Έχει παραμείνει η ίδια τρέλα για τη μουσική, ο ψυχαναγκασμός που έχουμε για το οτιδήποτε. Συνεχίζουμε να πειραματιζόμαστε με τη μουσική μας, αλλά το βασικό κομμάτι είναι η αγάπη για τα blues και την παλιά ροκ μουσική.

λένε στη Χριστίνα Δραγγανά οι Big Nose Attack.

Τι κοινό έχουν οι πίτσες, οι σπλατεριές με zombies και μαφιόζους, τα blues, το highland της Αθήνας και το "69"...;

Όλα μαζί συνθέτουν τις ιστορίες που μας διηγούνται μέσα από τη μουσική τους ο Boogieman και Little Tonnie aka Big Nose Attack. Mε τους οποίους τα είπαμε λιγάκι στο Tiki στο hang out party που έστησαν μαζί με τον Mani Deum Μano. Όλα αυτά εν όψει της κυκλοφορίας και πριν τη ζωντανή παρουσίαση του νέου τους δίσκου που αναμένεται στο Gagarin στις 22 Ιανουαρίου 2016.

Τι ρόλο παίζει για εσάς και τη μουσική σας το στοιχείο storytelling που εντοπίζουμε στα τραγούδια σας; Είναι ίσως ένα μέσο φυγής απ' την πραγματικότητα;

Boogieman: Είναι τα βιώματα δυο αδελφών απ' τον Άγιο Δημήτριο Αττικής, γνωστό και ως Μπραχάμι, γνωστό και ως highland της Αθήνας. Έχουμε τάσεις φυγής και πάντα δραπετεύουμε με τη μουσική μας, πάντα θεωρούσαμε ότι δεν ανήκουμε εδώ. Θέλουμε να ξεφύγουμε και εν τέλει δεν έχουμε βρει κάπου αλλού να πάμε. Νομίζω πως ο προορισμός -όπως έλεγε ο Καβάφης- δεν έχει μεγάλη σημασία, σημασία έχει το ταξίδι. Την κάνουμε όσο πιο συχνά μπορούμε, ταξιδεύουμε, παίζουμε τη μουσική μας, δεν ξέρουμε από τι θέλουμε να ξεφύγουμε.

Είστε αδέλφια... Αυτό δεν σας έχει φθείρει με τον καιρό λόγω μεγάλης τριβής στη μπάντα και εξαιτίας της οικογενειακής οικειότητας;

Little Tonnie: Νομίζω πως κάνει τα πράγματα πιο εύκολα, γιατί οι αποφάσεις λαμβάνονται από κοινού. Έχουμε τα ίδια πράγματα στο μυαλό μας για το που πρέπει να πάμε και τι πρέπει να κάνουμε.

Boogieman: Κοινός στόχος, κοινά βιώματα, ζούμε στο ίδιο σπίτι στο Μπραχάμι ακόμα. Οπότε όχι, σε καλλιτεχνικό επίπεδο δεν έχουμε νιώσει ότι ο ένας με τον άλλο θέλει να κάνει κάτι άλλο, γιατί μάθαμε τη μουσική μαζί. Σίγουρα κάποιες στιγμές ο ένας τη σπάει στον άλλο, αλλά γενικά έχουμε πολύ καλή σχέση μεταξύ μας, δεν είμαστε απ' τα αδέρφια που πλακώνονται. Έχουμε βρει εναλλακτικούς τρόπους εκτόνωσης. Ξέρεις... παίζουμε μουσική.

Πως συνδέεται το southern στοιχείο με το Μπραχάμι;

Little Tonnie: Κοίτα, και το Μπραχάμι είναι ο νότος της Αττικής, είναι ένας δήμος που δεν έχει απολύτως τίποτα. Αυτή η απομόνωση συνήθως λειτουργεί θετικά, όταν θες να κάνεις κάτι καλλιτεχνικό. Δηλαδή, έχεις τη βάση σου κάπου που είναι πολύ ήσυχα αλλά ταυτόχρονα είσαι κοντά σε όλα τα πράγματα που θες να κάνεις, απλά είσαι λίγο πιο παρατηρητής έτσι.

Boogieman: Δεν έχεις να κάνεις τίποτα και κάθεσαι όλη μέρα στην κουνιστή σου καρέκλα!Μουσικά δεν έχει καμία σχέση, ο αμερικάνικος νότος έχει την ιστορία του, τα Blues κι όλα αυτά. Ο Άγιος Δημήτριος έχει τους αδερφούς Κατσιμίχα. Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποια ταύτιση, απλά υπάρχει μια τρέλα ένα γούστο που ακολουθούμε.

