε το βραβείο Pulitzer. Υπάρχει τεράστια σύνδεση ανάμεσα στη μουσική και τη λογοτεχνία γιατί η στιχουργική έχει πολύ λυρισμό...

Σίγουρα, απλά υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν πως ο Bob Dylan και ο Jim Morrison δεν είναι ποιητές. Είναι κολλημένοι με την παραδοσιακή έννοια της ποίησης. Όλα αυτά δένουν- σε μια προσπάθεια να αψηφήσουν την παράδοση. Έχω μια εκδοτική που κυκλοφορεί δίσκους.

Εκτός από τη μουσική σου καριέρα έχεις ασχοληθεί και με το σχέδιο μόδας. Πως ήταν αυτή σου η εμπειρία;

Μου αρέσουν πολύ οι πρωτοποριακοί σχεδιαστές. Άνθρωποι όπως ο Alexander Polakov και ο Rick Owens. Για μένα είναι μια προέκταση της πρωτοποριακής καλλιτεχνικής σκέψης. Με ελκύει με τον ίδιο τρόπο που με ελκύει η πρωτοπορία στη μουσική, στον κινηματογράφο και στη λογοτεχνία. Πιστεύω πως αποτελεί έναν άλλο τρόπο προσωπικής έκφρασης ο οποίος έχει κακώς στιγματιστεί, με τον ίδιο τρόπο που η ποίηση έχει στιγματιστεί αρνητικά. Για μένα είναι προέκταση ενός βαθύτερου θέματος. Έχω πάρα πολλά σωματικά θέματα, γεννήθηκα χωρίς το αριστερό μου χέρι. Γι' αυτό προσπαθώ, όσο μπορώ, να ελέγχω το πως φαίνομαι, γιατί άθελά μου, αναγκάστηκα να έχω μια συγκεκριμένη «αμφίεση». Θα μπορούσα να μιλάω για αυτό, για χρόνια. Σε απλούστερο επίπεδο, απλά πιστεύω πως είναι τρελό το πόση λίγη σημασία δίνουν οι άνθρωποι στην εξωτερική τους εμφάνιση. Γιατί αποτελεί σημαντικό τρόπο έκφρασης της εσωτερικής τους κατάστασης, μια μοναδική ευκαιρία να εκφράσουν την προσωπικότητά τους.

Είναι πραγματικά αξιοπερίεργο πως οι περισσότεροι άνθρωποι θα αγοράσουν απλά ό,τι είναι στη μόδα χωρίς καν να μπουν στην διαδικασία να ανακαλύψουν τί τους αρέσει πραγματικά...

Είναι η ιδέα πίσω από τον σχεδιαστή των ρούχων, η οποία έχει διάφορα επίπεδα σκέψης. Για μένα είναι κάτι μοναδικό. Για να είμαι ειλικρινής, δεν νιώθω καθόλου άνετα φορώντας μια μπλούζα η οποία φτιάχτηκε σε κάποιο εργοστάσιο πάνω στον πλανήτη. Θα πρέπει να ταυτιστώ με την ιδεολογία πίσω από το οτιδήποτε. Για αυτόν ακριβώς το λόγο μου ήταν δύσκολο να μπω σε κάποιες μπάντες, γιατί θα πρέπει να πιστεύω και να ασπάζομαι 100% τις ιδέες πίσω από αυτό που κάνουν.

Λένε πως δεν υπάρχει παρθενογένεση, γιατί όλα έχουν επηρεαστεί από όσα έχουν γίνει πριν από αυτά. Έτσι σημασία έχει πως παίρνουμε κάτι παλιό και το κάνουμε, κατά κάποιον τρόπο, πάλι καινούργιο. Μου αρέσει που ξαναζωντάνεψες το new wave των 80’s κάνοντάς το επίκαιρο, σύγχρονο...

Ευχαριστώ! Κατά μια έννοια, συμφωνώ με αυτή την θεωρία. Η πρωτότυπη πλευρά βρίσκεται στο ανθρώπινο στοιχείο. Αν οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να απελευθερωθούν αυτό σίγουρα συνεισφέρει στη μουσική πρωτοτυπία.

• Οι Puta Volcano μας μιλούν για την πρώτη τους Ευρωπαϊκή περιοδεία