...αν επιλέγεις να είσαι «λάθος» σε σχέση με αυτά που σου υποδεικνύουν οι μαζικές κουλτούρες, τα κοινωνικά πρότυπα, οι πολιτικοί, και να 'ρχεσαι συνεχώς σε επαφή με τον αυθεντικό εαυτό σου, τότε η φάση είναι ροκ εν ρολ!

λένε στη Χριστίνα Δραγγανά οι 45Rats.

Εν όψει της εμφάνισης των Αθηναίων instrumental heavy rockers «45Rats» στις 25 Σεπτεμβρίου στο An club πλάι στις stoner, psychedelic μπάντες «The Curf» και «Burn the sun», είπαμε να τα πούμε μαζί τους για το πώς ξεκίνησαν όλα, για την εγχώρια σκηνή, το rock n' roll και για πολλά ακόμα... Οι «45 Rats» είναι οι: Chef (guitar, harmonica) Dam (drums, percussions) Kavaldi (bass).

Αρχικά θα θέλαμε να μας διηγηθείτε με δικά σας λόγια την ιστορία σας, δηλαδή πως βρεθήκατε, αποφασίσατε να σχηματίσετε την μπάντα, από πού πήρατε το όνομά σας κτλ.

Η αλήθεια είναι ότι γνωριζόμαστε από τα χρόνια του γυμνασίου. Είμαστε από τότε παρέα και σιγά σιγά ασχοληθήκαμε όλοι με την μουσική. Παίξαμε σε διάφορα «σχολικά» συγκροτήματα και κάπου στο '07 καταλήξαμε σαν τρίο να τζαμάρουμε. Βγάλαμε τα πρώτα μας κομμάτια, κάναμε τα πρώτα μας live και όλη η ιστορία άρχισε να ρολάρει. Τώρα, το όνομα είναι λίγο ανεξήγητο το πως επιλέχθηκε είναι ένα μίγμα από διάφορες ιδέες που είχαμε τότε, και το κρατήσαμε.

Το 45 είναι κάποιου είδους «μαγικός αριθμός» για εσάς; (45΄είναι και η διάρκεια του ντεμπούτου σας.)

Είναι ένα τελείως τυχαίο νούμερο (ή μήπως όχι;;). Οι ιστορίες με τα νούμερα και τις ημερομηνίες έχουν πολύ ενδιαφέρον, ειδικά αν είσαι προληπτικός. Αλλά και τέτοιες συμπτώσεις όπως το ντεμπούτο μας να είναι 45' είναι από τα περίεργα που συμβαίνουν!

Ποιες μπάντες, μουσικούς ή μουσικές -είτε έλληνες είτε διεθνείς- θα αναφέρατε ως major αναφορές που στιγμάτισαν τον ήχο σας;

Παρόλο που ακούμε συνέχεια διάφορες μουσικές και πιστεύουμε ότι μπορούν να σε επηρεάσουν τα πάντα, η βάση μας θα λέγαμε ότι επικεντρώνεται σε μπάντες όπως οι Zeppelin, οι Sabbath, ο Hendrix, ο Gallagher, οι Mountain, οι δικοί μας Socrates, οι νεότεροι Monster Magnet, οι Atomic Bitchwax, οι Audioslave και φυσικά όλη η blues κληρονομιά και κουλτούρα.

Κάποιος, κάποτε είπε πως «Rock n' Roll είναι το να κάνεις συνέχεια τις λάθος επιλογές». Ποιά είναι η δική σας ερμηνεία πάνω στη συγκεκριμένη άποψη;

Γενικά το ροκ εν ρολ ήταν "λάθος" από τη γέννησή του. Ήταν μία αντίδραση στις εκάστοτε κοινωνικές τάσεις και πρότυπα. Μάλλον κάτι τέτοιο εννοεί ο ποιητής. Ότι αν δηλαδή επιλέγεις να είσαι «λάθος» σε σχέση με αυτά που σου υποδεικνύουν οι μαζικές κουλτούρες, τα κοινωνικά πρότυπα, οι πολιτικοί, και να 'ρχεσαι συνεχώς σε επαφή με τον αυθεντικό εαυτό σου, τότε η φάση είναι ροκ εν ρολ!

