Είκοσι χρόνια προσωπικής δισκογραφίας κλείνει φέτος ο Μίλτος Πασχαλίδης. Με ροκ ήχο συνδυασμένο με την παράδοση και το λαϊκό στοιχείο και δίνοντας πάντα το προσωπικό του στίγμα, ο Πασχαλίδης μας έχει χαρίσει αυτά τα χρόνια, που υπάρχει στην ελληνική μουσική σκηνή, πολλά τραγούδια που ακόμα σιγο- ή βροντό-τραγουδάμε!

Σε αυτή την εικοσαετία, ο Μίτλος Πασχαλίδης δημιούργησε εννιά προσωπικούς δίσκους. Στην πρώτη δεκαετία συναντάμε τους δίσκους «παραμύθι με λυπημένο τέλος», «κακές συνήθειες», «βυθισμένες άγκυρες», «η μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος» και τον επετειακό «έχουν περάσει χρόνοι δέκα». Και ποιος δεν έχει χιλιοτραγουδήσει το «παραμύθι» και «τα μπλουζ της άγριας νιότης»; Ποιος δεν έχει μαγευτεί από τη «νεράιδα δίχως παραμύθι» και ποιος δεν έχει σκεφτεί ότι «πεθαμένες καλησπέρες δε γουστάρω να μου πεις»; Ποιος δεν έχει νιώσει τον έρωτα με το «ακόμα σ' αγαπώ» και ποιος δεν έχει δώσει την εντολή «Θα πω ένα τραγούδι σήκω να το χορέψεις»; Ποιος δεν έχει ταξιδέψει ακούγοντας το «Ηράκλειο-Καλαμάτα» και ποιος σταμάτησε να ταξιδεύει με τον Πασχαλίδη όταν είδε ότι «έχουν περάσει χρόνοι δέκα»;

Κανείς... και πέρασαν κι άλλοι δέκα στους οποίους ο Μίλτος Πασχαλίδης μας χάρισε ακόμα περισσότερα τραγούδια. Οι δίσκοι με τίτλο «ψωμί κι εφημερίδα», «Ξένιος», «ξένοι σε ένα κόσμο που αλλάζει», αλλά και ο δίσκος που συνοδεύει το βιβλίο «Αγύριστο Κεφάλι» με τίτλο «Καλοκαίρι στην Αμοργό (και άλλες ιστορίες)» εσωκλείουν τραγούδια που θα μείνουν και θα τραγουδηθούν για καιρό όπως ακόμα τραγουδιούνται τα προ εικοσαετίας. Χορεύοντας το «βαλς της Ηλέκτρας», βλέποντας τον «Ακροβάτη» να γελάει ακόμα κι όταν πέφτει, νιώθοντας τον «Ερωτόκριτο», φτάσαμε στη «σκυλίσια μέρα», να ανταλλάσσουμε «βαριές κουβέντες», να μοιράζουμε την «τράπουλα» αλλά να ξέρουμε πάντα ότι «ό,τι αγαπάς δεν τελειώνει».

Εν τω μεταξύ, στα χρονικά κενά μεταξύ των δίσκων, συνεργάστηκε με πάρα πολλούς καλλιτέχνες τόσο συναυλιακά όσο και δισκογραφικά. Μερικές από αυτές τις συνεργασίες ήταν με τους: Γιάννη Μαρκόπουλου, Δήμητρα Γαλάνη, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Βαγγέλη Γερμανό, Καλλιόπη Βέττα, Θανάση Γκαϊφύλλια, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Δημήτρη Μητροπάνο ("Άλσος" 1999), Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Θάνο Μικρούτσικο (συναυλίες 2009). Επίσης έχει συμμετάσχει στην επανακτέλεση του έργου "Καπνισμένο τσουκάλι" του Χρήστου Λεοντή σε ποίηση Γ. Ρίτσου και το 2014 συνέπραξε στη σκηνή με το Χρήστο Θηβαίο, ενώ πριν λίγους μήνες συμμετείχε και στο δίσκο του Λάκη Παπαδόπουλου με το τραγούδι «Ξημερώματα».

Την Παρασκευή 5 και την Κυριακή 7 Ιουνίου, ο Μίλτος Πασχαλίδης μοιράστηκε με τον κόσμο που τον έχει συντροφεύσει στο μουσικό ταξίδι του αυτά τα χρόνια, πολλά από τα τραγούδια που έγραψε μέσα σε αυτή την εικοσαετία μαζί με το καινούριο κομμάτι γραμμένο από τον ίδιο και τον Οδυσσέα Ιωάννου με τίτλο «Τραγούδια μια σταλιά» και άλλα που αφιέρωσε σε φίλους που λείπουν.

Χιλιάδες κόσμου κατέκλυσαν το Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη» και πολλοί φίλοι από το μουσικό χώρο βρέθηκαν μαζί του επί σκηνής δημιουργώντας μια εορταστική και μοναδική ατμόσφαιρα. Παρόντες στις δύο αυτές μοναδικές συναυλίες ήταν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Γιάννης Χαρούλης, ο Χρήστος Θηβαίος, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Φίλιππος Πλιάτσικας, ο Μπάμπης Στόκας, o Παντελής Θαλασσινός, η Γιώτα Νέγκα, ο Νότης Μαυρουδής, o Σταύρος Σιόλας, ο Σπύρος Γραμμένος και η Μιρέλα Πάχου. Άπαντες, εντός και εκτός σκηνής, αυτά τα δύο βράδια χειροκρότησαν αυτή την πορεία, τα τραγούδια, το ταλέντο και τη χαρακτηριστική φωνή του Μίλτου Πασχαλίδη.

Αυτές τις δύο μαγικές βραδιές έντυσαν με τις υπέροχες μελωδίες τους η Μιρέλα Πάχου στο πιάνο και το ακορντεόν, ο Θύμιος Παπαδόπουλος στα πνευστά, ο Δημήτρης Σινογιάννης στις κιθάρες, ο Πάρις Περυσινάκης στη λύρα, ο Δημήτρης Μουτάφης στο μπάσο, ο Ηλίας Δουμάνης στα τύμπανα και ο Γιάννης Νικολετόπουλος στα κρουστά.

Ίσως τα τραγούδια να χώρεσαν σε ένα πρόγραμμα και εν συνεχεία σε ένα δίσκο (φαντάζομαι με δυσκολία), ο κόσμος όμως δεν μπόρεσε να χωρέσει σε αυτό το διήμερο. Και προφανώς αυτό λέει πολλά για/σε έναν καλλιτέχνη. Σίγουρα όμως λένε πολλά και οι άνθρωποι που τον συντροφεύουν σε αυτή τη μουσική διαδρομή. Και από «το παραμύθι δίχως τέλος» μέχρι σήμερα θαρρώ πως ήταν όμορφο το ταξίδι.

Θα κλείσω με μία φράση του Μίλτου Πασχαλίδη...

«Τα χρόνια, από μόνα τους, ίσως και να μην έχουν σημασία. Σημασία έχει με ποιους τα μοιράζεσαι».

Ραντεβού στις 22 Ιουλίου στο Θέατρο Πέτρας!

Βίντεο: Kostas Scrom

• Πανόραμα Ελληνικής Τζαζ / New Generation 2 (Day 1) | Michalis Katachanas Trio & Thodoris Kotsifas Quartet
• Riot V @ Κύτταρο