Στις 5 του Μάρτη και μέρα Σάββατο, οι Locomondo ήρθαν στο Holy Wood Stage για να μας φτιάξουν με τους reggae-latin ρυθμούς τους, όχι μόνο τη νύχτα, αλλά και τις επόμενες μέρες μας! Πρόκειται για μία μπάντα που ποτέ δεν αποτυγχάνει να μας "ανεβάσει" σε κάθε άκουσμά της από μαγαζιά, ραδιόφωνο ή youtube, αλλά κάνει ακόμα καλύτερη δουλειά από κοντά. Στο μαγαζί νομίζαμε πως φτάσαμε νωρίς, όμως μπαίνοντας φάνηκε πως τελικά ανυπομονούσαν πολλοί για αυτό το live, αφού σε κάθε γωνία -και μέση- του πατώματος (!) περίμεναν καθιστοί οκλαδόν. Για τα τραπέζια δε το συζητάμε καν.

Φυσικά, με το που εμφανίστηκαν τα μέλη του συγκροτήματος πεταχτήκαμε όλοι πάνω χειροκροτώντας! Το ιδιαίτερα ξεχωριστό που μπορεί κανείς να προσέξει μόνο από το live, είναι πως οι Locomondo δεν έχουν συγκεκριμένου τύπου κοινό. Η διαφορετικότητα μεταξύ των ατόμων από κάθε άποψη, ήταν αναζοωγονητική, με μόνο ένα κοινό στοιχείο το οποίο ήταν η μπόλικη τρέλα.

Οι Locomondo μπήκαν δυνατά και ξεκίνησαν να μας ζεσταίνουν με το "Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα", οπότε ο χορός ήταν φυσικό επακόλουθο. Μας ταξίδεψαν με την "Οδύσσεια" στα μέρη όπου έκαναν περιοδείες, μας μάγεψαν όπως έκανε η "Φραγκοσυριανή", μας έκαναν να πετάξουμε πρώτα με το "Μαγικό χαλί" και μετά με το "Γλάρο". Εννοείται δεν έλειψαν οι επιτυχίες "Πίνω μπάφους και Παίζω PRO" και το "Δεν προλαβαίνω", τα οποία μας έκαναν να γελάσουμε ακόμα περισσότερο ακούγοντάς τα live! Η ενέργεια και διάθεση που κουβαλούσαν ήταν κολλητική, καθώς επίσης έδειχναν να απολαμβάνουν το κάθε λεπτό και την κάθε νότα. Το ίδιο ακριβώς κι εμείς, που είχαμε γίνει όλοι μία παρέα.

Μας χάρισαν όλες τις επιτυχίες τους, αλλά δεν παρέλειψαν και επιτυχίες άλλων καλλιτεχνών, όπως το "Ευλαμπία" του Γιάννη Γιοκαρίνη, το "O Πυροσβεστήρας" του Λεωνίδα Μπαλάφα, -τραγούδι στο οποίο συνεργάστηκαν μαζί του- αλλά και το "Bongo Bong" του Manu Chao με τον οποίο είχαν επίσης συνεργαστεί παλιότερα. Στη σκηνή ανέβηκε και η Ιωάννα Page, που πήρε το μικρόφωνο για να πει ένα τραγούδι που είχε γραφτεί για κάποια συνωνόματη "Gimme hope Joanna" και διακέδασε το πλήθος εξίσου καλά.

Ο διαρκώς χαμογελαστός Μάρκος Κούμαρης επικοινωνούσε συχνά με τους θαυμαστές, ρωτώντας τι θέλουμε να ακούσουμε, αν περνάμε καλά, μας έμαθε "το παιχνίδι με τα χέρια" και αυτοσχεδίασε στους στίχους κάνοντας ομοιοκαταληξία με τα ονόματα του κοινού. Έδινε και το μικρόφωνο σε όποιον από κάτω ακουγόταν ούτως ή άλλως να τραγουδάει! Δεν σταμάτησαν να παίζουν μουσική, όμως αποφάσισαν να παίξουμε άλλο ένα παιχνίδι, στο οποίο οι νικητές θα είχαν κερασμένο σφηνάκι από το συγκρότημα. Μας έλεγαν την κάθε αρχή από τα τραγούδια σε διαφημίσεις των 80's και οι πρώτοι που θα έβρισκαν το προιόν κέρδιζαν.

Περνούσαμε όλοι τόσο καλά που ξεχνούσαμε ότι υπάρχει μπαρ και δε θα μπορούσε να μας πειράζει ούτε η πολυκοσμία, ούτε το ότι πατούσε ο ένας τον άλλο, αφού σε τέτοιες καταστάσεις ο προσωπικός χώρος είναι φυσικά ο μόνος πελάτης που θα μείνει έξω από τον χορό. Όταν μας ευχαρίστησαν για να μας πουν εμμέσως ότι το live τελείωσε, η διαμαρτυρία ήταν εκκωφαντική. Οπότε γελώντας συνέχισαν και δεν έφυγαν από την σκηνή για τουλάχιστον άλλα 20 λεπτά, κάνοντας ένα mix όλων των τραγουδιών τους.

Κάποια στιγμή όμως μετά από τρεις ώρες έπρεπε να τους αφήσουμε να ξεκουραστούν, οπότε αφού χειροκροτήθηκαν, κατέβηκαν για τα παρασκήνια και σε όσους περιμέναμε να τους χαιρετίσουμε υποσχέθηκαν πως επιστρέφουν. Τη μουσική ανέλαβε ο Dj και οι Locomondo όντως επέστρεψαν για φωτογραφίες και αγκαλιές με όλους! Ο κόσμος δεν έφευγε και σειρά είχε να δουλέψει το μπαρ.
Τους δώσαμε συγχαρητήρια σε έναν-έναν ξεχωριστά για το γεγονός πως τιμούν το όνομά τους, που μεταφράζεται "Τρελός Κόσμος". Και μας τα ανταπέδωσαν! Ήταν σίγουρα από τα lives που ξεχειλίζουν θετική ενέργεια.

• Marina and the Diamonds Live @ Πειραιώς 117 Academy
• Γιάννης Αγγελάκας Live @ Πειραιώς 117 Academy