Τι να λέμε για το Γιάννη Αγγελάκα... Κάθε φορά όσα και να πούμε θα είναι λίγα και ανεπαρκή για να περιγράψουν έναν από τους σπουδαιότερους Έλληνες μουσικούς και τολμώ να πω όχι μόνο της εποχής μας. Ένας από τους τελευταίους, μιας φυλής ανθρώπων που δεν γερνά ποτέ, που δεν αφήνει να πεθάνει ο παλιός κόσμος, η παλιά Ελλάδα και πάει λέγοντας.

Το βράδυ της Παρασκευής, εμφανίστηκε για μια ακόμη φορά σε ένα κατάμεστο Piraeus Academy, μπροστά σε ένα ενθουσιώδες κοινό, κάθε ηλικίας και φάσης, που φαίνεται να παραμένει πιστό και να τον ακολουθεί σχεδόν σε κάθε του εμφάνιση. Φυσικά αυτό από μόνο του αποτελεί τεράστιο καύσιμο για έναν καλλιτέχνη.

Βίντεο: Kostas Scrom

Στην σκηνή εμφανίστηκαν, στο προκαθορισμένο μας ραντεβού, τα μέλη των 100°C που ουσιαστικά αποτελούν την μπάντα που συντροφεύει τον Γιάννη Αγγελάκα. Εν συνεχεία κατέφθασε και ο ίδιος, για να ξεκινήσει το πρώτο μέρος της συναυλίας όπου ακούσαμε κομμάτια από το δίσκο που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Ήσυχα Τραγούδια Για Ανέμελα Λιβάδια» και το οποίο είναι διαθέσιμο προς ελεύθερη ακρόαση στο διαδίκτυο και κυκλοφόρησε και σε μορφή βινυλίου. Προσωπικά ξεχώρισα το τραγούδι «Ποτέ» που συνδυάζει μαγικά το μπεντίρ με τη λίρα, ένα ξόρκι που ίσως να παίρνει κάτι από τον μυστικισμό της Ανατολής. Παρά το γεγονός πως τα κομμάτια του συγκεκριμένου δίσκου δεν είναι και τόσο γνωστά στο κοινό, φάνηκε να το κερδίζουν με το πρώτο άκουσμα και έτσι ξεκίνησε η βραδιά διονυσιακά.

Κατόπιν ήρθαν οι Τρύπες και οι Επισκέπτες, ήχοι οικείοι που δημιούργησαν μεγάλη συναισθηματική και ενεργειακή φόρτιση σε όλο το venue. Αυτός ο «ρεμπετοροκάς» μέσα από την πολυετή πορεία του κατόρθωσε να συνδυάσει την ορμή της ροκ κουλτούρας με την παράδοση αυτού του τόπου και όχι μόνο και να της δώσει μια πειραγμένη βρόμικη πνοή που σε συνδυασμό με στίχους που ισορροπούν ανάμεσα στην ειρωνεία, το σαρκασμό και τον λυρισμό, να καταλήξει να διαπράξει μια από τις ύψιστες μορφές επαναστατικής αντίδρασης και ενδυνάμωσης ψυχών.

Βαλκάνια, Ήπειρος, Κρήτη, Κοκκινιά, Τραπεζούντα, Άγρια Δύση, Μεξικό... ήταν μόνο λίγα από τα μέρη που μπορούσες να επισκεφθείς το παρασκευόβραδο. Ο συνδυασμός δύναμης και ευαισθησίας που ενσαρκώνεται μέσα από το τραγούδι και μετατρέπεται σε φως, ψυχεδέλεια και ατελείωτα ταξίδια... τι άλλο να ζητήσει κανείς από την καλή μουσική;

Βίντεο: Kostas Scrom

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε φυσικά τους εξαιρετικούς μουσικούς που πλαισιώνουν τον Γ.Α. που χωρίς την παρουσία και το δεμένο παίξιμό τους ίσως να μην είχαμε τη χαρά να απολαύσουμε τέτοια εμφάνιση. Μιλάμε για τους: James Wylie (πνευστά, λύρα), Λαμπρινή Γρηγοριάδου (φωνή, κιθάρες), Γιάννη Σαββίδη (ηλεκτρική κιθάρα), Γιώργο Αβραμίδη (τρομπέτα) και Αλέξανδρο Αρχοντή (τύμπανα).

Ο Γιάννης Αγγελάκας ήταν λιγομίλητος, προτιμώντας να δώσει βαρύτητα στον ήχο και την ερμηνεία. Η βραδιά φυσικά είχε και το απαιτούμενο encore. Μην περιμένετε να σας παραθέσω την setlist ή τίτλους κομματιών γιατί στην προκειμένη περίπτωση η ψυχή και η ενέργεια δεν μεταφράζεται σε τίτλους και στο αν γνωρίζαμε ή όχι τα κομμάτια που πλημμύρισαν το σώμα και την ψυχή μας. Και ναι, για μια ακόμη φορά ακούσαμε την αγάπη και ΟΧΙ τις σκέψεις μας!

Ίσως για κάποιους - αν λάβουμε υπόψιν ότι το νεαρό κοινό ήταν ουκ ολίγο - να ήταν η πρώτη τους συναυλία. Σου δημιουργείται μια χαρμολύπη, αν από τη μια σκεφτείς πως «ποτέ ποτέ κανείς δεν θα γυρίσει στην πρώτη ζεστή του φωλιά..» όμως από την άλλη αυτή η ζεστή φωλιά της μουσικής θα σε αγαλιάζει για όσο την θέλεις εσύ...

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά

• Melentini & The Running Blue Orchestra Live @ Τριανόν
• Blues Pills & Riverbed live @ Piraeus Academy