Ύβρις, Άτις, Νέμεσις, Τίσις. Τέσσερις λέξεις που ήταν οι βασικές αρχές των αρχαίων Ελλήνων για την ακολουθία των πραγμάτων όταν κάποιος διέπραττε ύβρι. Την ίδια ακολουθία πήρε και η Bryony Lavery και έγραψε το Frozen. Έργο τόσο σύγχρονο αλλά παράλληλα με αρχέγονα, πανανθρώπινα ερωτήματα που πάντα θα βασανίζουν τον άνθρωπο σε όποιο στάδιο της εξέλιξής του βρίσκεται.

Πόνος, αγάπη – μητρική, φιλική, ερωτική, χρέος, έγκλημα, τιμωρία, ηθική, καλό, κακό... Έννοιες που οι μεγαλύτεροι των συγγραφέων έχουν αφιερωθεί και θα αφιερώνονται όσο υπάρχει θέατρο. Και ερωτήματα μεγάλα. Τι είναι χρέος; Τι είναι πόνος; Τι είναι καλό; Τι κακό; Και εν τέλει τι είναι ηθική; Ποιός την ορίζει, την δικάζει και την επιβάλλει;

Η Κλυταιμνήστρα θα συγχωρέσει το Αγαμέμνονα που σκότωσε το παιδί της; Ο Ορέστης και η Ηλέκτρα θα συγχωρήσουν τη μητέρα τους που σκότωσε τον πατέρα τους; Ο Κρέοντας θα τιμωρήσει την Αντιγόνη που παραβαίνει τους νόμους του Κράτους και θάβει το νεκρό αδελφό της; Ο Ρασκόλνικωφ τι λέει στη Σόνια στο "Έγκλημα και Τιμωρία" του Ντοστογιέφσκι; Μια μάνα θα συγχωρέσει το βιαστή και φονιά του παιδιού της; Και ο δολοφόνος;

Δυνατό και σκληρό κείμενο που πιάνει ένα σύγχρονο θέμα από τρεις πλευρές και μας το παρουσιάζει εξαιρετικά. Τρεις άνθρωποι, τρεις οπτικές, τρεις ιστορίες. Η ευρηματική σκηνοθεσία του Βαγγέλη Λάσκαρη έδωσε αυτή την αναγκαία γροθιά που θέλει αυτό το κείμενο για να γίνει αυτό που θέλω να μου δημιουργεί κάθε παράσταση που βλέπω... Ερωτήματα και πολύωρες συζητήσεις πάνω στο θέμα που διαπραγματευόταν το έργο. Σκηνοθετικός συνδυασμός από σκιές, φώτα, μουσικό χαλί με βιολιά, μπάσα και τους apacalyptica να παίρνουν τη θέση του αρχαίου χορού. Και τρεις ταλαντούχους νέους ηθοποιούς (Κατερίνα Δημάτη, Λωρίνα Χατζημανώλη, Δημήτρης Μαγκλάρας), οι οποίοι τόσο με την απλότητα όσο και με τη δύναμη της σκηνικής τους παρουσίας κατάφεραν και απέδωσαν στο απόλυτο αυτό που ήθελε το κείμενο και ο σκηνοθέτης.

Και μετά το χειροκρότημα όλοι με έναν κόμπο στο λαιμό. Εγώ τι θα έκανα; Δε χρειάζεται να πω παραπάνω, νομίζω πως αξίζει να πάτε να δείτε αυτά που έχουν να σας πουν αυτοί οι άνθρωποι πάνω στη σκηνή. Εγώ απλά θα κλείσω με το εξής και θα συνεχίσω τη δική μου αναζήτηση πάνω στο έργο... «Αναρίθμητες είναι οι συμφορές των ανθρώπων και διαφορετικές οι μορφές τους. Δύσκολα μπορεί να συναντήσει κανείς στην ανθρώπινη ζωή μια ευτυχία μακράς διάρκειας.»

Πληροφορίες Παράστασης

• "Αυτός και το Πανταλόνι του", του Ιάκωβου Καμπανέλλη στο Underground
• "Περί όνου σκιάς" - Σκιαμαχίες, του Φρήντριχ Ντύρενματ στο Faust