Gravitysays_i @ Ίλιον Plus

Λεπτομέρειες: Γράφει ο/η Χριστίνα Δραγγανά Χριστίνα Δραγγανά; Κατηγορία: Live & Συναυλίες Live & Συναυλίες; Δημοσιεύθηκε : 20 Μαρτίου 2016 20 Μαρτίου 2016

Ίλιον plus, ένας χώρος εξ’ αρχής διαμορφωμένος για live. Gravitysays_i, μια μπάντα εξ’ αρχής προσανατολισμένη στη διαμόρφωση ενός προσωπικού ήχου. Όπως καταλαβαίνετε, οι προσδοκίες ήταν μεγάλες. Εν τέλει μόνο βαρύτητα δεν νιώσαμε το παρασκευόβραδο, τουναντίον εκτοξευτήκαμε σε ένα μυστικιστικό σύμπαν.

Τους ξέραμε για δύο, αλλά επί σκηνής εμφανιστήκαν επτά, έχoντας αλλάξει το σχήμα - προς το καλύτερο θα λέγαμε. Ο ήχος τους πιο πλούσιος, μεστός ξεφεύγει από τα ροκ στοιχεία με τα οποία μας συστήθηκαν πριν από δώδεκα περίπου χρόνια. Το κοινό ως επί το πλείστον ωραίο, νέος κόσμος που έμοιαζε αρκετά υποψιασμένος για το τι ήρθε να ακούσει. Ειδικά οι μπροστινές σειρές έμοιαζαν εντελώς προσηλωμένες στο σκοπό για τον οποίο διάβηκαν στην Κοδριγκτώνος, χωρίς διάθεση χαβαλεδιάσματος με μουσικό background.

Καλό θα ήταν να τους συστήσουμε σε όσους δεν είχαν ακόμα την τύχη να τους ανακαλύψουν, κάτι που θα γίνει πιο αναλυτικά, μέσα από την κουβέντα που είχαμε την τύχη να κάνουμε με τον Νίκο Ρέτσο, ένα από τα δύο ιδρυτικά μέλη των Gravitysays_i, που θα σας παρουσιάσουμε πολύ σύντομα.

Πρωτοξεκίνησαν στον Πειραιά και αρχικά αποτελούνταν από τους Μάνο Πατεράκη και Νίκο Ρέτσο. Το 2007 κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο «The Roughest Sea», ακολούθησε το 2011 το «The Figures Of Enormous Grey And The Patterns Of Fraud» και φέτος αναμένεται να κυκλοφορήσουν άλλον ένα δίσκο, το ''Quantum Unknown''. Επιπλέον στη μπάντα προστέθηκαν οι Mampre Kasardjian, Νίκος Σωτηρόπουλος, Κώστας Στεργίου και Βαγγέλης Κατσαρέλης.

Μέσα στη δισκογραφική τους δουλειά, μπορεί κανείς να εντοπίσει έντονα υπαρξιακά στοιχεία, πνευματικές αναζητήσεις καθώς και συλλογισμούς γύρω από το σύγχρονο σύστημα αξιών, την παρακμή του και την ηθική που διέπει τη σύγχρονη κοινωνία. Όλα αυτά εκφράζονται μέσα από απόκοσμα φωνητικά συνοδευμένα από progressive-experimental-Mediterranean ήχο, εντατικά δουλεμένο, με έντονη προσωπικότητα, ένα μουσικό χαρμάνι που έχει μεταμορφωθεί από ηλεκτρισμένο ποπ-ροκ σε πιο ηλεκτρονικό μπολιασμένο με ηχοτόπια από μουσικές του κόσμου και την παράδοση.

Ας πάμε όμως πίσω στα του live. Είναι αλήθεια πως αυτό που βιώσαμε ήταν μοναδικό, αν κανείς εξαιρέσει τον ανά στιγμές κακό ήχο, που όπως φάνηκε δεν πτόησε τους παρόντες από το να απολαύσουν τις μουσικάρες των Gravitysays_i. Ακούσαμε τόσο δείγματα από την μέχρι σήμερα πορεία τους, όσο και νέο υλικό που μας απέδειξε για μια ακόμα φορά πως όσο μεγαλώνουν δεν παύουν να εξελίσσονται, να πειραματίζονται και να ανεβαίνουν επίπεδο.

Μια μυσταγωγία, το soundtrack μιας ατέλειωτης περιπλάνησης στην ουσία των πραγμάτων - δεν ξέρω ίσως κάποιοι με πάρουν στο ψιλό αλλά εγώ θα το πω - αν και άθεη ένιωσα μια κατάνυξη εκεί μέσα. Η ασκητική μορφή του Μάνου Πατεράκη, οι μελωδίες από το synthesizer που έμοιαζαν με εκκλησιαστικό όργανο, το ταπεινό σαντούρι, όλα αυτά σε συνδυασμό με τα κιθαριστικά ξεσπάσματα, τα διαπεραστικά ντραμς, την λυτρωτική μελωδία της τρομπέτας και τα απόλυτα συγχρονισμένα φωνητικά σε έκαναν απλά να ανατριχιάζεις. Μόνο συγκίνηση μπορούσα να νιώσω ακούγοντας αυτή τη μουσική που μόνο τυχαία ή copy paste δεν ήταν. Δεν μας κέρασαν «τσίπικες»(sic) φανφάρες κι άντε έξω από την πόρτα.

Ναι, οι Gravitysays_i είναι μοναδικοί, δεν είναι μια απλή αναπαραγωγή των επιρροών τους αλλά είναι αυτές μπολιασμένες με τις ψυχές τους, την μαύρη πραγματικότητα, την κρίση συνείδησης που βιώνουμε και τόσα άλλα. Γι’ αυτούς και για πολλούς ακόμα λόγους, επάξια συγκαταλέγονται στις κορυφαίες μπάντες της χώρας μας και όχι μόνο. Μπορεί κάποιοι να τους χαρακτηρίζουν ως μαύρους κι άραχνους. Ισχύει όμως το αντίθετο! ακούγοντας αυτές τις φαινομενικά κλειστοφοβικές, σκοτεινές μελωδίες, μια ακτίνα φωτός ξεπροβάλει καθώς σκέφτεσαι πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που εξακολουθούν να κάνουν τέχνη κάπου στο κέντρο μιας πόλης που δεν δίνει δεκάρα για όλα αυτά.

Τελικά κανείς δεν κατάφερε να ξεφύγει από την βαρύτητα, μονάχα οι μελωδίες που αιωρούνταν στα κεφάλια μας ακόμα, μετά το τέλος της βραδιάς... Ίσως την επόμενη φορά κάποιος να σταθεί τυχερός. Ούτε φτηνοί εντυπωσιασμοί και επικοινωνιακά κόλπα ούτε encore ούτε βλακώδη τετριμμένα, Μουσική, αυτό αρκεί. Απλό; Δεν είναι...