Πανόραμα Ελληνικής Τζαζ / New Generation 2 (Day 1) | Michalis Katachanas Trio & Thodoris Kotsifas Quartet

Λεπτομέρειες: Γράφει ο/η Χριστίνα Δραγγανά Χριστίνα Δραγγανά; Κατηγορία: Live & Συναυλίες Live & Συναυλίες; Δημοσιεύθηκε : 16 Ιουνίου 2015 16 Ιουνίου 2015

Ένα καλοκαιρινό απόγευμα "σκαρφαλώσαμε" στην ταράτσα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών για να παρακολουθήσουμε την πρώτη ημέρα από το Πανόραμα Ελληνικής Τζαζ. Η εν λόγω εκδήλωση πραγματοποιήθηκε από τις 11-13 Ιουνίου δίνοντας μας τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε νέους βιρτουόζους της ελληνικής τζαζ που ίσως μας ήταν άγνωστοι μέχρι πρότινος. Επιπλέον, μας έδωσε να καταλάβουμε ότι η χώρα μας μπορεί άνετα να καυχιέται πως διαθέτει ταλέντα και σε αυτό το κάπως παρεξηγημένο από το ελληνικό κοινό μουσικό είδος.

Από μόνη της η ταράτσα με θέα το Αθηναικό τοπίο, σε συνδυασμό με το δροσιστικό αεράκι που μας έφερνε στα ρουθούνια τις μυρωδιές που ανέβλυζε η «Χύτρα», αποτέλεσαν ιδανικό σκηνικό για τους ταξιδιάρικους ήχους που επρόκειτο να πλημμυρίσουν τα αυτιά μας.

Τη βραδιά άνοιξαν το Michalis Katachanas Trio. Το Michalis Katachanas Trio πρωτοξεκίνησε ως ντουέτο, σε αυτοσχεδιαστικό οργασμό με τον Μιχάλη Καταχανά στη βιόλα και τον Κωστή Χριστοδούλου στο πιάνο, με τον ήχο τους να τοποθετείται στα όρια της σύγχρονης τζαζ και του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού. Έπειτα προστέθηκε ο εξαιρετικός ντράμερ Δημήτρης Κλωνής και οι τρεις τους πλέον επιχειρούν να διασχίσουν την μη πεπατημένη οδό, έχοντας σαν μπούσουλα την πηγαία αγάπη για την τέχνη τους και την μεταξύ τους χημεία, συνδυάζουν πρωτότυπες συνθέσεις με κομμάτια των Coltrane, Frizel, Bizet, Tchaikovsky και soundtracks. O Μιχάλης Καταχανάς είναι ένας φοβερός βιολιστής με αξιοζήλευτες σπουδές, εξού και το γεγονός πως είναι πολύ ικανός συνθέτης και αυτοσχεδιαστής. Ο Κωστής Χριστοδούλου, leader του project "The thing", είναι από τους σημαντικότερους δεξιοτέχνες του πιάνου της νεότερης γενιάς των Ελλήνων αυτοσχεδιαστών, ενώ ο Δημήτρης Κλωνής έχει ήδη κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του στην ελληνική τζαζ σκηνή.

Από τα παραπάνω καταλαβαίνει κανείς πως οι προσδοκίες μας για το live ήταν μεγάλες. Ήρθε λοιπόν το άψογο αποτέλεσμα του live για να μην απογοητευτούμε. Το παίξιμο ήταν τόσο δεμένο με μια αρμονία που πήγαζε από τα μέλη του Trio. Με τον Μιχάλη Καταχανά να μην διστάζει να εκδηλώνει τον έρωτά του για τη βιόλα του της οποίας τον ήχο έχει εξελίξει προσδίδοντάς της jazz χρώμα, σε ένα μουσικού όργανο που δεν συνηθίζεται να συγκαταλέγεται στα κλασικά μουσικά όργανα αυτού του είδους μουσικής. Ο καθένας από τους τρεις τους είχε τις σόλο στιγμές του όπου αυτοσχεδίαζε κατά βούληση, για να έρθει πάλι η ένωση. Η κορύφωση της εμφάνισης ήρθε όταν ο Μιχάλης Καταχανάς πήρε το μικρόφωνο και άρχισε τους τύπου «αμανέδες» που χωρίς να ακούγονται λόγια ανέβλυζαν συναίσθημα, προσιδοντας μια ανατολίτικη χροιά στον ήχο τους.

Ακολούθησε το Thodoris Kotsifas Quartet. Ο Θοδωρής Κότσυφας αποφοίτησε το 2009 από τον τομέα Τζαζ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Είναι μέλος των Next Step Quintet που σύντομα θα κυκλοφορήσουν τον δεύτερο δίσκο τους. Από τους καλύτερους κιθαρίστες της νεότερης γενιάς, έφτιαξε το δικό του τρίο, με τον Βασίλη Ποδαρά και τον Γιώργο Γεωργιάδη. Στη Στέγη εμφανίζεται ως κουαρτέτο με δικές του συνθέσεις, μαζί με τον εξαιρετικό ντράμερ Βασίλη Ποδαρά και δύο έμπειρους και καταξιωμένους μουσικούς, τον κοντραμπασίστα Γιώργο Γεωργιάδη και τον πιανίστα Βαγγέλη Στεφανόπουλο.

Στο Πανόραμα εκτέλεσε δικές του συνθέσεις αλλά και τζαζ στάνταρντ, μαζί με τον εξαιρετικό ντράμερ Βασίλη Ποδαρά και δύο εκτός τρίο μουσικούς, τον κοντραμπασίστα Γιώργο Γεωργιάδη και τον πιανίστα Βαγγέλη Στεφανόπουλο. Η δική του τζαζ έχει αρκετή δόση ροκιάς εξαιτίας της κιθάρας του που κατέχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο ήχος τους μελωδικός, συμμετρικός χωρίς εξπρεσιονιστικές εξάρσεις θα λέγαμε πως είναι ιδανικός για όσους δεν είναι πολύ εξοικειωμένοι με τους πολλές φορές πολύπλοκους αυτοσχεδιασμούς που ακούγονται ως μη αρμονικοί στα αυτιά των αρχάριων μουσικόφιλων. Ήχος ικανός να σε κάνει να φύγεις νοερά από το κάθισμά σου και να μεταφερθείς μέσα σε ένα κουκούλι χαλάρωσης.

Αφήσαμε την ταράτσα ανάλαφροι, το αεράκι παρέσυρε μαζί με τις νότες και τις σκέψεις μας κάτι που έκανε πιο ανώδυνη τη μετάβαση πίσω στα υπόγεια μονοπάτια τούτης της πολύβουης πόλης με τους φρενήρεις ρυθμούς της που ίσως κάποιες φορές να είναι όντως Τζαζ..!