Στο προηγούμενο δίσκο σας είχατε κάποιες συνεργασίες στα φωνητικά, όπως με τον Pato Machete και την Έλενα Πιτούλη. Υπάρχει κάτι αντίστοιχο στο νέο σας δίσκο;

Boogieman: Όχι και θα σου πω γιατί. Ενώ αυτό ήταν πολύ δημιουργικό στο στούντιο, στην πραγματικότητα μας παίδεψε πολύ στη live εκτέλεση, γιατί δεν μπορούσαμε να τα αποδόσουμε μόνοι μας χωρίς τα άτομα που συμμετείχαν. Οπότε, σκεφτήκαμε και αποφασίσαμε ότι στον επόμενο δίσκο έπρεπε να κάνουμε 10 κομμάτια Big Nose Attack, τα οποία θα πρέπει να παίζονται live, όπως ακριβώς παίζονται στο στούντιο. Και ο κόσμος νομίζω ότι αυτό θέλει, δεν θέλει υποκατάστατα. Για παράδειγμα, στο κομμάτι «Yeah that girl» που κάναμε με τη φίλη μας την Έλενα, έχουμε βάλει σε live διάφορες κοπέλες στη θέση της, αλλά δεν είναι το ίδιο. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Σαν πρώτο vibe για το νέο μας δίσκο μπορούμε να πούμε πως είναι πιο κοντά στο live στοιχείο που βλέπει ο άλλος.

Είστε μια πολύ ενεργή μπάντα στο κομμάτι των live. Συγκεκριμένα μόλις επιστρέψατε από την pizzofrenia περιοδεία σας. Γιατί pizzofrenia;

Boogieman: Το τελευταίο διάστημα η πίτσα έχει μπει στη ζωή μας για τα καλά. Εγώ ανοίγω ζύμη και γενικά έχω πάθει μια ψύχωση με την πίτσα. Έχουμε καταλήξει να τρώμε 5 φορές την εβδομάδα πίτσα. Σπιτική όμως. Ο Tonnie δοκιμάζει, πειραματιζόμαστε, έχει φάει πολύ χάλια πίτσα και πολύ καλή. Κι όλο αυτό έχει γίνει από inside job και έχει βγει παραέξω σε αυτούς που μας γνωρίζουν. Οπότε, η πίτσα έχει γίνει ένα πολύ δυνατό κομμάτι στη μπάντα.

Έχετε κάνει το soundtrack για την ταινία μικρού μήκους «American Burger 2». Πως ήταν να κάνετε μουσική για ταινία, ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία για εσάς;

Boogieman: Το ωραίο είναι πως δεν υπάρχει «American Burger 1», βγήκε απευθείας «American Burger 2».

Little Tonnie: Ναι, το ένα δεν υπάρχει! Ήταν κάτι που μας άρεσε και θέλαμε πάντα να κάνουμε και θα θέλαμε να έχουμε την ευκαιρία να ξανακάνουμε. Είμαστε σινεφίλ.

Boogieman: Τα splatter και οι ταινίες με zombies είναι από τα αγαπημένα μας είδη. Φαντάσου, πριν έρθουμε έβλεπα τα νέα επεισόδια του Walking Dead.

Little Tonnie: Επίσης μας αρέσουν οι ταινίες με μαφιόζους, θα θέλαμε το επόμενο project μουσικής για ταινία να είναι για μια τέτοιου είδους. Και αν θέλουν κομπάρσους είμαστε μέσα, να τσιμεντόνουμε τα πόδια κάποιου κτλ.

Ακούμε Black Keys τώρα. Πείτε μου πως ήταν η εμπειρία να παίζετε μπροστά σε τόσο κόσμο δίπλα σε ένα τόσο μεγάλο όνομα;

Boogieman: Η εμπειρία του μεγάλου φεστιβάλ σίγουρα είναι γαμάτη. Είσαι εκεί, βλέπεις πως δουλεύει, μαθαίνεις πως λειτουργούν οι μεγάλες μπάντες. Σε προσωπικό επίπεδο, γνωρίσαμε τους Black Keys, οι οποίοι έχουν μια τυπική επαγγελματική στάση απέναντι στον κόσμο και τη διοργάνωση. Ας πούμε, δεν καταφέραμε να τους μεθύσουμε και να τους πάμε βόλτα. Ήταν πιο down to earth, είπαμε δύο-τρία πράγματα. Φυσικά ήταν πρωτόγνωρο να παίζουμε μπροστά σε τόσο κόσμο και ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για εμάς να παίξουμε μπροστά στο κόσμο που θέλουμε, στο κοινό που «κυνηγάμε», γιατί δεν ήταν σε ένα άσχετο φεστιβάλ που απλά μάζεψε κόσμο.

