Ο πρώτος μήνας του 2015 μόλις μας χαιρέτησε με το Μάλαμα όμως να μένει στην Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου γεμίζοντας τις Παρασκευές και τα Σάββατα αυτού του χειμώνα με ουσία και ψυχική ευφορία.

Όλοι εμείς λοιπόν οι ευτυχείς, λυπημένοι και πότες παίρνουμε αυτές τις μέρες τη θέση μας στο Σταυρό του Νότου με το Σωκράτη Μάλαμα να παίρνει τη δική του στη σκηνή και να μας «αποπλανεί» με το κέφι του αλλά και αυτή τη μπάσα φωνή που τον ξεχωρίζει.

Έτσι έγινε και την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου με το Μάλαμα να κάνει την εμφάνισή του γύρω στις 11, δείχνοντας ότι κι αυτό το βράδυ θα αφεθούμε στη γνώριμη βόλτα που κάνουμε πάντα μαζί του. «Μια βόλτα στα βαθιά μαζί σου» μας τραγούδησε λοιπόν κι έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μέσα σε στίχους και μουσικές που καλώς έχουν βάλει το λιθαράκι τους για να γίνουμε αυτό που είμαστε. Στη συνέχεια θυμηθήκαμε μαζί του παλιά αλλά και καινούρια κομμάτια όπως το «τσιγάρο ατέλειωτο», τα «πάγια», το «τίποτα δεν χάθηκε», «το όνομα μου είναι δρόμος», τα «ξωτικά», τις «πρώτες λέξεις», «της σιωπής» και πολλά ακόμα που όλοι ξέρουμε και έχουμε πολλάκις σιγοτραγουδήσει ή τραγουδήσει με όλη τη δύναμη της φωνής μας.

Μαζί του στη σκηνή ήταν οι μουσικοί του αλλά και μια γυναικεία φιγούρα που στεκόταν δίπλα στον πολυαγαπημένο καλλιτέχνη και το όνομα αυτής Λαμπρινή Καρακώστα... Όνομα και πράγμα, αφού είναι μια λαμπερή παρουσία και ταυτόχρονα μια εξαιρετική φωνή. Μας τραγούδησε λοιπόν με τη σειρά της το «φύλλα αλκαλικά», το «να βάλω τα μεταξωτά», τη «μοιραία» κ.α. αλλά δεν σταμάτησε εκεί να κάνει αισθητή την παρουσία της, αφού πολλές φορές συνόδευσε τη φωνή του Μάλαμα δίνοντας ένα πιο φρέσκο αέρα. Την εμφάνιση του τραγουδιστικά δεν παρέλειψε να κάνει και ο αγαπημένος Φώτης Σιώτας που ερμήνευσε το «σαν παιδί» και το «αερικό» για την πιο ρομαντική πλευρά του προγράμματος.

Σε όλη αυτήν την υπέροχη βραδιά είτε στο πρώτο μέρος είτε στο δεύτερο, όπου η διάθεση είναι πάντα πιο ανεβαστική, το κλίμα στο χώρο ήταν ζεστό, ο κόσμος στον Σταυρό είχε παθιαστεί, τραγουδούσε, χόρευε και έδειχνε τον ενθουσιασμό του σε κάθε κομμάτι.

Κάποιες φορές αναρωτιέμαι γιατί οι άνθρωποι εκφράζονται καλύτερα με τραγούδια παρά με λόγια. Κάτι τέτοιες στιγμές όμως συνειδητοποιώ ότι ταυτίζεσαι τόσο πολύ με κάποιους στίχους τραγουδιών που νομίζεις ότι σε νιώθουν, λες και έχουν γραφτεί για σένα.

Γι αυτό αγαπάμε τον Μάλαμα και τον στηρίζουμε τόσα χρόνια... Γιατί έχουμε περάσει μαζί του όμορφες και σημαντικές προσωπικές στιγμές. Αλλά το θέμα δεν είναι μόνο αυτό. Είναι όλη η παράσταση και το αίσθημα που σε κάνει να νιώθεις, ότι όπως τον ξέρουμε εμείς έτσι μας γνωρίζει και αυτός και κάθε φορά μέσα από τα τραγούδια αγγίζει εκείνες τις κρυφές πτυχές του εαυτού μας κάνοντας μας να νιώθουμε επαναστάτες, ερωτευμένοι, ακόμα ιππότες και πριγκίπισσες.

Και κάπως έτσι νιώθοντας μέσα σε μία διονυσιακή ατμόσφαιρα, η βραδιά κατέληξε γύρω στις 3 το ξημέρωμα... με τον «μέρμηγκα» να μας δίνει το βήμα και το κοινό να φωνάζει «κι άλλο κι άλλο» και να τραγουδάει για να παρακινήσει τον καλλιτέχνη που τελικά μας έκανε το χατίρι... Εν δυό λοιπόν και εμείς όπως και ο μέρμηγκας για να ανταμώσουμε και πάλι στο γνωστό στέκι!

• Ο Γιάννης Χαρούλης στην Ακτή Πειραιώς | Βραδιά Δίεση
• Οι Χαΐνηδες στο Ρυθμό Stage