Έχετε σκεφτεί να προσθέσετε και άλλα μουσικά όργανα στην μπάντα; Και αν ναι, πως θα διατηρούταν το «rough» κομμάτι της υπόθεσης;

Η φυσαρμόνικα είναι ένα όργανο που αρέσει πολύ και στους τρεις μας, και χαιρόμαστε που ο Chef ασχολείται και μπορούμε έτσι να την χρησιμοποιήσουμε στα κομμάτια. Από 'κει και πέρα, πειραματιζόμαστε με διάφορα κρουστά στις ηχογραφήσεις και μας ενδιαφέρουν πιο πολύ οι ήχοι που μπορούν να βγουν φυσικά μέσα από το κάθε όργανο και τον κάθε εξοπλισμό. Το να ασχοληθείς με όργανα και ήχους «ξένους» με το ροκ όπως ένα βιολί ή σαξόφωνο ή κάποιο παραδοσιακό πρέπει να προκύψει φυσικά. Όσον αφορά τη διατήρηση του rough ήχου, δεν είναι παράγοντας που θα μας περιόριζε ποτέ. Δηλαδή, δεν θα σκεφτόμασταν ποτέ αν κάτι (π.χ. ήχος, riff κτλ.) γκρούβαρε και μας άρεσε μουσικά και αισθητικά αλλά δεν ήταν rough να το απορρίψουμε.

Ποια η διαδικασία που ακολουθείτε για τη σύνθεση των βασικών riffs που ουσιαστικά αποτελούν τους πυλώνες γύρω από τους οποίους χτίζετε τα μουσικά σας κομμάτια;

Κυρίως ξεκινάει ένας με κάποιο ριφ, πίνουμε μια μπύρα, μπορεί να παίξει άλλος ένας ένα άλλο ριφ, πίνουμε μια μπύρα, να αλλάξει κάποιος το άλλο ριφ, τζαμάρουμε, πίνουμε μια μπύρα κ.ο.κ. (*μπύρα, βασικό).

Πως και επιλέξατε να προσθέσετε φωνητικά στα κομμάτια "Ridin' The Boogie" και "Happening";

Όπως ένας δίσκος με φουλ φωνητικά μπορεί να έχει ένα instrumental κομμάτι, έτσι κι εμείς βάλαμε δύο με φωνητικά. To Ridin ήταν αρχικά μία διασκευή του "How Many More Years" από Howling Wolf, αλλά τελικά χρησιμοποιήσαμε κάποιους παραδοσιακούς μπλουζ στίχους από ένα βιβλίο που διάβαζε εκείνη την περίοδο ο Chef. Ψήθηκε και ο φίλος Alex (Potergeist) να το τραγουδήσει και έτσι έγινε. Το Happening είναι παλιό κομμάτι από την εποχή του First Gear και είχε γράψει στίχους ο Dam. Κάποιες φορές το είχαμε παίξει live χωρίς στίχους αλλά όταν έφτασε η ώρα της ηχογράφησης τον πείσαμε να το τραγουδήσει... με λίγη πίεση!

Που πιστεύετε πως οφείλεται η μεγάλη άνθηση του heavy/stoner rock στη χώρα μας; Πως ίσως συνδέθηκε ο συγκεκριμένος ήχος με την Ελληνική πραγματικότητα;

Από τις αρχές του 2000 είχε ξεκινήσει μία βάση από μπάντες που έπαιζαν τέτοιο στυλ μουσικής, όλο αυτό έγινε μία σκηνή που είχε και δισκογραφική παρουσία και μπάντες με καλύτερο επίπεδο. Ταυτόχρονα αναπτυσσόταν και η ξένη σκηνή του είδους αλλά και το internet, το οποίο έπαιξε καταλυτικό ρόλο. Μέσα από όλο αυτό κάποιες μπάντες ξεχώρισαν, έγιναν αρκετά γνωστές και φτάσαμε στο επόμενο στάδιο του να είναι το heavy/stoner rock τόσο δημοφιλές όπως ήταν το metal στα 90's. Η σύνδεση με την ελληνική πραγματικότητα έχει να κάνει με το τι διαλέγει ο καθένας να εκφραστεί. Άλλος διαλέγει τη rap και άλλος τη metal.

Υπάρχει δημιουργική αλληλεπίδραση ανάμεσα σε εσάς και άλλες εγχώριες μπάντες ή μουσικούς;

Στην περίπτωση μας ίσως όχι με την έννοια που το εννοείς αλλά παρακολουθούμε τη σκηνή, έχουμε τις «αδυναμίες» μας, εκτιμούμε πολύ κάποιες μπάντες και γενικά υπάρχει μία πνευματική σχέση. Με αυτήν την έννοια υπάρχει και αλληλεπίδραση.

