Σωτήρης Καστάνης

Αν και καθημερινή, το Club του Σταυρού του Νότου, το τρίτο κατά αστρονομική προσέγγιση βράδυ της άνοιξης, ήταν αρκούντως γεμάτο. Ο Σωτήρης Καστάνης πλαισιωμένος από εκπληκτικούς μουσικούς, παρουσίασε στο κοινό του τραγούδια από τον πρώτο του προσωπικό δίσκο «Portokali», καθώς και επιπλέον ενδιαφέρουσες διασκευές.

Γύρω στις 23:00, άρχισαν ένας-ένας οι μουσικοί να ανεβαίνουν και να οργανώνονται πάνω στη σκηνή. Πιο συγκεκριμένα, οι μουσικοί που έχτισαν την όμορφη ατμόσφαιρα εκείνης της νύχτας ήταν ο Γιώργος Τσιατσούλης στο ακορντεόν, ο Γιώργος Μπουλντής στο ηλεκτρικό μπάσο, Ο Βαγγέλης Κατσαρέλης στην τρομπέτα, ο Νίκος Ζαδές στα πλήκτρα και ο Νίκος Χριστόπουλος στα τύμπανα. Φυσικά, δεν μπορεί να παραληφθεί η μαγευτική φωνή της Ειρήνης Βαρθακούρη, η οποία στόλισε με τη χροιά της μεγάλο μέρος του μουσικού προγράμματος, ταξιδεύοντάς μας από την Πορτογαλία μέχρι και το Μεξικό.

Η ανάδειξη του μουσικού ταλέντου του καλλιτέχνη, έγινε μέσω της εξαίρετης ατμόσφαιρας της μουσικής του, της προσεγμένης ενορχήστρωσης των μουσικών κομματιών του και της άριστης επικοινωνίας του με το κοινό. Ο ίδιος εύστοχα χαρακτήριζε ανά τακτά χρονικά διαστήματα τη συναυλία του ως μουσικό ταξίδι, ενώ με το πέρας της βραδιάς διαφαίνονταν οι πολυδιάστατες επιρροές του δίσκου "Portokali", που τον αποδεσμεύουν από τον αμιγώς ορχηστρικό χαρακτήρα.

Το κοινό ακούσια άρχισε να καθηλώνεται από τις πρώτες νότες του μουσικού σχήματος, ενώ λίγο αργότερα, όταν ξεκίνησε το χαρακτηριστικό Intro του κομματιού «Παιδική Χαρά», το μουσικό κέντρο μετατράπηκε σε αυτό που υποδηλώνει ο τίτλος του τραγουδιού. Ένα ήπιου βαθμού χειροκρότημα συνόδευσε την έναρξή του και ένα αρκετά έντονο τη λήξη του, υποδηλώνοντας έτσι την αγάπη του κοινού προς το συγκεκριμένο ορχηστρικό κομμάτι.

 

Σωτήρης Καστάνης και Ειρήνη Βαρθακούρη

 

Το μουσικό ταξίδι συνεχίστηκε με κομμάτια όπως το ονειρικό "A Fleurs Et A Cris", το απίστευτα ατμοσφαιρικό "Rain Song" και μια εκπληκτική ορχηστρική διασκευή του "Black But Sweet" από Wilmoth Houdini, το οποίο μας ταξίδεψε αρκετά πίσω στο χρόνο. Η συνέχεια της βραδιάς έδωσε το έναυσμα για χορευτική διάθεση, καθώς έγινε μια μετάβαση σε ήχους Samba και Latin. Ο Σωτήρης Καστάνης παραμέρισε την πανέμορφη ξύλινη ηλεκτρική του κιθάρα και άρχισε να φλερτάρει με τις χορδές μιας ηλεκτροκλασσικής. Η Ειρήνη Βαρθακούρη άρχισε να τραγουδάει το "Borboletas", και πλέον το κοινό σε κάθε ρεφρέν σιγοτραγουδούσε "Samba..".

Ύστερα από την χορταστική χορευτική και παιχνιδιάρικη πινελιά του προγράμματος, το πρόγραμμα επέστρεψε ξανά στον ορχηστρικό του ήχο. Το "Tokyo", ένα ηχητικό υβρίδιο ηλεκτρονικών και ροκ στοιχείων, ήταν ένα από τα τελευταία κομμάτια που ακούσαμε εκείνη τη νύχτα.

Προς το τέλος του προγράμματος, ο Σωτήρης Καστάνης ανέφερε τα ονόματα των μουσικών που τον συνόδευσαν, οι οποίοι βρήκαν έτσι ευκαιρία να επιδείξουν το δεξιοτεχνικό τους ταλέντο αυτοσχεδιάζοντας, ενώ έπειτα αστειευόμενος ανέφερε ότι παρ' όλο που δεν έχουν ετοιμάσει encore, «απαιτούν» επιφωνηματικές φράσεις του τύπου «κι' άλλο , κι' άλλο» στο τέλος.

Φυσικά, αυτό που ζητήθηκε πραγματοποιήθηκε και με το παραπάνω. Με το τέλος του μουσικά χορταστικού προγράμματος ,το ζεστό κλίμα που είχε δημιουργηθεί από την ωραία μελωδική ατμόσφαιρα όλης της συναυλίας, έφτασε στο απόγειο του. Τα μακροσκελή χειροκροτήματα συνοδευόμενα από επευφημίες του κοινού, ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά του τέλους της βραδιάς.

Εν κατακλείδι, το "Portokali" συνιστά ένα παράγωγο μουσικού πειραματισμού μεταξύ πολλών διαφορετικών ειδών μουσικής, που με τον τρόπο τον οποίον συνδυάστηκαν, έφτιαξαν έναν ακουστικά καινοτόμο δίσκο για τα ελληνικά μουσικά δεδομένα. Το ζεστό πορτοκαλί χρώμα με το οποίο βάφτηκε ο Σταυρός του Νότου, ήταν επόμενο να σηματοδοτήσει την ανανέωση του μουσικού ραντεβού σε επόμενη ζωντανή εμφάνιση του καλλιτέχνη.

 

 

 

Φωτογραφίες & Βίντεο: Λίνα Κακουλίδου

Τα Cookies συμβάλλουν στην καλύτερη εμπειρία σας κατά την πλοήγηση στον ιστότοπο του evart.gr. Με την πλοήγησή σας αποδέχεστε τους Όρους Χρήσης.