Όταν την Παρασκευή στις 15 του μήνα πήγαμε στο Faust για να παρακολουθήσουμε το "Περί Όνου Σκιάς", ένα έργο που ήταν προορισμένο από τον Φρήντριχ Ντήρεματ για το ραδιόφωνο, δεν ξέραμε τι να περιμένουμε. Σίγουρα απαιτούσε τροποποιήσεις από την εξιστόρηση στο διάλογο, όμως εμείς δεν θα μπορούσαμε να κρίνουμε σε ποια κομμάτια είχε προηγηθεί αλλαγή. Η παράσταση εξ αρχής μας έβαλε στο κλίμα, πρώτα με τις σκιές των πρωταγωνιστών να ξυπνούν σε χαλάσματα κι ύστερα με τον οδοντίατρο, Στρουθίωνα, να μας εξηγεί πως ξεκίνησε αυτή η ιστορία.

Στα Άβδηρα της Θράκης λοιπόν, όταν νοίκιασε και προπλήρωσε ένα γάιδαρο από τον Άνθρακα για τη μεταφορά του μέσα από μια μεγάλη πεδιάδα στον καύσωνα, αποφάσισε στη μέση της διαδρομής να καθίσει στη σκιά του γαϊδάρου. Ο αγωγιάτης Άνθρακας όμως θεώρησε πως αδικείται, καθώς ο οδοντίατρος δεν είχε πληρώσει για τη σκιά του ζώου, αλλά μόνο για τη μεταφορά του πάνω σε αυτό. Η λογομαχία κατέληξε σε τσακωμό, ο τσακωμός σε διαμάχη, η διαμάχη σε δικαστήριο με τον έναν να μηνύει τον άλλο. Το θέμα έλαβε τέτοιες διαστάσεις, ώστε μια ολόκληρη πόλη οδηγήθηκε σε εμφύλια σύγκρουση.

Οι ηθοποιοί, Ερνέστος Βουτσίνος, Νάντια Περιστεροπούλου, Τάσος Ράπτης, Σταύρος Σιούλης, Τάσος Σωτηράκης και Ευτυχία Φαναριώτη, ήταν όλοι απολαυστικοί και όλοι σε διπλούς, τριπλούς ή τετραπλούς ρόλους! Με πολλά λόγια να πουν, μα να μην τα χάνουν ποτέ. Είτε μπροστά στα μάτια μας στη σκηνή, είτε πίσω από το πανί σαν σκιές, τα κοστούμια τους και η σκηνική τους παρουσία μας ταξίδεψαν στην Αρχαία Ελλάδα με έναν τρόπο που δεν έχουμε ξαναδεί. Το απότομο "πάγωμα" των ηθοποιών όταν κάποιος αφηγούταν, ήταν πρωτότυπο και έμοιαζε με εφέ ταινίας.

Επιπροσθέτως, η πολύ γρήγορη μεταφορά της παράστασης μπροστά και πίσω από το πανί που μας ακόνισε τη φαντασία, ήταν σχεδόν μη ρεαλιστική, αν κρίνουμε και το ότι έπρεπε να αλλάζουν στα παρασκήνια. Οι σκιές ήταν το προσωπικά αγαπημένο χαρακτηριστικό της παράστασης, αφού όταν υπήρχε αφήγηση και κίνηση πίσω από αυτό, νιώθαμε σαν να διαβάζουμε βιβλίο.

Το χιούμορ ήταν πολύ έντονο στο έργο, όμως οι πρωταγωνιστές ήταν αυτοί που το ανέδειξαν τόσο καλά. Ενώ γελάσαμε πολύ, τα μηνύματα δε θα μπορούσαν να μη μας χτυπήσουν την πόρτα, όπως ούτως ή άλλως σκοπεύει κάθε σωστή σάτιρα. Στο κοινό ακούγαμε, εκτός από γέλια φυσικά, τους γύρω μας να βγάζουν επιφωνήματα θαυμασμού και σε κάποιες στιγμές τους βλέπαμε να κουνάνε το κεφάλι τους γιατί ό,τι διαδραματιζόταν δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα

Αυτό το έργο δε θα μπορούσε να έχει πιο επίκαιρο χαρακτήρα, αν και μάλλον δεν υπάρχει χρονική περίοδος στην Ελλάδα στην οποία θα μπορούσε να θεωρηθεί άκαιρο. Η σατιρική ατμόσφαιρα που ήταν εμφανής, μας θύμιζε την κατάσταση που επικρατεί και το ότι ίσως να γελάμε με τους εαυτούς μας τελικά. Μας έδειξε με χιουμοριστικό αλλά ταυτόχρονα απόλυτα σαφή τρόπο, το πόσο εύκολα οι άνθρωποι παρασύρονται από εγωισμό και πείσμα, ώστε να φτάσουν να καταστρέφουν την ομόνοια για "ψύλλου πήδημα" ή αλλιώς "Περί όνου σκιάς". Καθώς και το πόσο εύκολο είναι να παραβλέπουμε την προσπάθεια επίλυσης προβλημάτων και να αφοσιωνόμαστε στη διαμάχη, κάτι πολύ πιο ξεκούραστο για την ανθρώπινη φύση. Τέλος, το πως ο φανατισμός γίνεται ύπουλα ο χειρότερος εχθρός μας.

Σε μέρες σαν κι αυτές, το έργο θα μπορούσε να εκτιμηθεί και ως διδακτικό. Ήταν μια αναδρομή στον παρελθόν μας, όπου βρισκόταν και το παρόν μας. Η παράσταση ήταν μια έξυπνη υπενθύμιση πως πρέπει επιτέλους να αρχίσουμε να δρούμε ενωμένοι.

Πληροφορίες παράστασης

• "Frozen" της Bryony Lavery στον Πολυχώρο Vault
• "Fuga" του Jordi Galceran στο Θέατρο Olvio