Ξεκινήσατε ως το μουσικό τρίο Down & Out, τι παρέμεινε ίδιο και τι έχει αλλάξει σε εσάς μέχρι σήμερα;

Little Tonnie: Έχει παραμείνει η ίδια τρέλα για τη μουσική, ο ψυχαναγκασμός που έχουμε για το οτιδήποτε. Δηλαδή είμαστε δύσκολοι άνθρωποι και θέλουμε να περνάει οτιδήποτε από το χέρι μας. Όπως έχεις δει, οι δίσκοι μας έχουν βιωματικό concept που επεκτείνεται στα μουσικά όργανα που παίζουμε. Έχουμε κάτι τέτοια θέματα που μας κάνουν δύσκολους να συνεργαστούμε με άλλους ανθρώπους. Το βασικό που έχει μείνει είναι πως η μπάντα λειτουργεί καλύτερα με εμάς τους δύο. Κάνουμε αυτό που έχουμε στο κεφάλι μας όσο πιο κοντά γίνεται. Και φυσικά δεν έχει αλλάξει με τίποτα η αγάπη μας για τα blues, συνεχίζουμε να είμαστε blues based μπάντα. Βέβαια συνεχίζουμε να πειραματιζόμαστε με τη μουσική μας, αλλά το βασικό κομμάτι είναι η αγάπη για τα blues και την παλιά ροκ μουσική.

Πως και αποφασίσατε να κάνετε πρώτα το dj set-party για το νέο σας δίσκο και δεν πήγατε κατευθείαν στην live παρουσίασή του;

Boogieman: Ήταν μια καθαρά εγωιστική σκέψη, είχαμε ανάγκη να βρεθούμε με φίλους, να αράξουμε και να μιλήσουμε. Στα live ο καθένας έχει το ρόλο του, εμείς θα παίζαμε και ο κόσμος θα 'χε φύγει μέχρι το τέλος του live. O Μάνος των Mani Deum είναι ο dj σήμερα, ο Πάνος που παίζει θέρεμιν στην ίδια μπάντα είναι ο παραγωγός του νέου μας δίσκου, τα παιδιά είναι φίλοι μας. Αυτό είναι ένα πάρτι, μια κοινωνική εκδήλωση για να πούμε ιστορίες από την περιοδεία, για το βαν που μας άφησε στην Πολωνία, την τελευταία εβδομάδα, μια αστεία ιστορία (όχι τόσο αστεία για εμάς). Καθαρά να ικανοποιήσουμε την ανάγκη να κοινωνικοποιηθούμε, σε πιο ζεστό κλίμα.

Κάτι που δεν γνωρίζουμε για εσάς και θα θέλατε να μάθουμε;

Boogieman: Φτιάχνω την καλύτερη πίτσα στον Άγιο Δημήτριο Αττικής. Υπάρχει η σκέψη για πιτσαρία Boogieman... Μείνετε συντονισμένοι γιατί μπορεί να είναι η επόμενη κίνηση πέρα από το μουσικό κομμάτι!

Little Tonnie: Επίσης, υπάρχει ήδη το concept για τον επόμενο δίσκο και το υλικό. Αυτό ίσως είναι κάτι που δεν ξέρετε.

Boogieman: Ναι, "παίζει" ασταμάτητη δημιουργικότητα γιατί ζούμε στο ίδιο σπίτι, κάνουμε και πρόβες συνέχεια. Γιατί έχουμε διαμορφώσει το ένα δωμάτιο σαν στούντιο. Να φανταστείς, οι συνθέσεις του νέου δίσκου είναι από τον περασμένο χρόνο, απλά θέλει χρόνο να καθίσεις κάτω να ηχογραφήσεις και να κυκλοφορήσεις τον δίσκο. Αλλά είμαστε πάντα δημιουργικοί. Αν νιώσω πως δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε, απλά θα φτιάξω πίτσα. (γέλια)

• Ο Ανδρέας Μαριανός και ο Μάνος Καρυστινός μιλούν για τις ταινίες "Ειμαρμένη" & "Dark illusion"
• Δημήτρης Υφαντής: "Η δύναμη της τέχνης είναι τεράστια. Οι μπροστάρηδες λείπουν..."