Το Σάββατο 17 Οκτωβρίου τα Μωρά στη Φωτιά βρέθηκαν για μία έκτακτη εμφάνιση, όπως ανέφεραν πριν από αυτή, στο Κύτταρο και το φανατικό κοινό τους έσπευσε στον ιστορικό χώρο για μία βραδιά γεμάτη από τραγούδια-κατακραυγές για τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας και δυνατούς ήχους και στίχους.

Η βραδιά ξεκίνησε γύρω στις 11:30 με τις «υποσχέσεις» και τους μελοποιημένους από το Στέλιο "Σαλβαδόρ" Παπαϊωάννου «θεατρίνους Μ.Α.» του Γιώργου Σεφέρη να φτιάχνουν μία σχετικά πιο ήρεμη πλην όμως ανατριχιαστική ατμόσφαιρα, η οποία γνωρίζαμε ότι δε θα αργήσει να εκραγεί. Με τον Στέλιο Σαλβαδόρ να δηλώνει χαρούμενος για το δίσκο που ετοιμάζουν τα Μωρά στη Φωτιά, η «Κριστίν» πήρε και αυτή τη θέση της στο πρόγραμμα κερδίζοντας την προσοχή των fans της μπάντας και δίνοντας μία γερή γεύση από την επερχόμενη δισκογραφική τους δουλειά.

Η συνέχεια ήρθε με το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη «Χαμαιλέων», που τραγουδήθηκε από όλον τον παρευρισκόμενο κόσμο, για να ακούσουμε αργότερα το "Εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο" του Κώστα Καρυωτάκη, που επίσης έχει μελοποιήσει ο Στέλιος "Σαλβαδόρ" Παπαϊωάννου. Κάπως έτσι, άρχισε να  ανεβαίνει η ένταση και να στήνεται «αυτή η γιορτή» που μπορεί να μην περιμέναμε πενήντα χρόνια αλλά την αναμέναμε εδώ και μέρες «κάτω στην πόλη». Με την «αδρεναλίνη» στα ύψη, το ασταμάτητο pit στην αρένα του Κυττάρου ήταν αναμενόμενο και ένα «παυσίπονο» φάνταζε αναγκαίο για το επόμενο πρωί μετά από αυτό το άκρως δυνατό live, που πλαισιώθηκε με αγαπημένα παλαιότερα και καινούρια τραγούδια της μπάντας και αν και προφανώς δε μπορούσαν να χωρέσουν όλα, ήταν πλήρως χορταστικό.

Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Κυβρικοσέος 

Οι επί σκηνής πρωταγωνιστές που δέχονταν διαρκώς το έντονο χειροκρότημα δεν ήταν άλλοι από τους: Στέλιο Σαλβαδόρ στη φωνή και το μπάσο, Λάκη Ραγκαζά στην κιθάρα, Φίλιππο Κωσταβέλη στα πλήκτρα, Δημήτρη Ματζίρη στο τρομπόνι, Κώστα Κατσαρό στην τρομπέτα και τους δύο ντράμερ Φώτη Τσακιρίδη και Χρήστο Κωνσταντινίδη. Όλοι μαζί με πάθος και σθένος κατέθεσαν το βράδυ του Σαββάτου το δικό τους αληθινό Μανιφέστο, παρασύροντας «αλύπητα» και αδιαλείπτως το κοινό στο ρυθμό και τη φωτιά τους.

«Είναι αυτή η πόλη; Είναι αυτός ο χώρος;» αναρωτήθηκε ο Σαλβαδόρ για να ξεκινήσει να παίζεται επί σκηνής το «παιχνίδι της ζωής», ενώ στην αρένα άναψαν τα καπνογόνα με την ατμόσφαιρα να γίνεται ακόμα πιο εκρηκτική. Παρ' όλο που το τοπίο θόλωσε για λίγο, το μυαλό ήταν πάντα σε θέση για να δεχτεί τα μηνύματα που περνούσαν οι στίχοι και τα αυτιά μας ορθάνοιχτα για να απολαύσουν λίγο αργότερα το ντουέτο στα drums, ενώ τα υπόλοιπα μέλη αποχώρησαν για μερικά λεπτά από τη σκηνή.

Η επιστροφή τους τούς βρήκε ακόμα πιο δυνατούς και έτοιμους να αφήσουν και τη ψυχή τους στο stage, ενώ ο Σαλβαδόρ άφησε λίγο πριν το τέλος του live την τύχη τη δική του και του μπάσου του στα χέρια του κοινού, που αν και πωρωμένο και εκστασιασμένο, τον πρόσεξε ως άρμοζε σε ένα «Μωρό».

Για το τέλος, Μωρά στη Φωτιά και σύσσωμο το κοινό τραγουδήσαμε για ακόμα μια φορά το «Μανιφέστο» ωσάν ύμνο και το κλείσιμο της συναυλίας μας βρήκε χωρίς ίχνος αρνητικής ενέργειας, την οποία αδειάσαμε από μέσα μας τόσο με τον χορό όσο και με τα θεραπευτικά επιφωνήματα που πολλάκις φωνάξαμε δυνατά παρέα με τον Στέλιο Σαλβαδόρ.

Ήταν ο Στέλιος Σαλβαδόρ! Ήταν τα Μωρά στη Φωτιά! Και εμείς ήμασταν εκεί για να νιώσουμε τον κάθε στίχο τους, να κινηθούμε στους punk, rock ρυθμούς τους και να βιώσουμε αυτή την απείρως έντονη εμπειρία. Εις το επανιδείν...

• Vassiliki Papaioannou Confessions Live II @ Holy Wood Stage
• θεοδοσία Τσάτσου @ Ρυθμός Stage