Αν σας υποχρέωναν να επιλέξετε οπωσδήποτε ανάμεσα στα δύο, live εμφανίσεις ή δισκογραφική δουλειά ποιο θα επιλέγατε και γιατί;

Είναι δύσκολο να διαλέξεις γιατί είναι και τα δύο, με ξεχωριστό τρόπο, καλές εμπειρίες για έναν μουσικό. Παρ' όλο που μας αρέσει η ηχογράφηση να είναι live και να έχει το feeling του ζωντανού, στις ηχογραφήσεις έχεις την δυνατότητα να βγάλεις έναν άλλο εαυτό, να πειραματιστείς με ήχους. Προσπαθείς να αποτυπώσεις όσο καλύτερα μπορείς αυτό που έχεις στο μυαλό σου. Σαν τον φωτογράφο που θέλει να βγάλει την τέλεια πόζα. Και στο τέλος είναι αυτό που μένει και που θα ακούσει κάποιος μετά από χρόνια. Από την άλλη το live είναι της στιγμής, ένα ζωντανό party, παίζεις την μουσική σου και γουστάρεις μαζί με τον κόσμο.

Με ποιον τρόπο σας έχουν επηρεάσει οι περιοδείες σας και γενικότερα οι live εμφανίσεις που έχετε δώσει τόσο δίπλα σε μεγάλα ονόματα (Orange Goblin, Baby Woodrose, Samsara Blues Experiment) όσο και σε μη γνωστά; Είναι ίσως στον τρόπο που αντιλαμβάνεστε την τέχνη σας, σας έχουν ωριμάσει μουσικά, δρουν ανανεωτικά, κτλ;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι οποιαδήποτε τέτοια εμπειρία λειτουργεί σαν σχολείο. Ειδικά αν είναι μπάντα που παίζει καμιά εικοσαριά χρόνια. Παρακολουθείς το παραμικρό και βλέπεις πως γίνεται από έναν πολύ πιο έμπειρο. Γενικά ένα βασικό πράγμα που έχουμε μάθει είναι να είμαστε παντός καιρού. Ό,τι και να γίνει, όταν έρθει η ώρα να παίξεις, να το κάνεις όσο καλύτερα μπορείς. Πρέπει να σέβεσαι την μουσική σου.

Το ντεμπούτο σας κυκλοφόρησε σε 12'' βινύλιο. Βάσει ποιάς λογικής έγινε αυτή η επιλογή;

Η λογική νομίζω ήταν καθαρά φετιχιστική, είναι κάτι που αρέσει σε όλους μας γιατί, όπως και να το κάνουμε, έχει άλλη αίγλη το βινύλιο από το CD. Και γενικά, σαν παραδοσιακό ροκ τρίο που είμαστε, μας ταιριάζει καλύτερα και σαν αισθητική. Βέβαια, είναι αρκετά ακριβό για ανεξάρτητες μπάντες και κυκλοφορίες και είναι κάτι που μας έχει προβληματίσει για την επόμενη κυκλοφορία μας.

Είναι γνωστό πως η instrumental μουσική πολλές φορές ντύνει κινηματογραφικές παραγωγές εξαιτίας της ελευθερίας που αφήνει στη φαντασία η έλλειψη στίχων. Αν είχατε τη δυνατότητα να επιλέξετε κάποιο/α σκηνοθέτη ή συγκεκριμένη/ες ταινία/ες για να συνθέσετε πάνω της τη μουσική σας, ποιός/ά/ές θα ήταν και γιατί;

Θα το κάναμε ευχαρίστως για την επόμενη ταινία καταδίωξης που θα σκηνοθετούσε ο Tarantino ή, γιατί όχι, για μια κατασκοπική ταινία του Guy Ritchie με πρωταγωνιστή τον Michael Fassbender!!!

Στο νέο δίσκο που ετοιμάζετε, ακολουθείτε παρόμοια μουσικά μονοπάτια με του πρώτου σας ή υπάρχουν νέα στοιχεία και πειραματισμοί;

Ο νέος δίσκος που ετοιμάζουμε προσπαθούμε να είναι, κατά κάποιο τρόπο, το επόμενο level του Electric αλλά στα ίδια μονοπάτια με δυνατά groove τραγούδια τα οποία θα έχουν και κάποια νέα στοιχεία αλλά χωρίς προς το παρόν κάτι ιδιαίτερο σε πειραματισμούς.

Σας ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη, καλή δημιουργική συνέχεια γεμάτη μουσικές επιτυχίες! Για κλείσιμο, ίσως κάτι που δεν ξέρουμε ακόμα για τους 45Rats και θα θέλατε να μάθουμε;

Εμείς ευχαριστήσουμε πολύ. Νομίζω είπαμε ήδη αρκετά! Τα υπόλοιπα με τον καιρό θα τα μάθετε και για τον δίσκο και για ό,τι άλλο προκύψει. Η συνέχεια την Παρασκευή στο An Club μαζί με τους Burn the Sun και τους Curf.

• Νίκος Χατζηπαπάς
• String Demons