Μετεκλογικό ήρεμο βράδυ Παρασκευής, η αλήθεια είναι πως παρά ήταν ήρεμο κι εμάς η πολλή ηρεμία μας τη βαράει στα νεύρα... Οπότε, τι καλύτερο από μια βουτιά στην γνώριμη πλακόστρωτη «πισίνα» του An Club η οποία είχε ξεχειλίσει από Heavy Stonechedelic (sic) rock ήχους;!

Στο χώρο μας υποδέχθηκαν πρώτοι οι βαριοί και ακατέργαστοι (με την καλή έννοια) The Curf, μια μπάντα με πολύ δεμένο παίξιμο, η οποία είναι ενεργή και με δισκογραφική δουλειά, από το 2007. Στον ήχο τους κανείς μπορεί να εντοπίσει μεταξύ άλλων ψήγματα από θάνατο, spiritual, southern, Americana, doom metal και μια αίσθηση πτώσης στο κενό. Το βράδυ της Παρασκευής ήταν σε πολύ καλή φόρμα και κατάφεραν να μας ζεστάνουν -παρά την απουσία των υπέροχων περσικών(;) χαλιών που έχουμε δει να φιγουράρουν σε πολλές από τις πρόβες τους στο Oak Street Studio- και να φτιάξουν τη βραδιά μας και με το set list τους να είναι τόσο χορταστικό που μας έκανε να ξεχάσουμε πως έπεται συνέχεια.

Όμως υπήρχε συνέχεια και μάλιστα πολύ δυνατή. Τη σκυτάλη πήρε η σχετικά νεότευκτη μπάντα Burn the Sun. Η μπάντα πρωτοεμφανίστηκε το 2011 στο Schoolwave, το μουσικό φεστιβάλ μαθητικών συγκροτημάτων που έχει δώσει την ευκαιρία σε πολλά παιδιά που αγαπούν τη μουσική να ακουστούν προς τα έξω. Η μπάντα γέμισε το χώρο με τις δυνατές της κιθάρες που είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο με πολλά riffs και solo. Φάνηκε να έχουν τους fans τους, αφού τους υποδέχθηκε ένα ενθουσιώδες κοινό που κυμαίνονταν ηλικιακά στα ίδια επίπεδα με τα μέλη της μπάντας. Και ναι, είναι το νεαρό της ηλικίας τους που τους προσδίδει τόση ενέργεια και πάθος για να τα «σπάσουν» για τα καλά και να ροκάρουν χωρίς σταματημό. Φαίνεται όμως πως σιγά σιγά έχουν αρχίσει να διαμορφώνουν το δικό τους ύφος που live με το live βελτιώνεται και μεστώνει για τα καλά.

Την αυλαία έκλεισαν οι 45 Rats. Το instrumental heavy rock n' roll τρίο που είχαμε την τιμή να συνεντευξιάσουμε εδώ στο Evart.gr είναι η επιτομή του «coolness on stage». Από το παίξιμο τους διαφαίνεται μια βαθιά μουσική παιδεία και μια αγάπη για τον παλιό καλό σκληρό ήχο. Δεν είναι τυχαία η επιλογή που έκαναν οι ίδιοι να κυκλοφορήσουν την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά σε βινύλιο. Κάθε ένα από τα μέλη της μπάντας ήταν άψογο στο δικό του κομμάτι και έμοιαζαν να το απολαμβάνουν πραγματικά, ο Chef στην κιθάρα, ο Dam στα ντραμς και ο Kavaldi στο μπάσο.

Το μόνο αρνητικό της υπόθεσης ήταν ο αριθμός των ατόμων που είχε απομείνει για να τους ακούσει, καθώς μετριούνταν στα δάχτυλα, γεγονός αρκετά λυπηρό γιατί μπάντες που αξίζουν την προσοχή κάθε μουσικόφιλου πολλές φορές δεν χαίρουν της πρέπουσας προσοχής. Ίσως λόγω έλλειψης του λεγόμενου hype κοινώς ντόρου γύρω από το όνομά τους. Από την άλλη όμως τα «prive live» έχουν τη χάρη τους καθώς είναι πιο χαλαρά, παρεΐστικα και άνετα χωρίς στριμωξίδι. Σε αυτό το σημείο είναι που νιώθεις τόσο τυχερός ως ένας από τους εκλεκτούς που παρευρέθηκε σε εκείνο το μέρος και άκουσε αυτές τις μουσικές. Εις το επανιδείν λοιπόν!

Φωτογραφίες: Χριστίνα Δραγγανά

• Machine Head Live @ Βοτανικός Stage
• Villagers of Ioannina City, Vavoura Band & Πλειάδες @ Τεχνόπολις