«Οργισμένα Νιάτα» του Τζον Όσμπορν στο Studio Κυψέλης
Κοίτα την οργή στα μάτια
Ο Τζίμι Πόρτερ ξεσπά συνεχώς μη αντέχοντας την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση, που του προσφέρει η εποχή του. Η Άλισον, μια μεγαλοαστή κοπέλα και σύζυγος του, και ο Κλιφ, φίλος του και συνάδελφος, συγκατοικούν μαζί με του στην τρέλα. Μόνο που οι τελευταίοι είναι πιο υποτονικοί χαρακτήρες. Αυτό κάνει τον πρωταγωνιστή του έργου «Οργισμένα Νιάτα» να γίνεται ακόμα περισσότερο κυνικός και επιθετικός.
Φθάνει και ξεπερνά τα όρια της Άλισον και του Κλιφ, όταν λόγω της συμπεριφοράς τους, που χαρακτηρίζεται από την ουδετερότητα, την στασιμότητα και την απάθεια, αντιδράει με σχεδόν υστερικό τρόπο. Η φίλη της Άλισον, Έλενα, σε μια επίσκεψη στο σπίτι, όπου συμβιώνουν τα τρία πρόσωπα, θα αντιτεθεί στον Τζίμι και θα αλλάξει την τροπή των πραγμάτων. Η ίδια όσο και ο πατέρας της Άλισον σε μικρότερης διάρκειας ρόλους κάνουν κομβικές εμφανίσεις και βοηθάνε στην εξέλιξη και τη ροή της υπόθεσης.
Το έργο του Τζον Όσμπορν, που είναι πολυπαιγμένο και αναφέρεται σε μια μεταπολεμική περίοδο, έρχεται να ταιριάξει απόλυτα με την εποχή της οικονομικής κρίσης, που διανύουμε. Όλοι νιώθουμε απογοήτευση, θυμό ακόμα και οργή μερικές φορές με όσα συμβαίνουν και απορρέουν από την οικονομική κρίση. Το θέμα είναι πως διαχειρίζεται ο καθένας τα συναισθήματα αυτά και με τι τρόπο τα εκφράζει. Προφανώς μια παθητική στάση δεν είναι ό,τι καλύτερο αλλά και τα απανωτά ξεσπάσματα, που καταστρέφουν τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, σίγουρα δε βοηθάνε και δε λύνουν το πρόβλημα.
Το απλά στημένο σκηνικό, όπως θα έπρεπε να είναι, σε μεταφέρει στο σπίτι του Τζίμι, της Άλισον και του Κλιφ. Η είσοδος των ηθοποιών εξιτάρει τη φαντασία σου και η επιλογή των τραγουδιών, που ακούγονται τόσο στην έναρξη της παράστασης όσο και κατά τη διάρκεια της, δένουν με το έργο προσθέτοντας ένταση στη δράση.
Ο Σ. Κακαβούλης φαίνεται να έχει μπει στο πετσί του ρόλου του και αποδίδει αρκετά καλά τον άνθρωπο, που έχει απηυδήσει και είναι εξοργισμένος με όλα και όλους. Η Μ. Τόλη ίσως να ξενίζει στο ρόλο της Άλισον. Μου προκλήθηκε και έμενα αυτή η αίσθηση αρχικά. Βέβαια, αν αναλογιστείς ότι η Άλισον είναι μια εικοσιτετράχρονη κοπέλα, που διακατέχεται από μια παθητικότητα, δεν αντιδράει στα κακώς κείμενα και δεν έχει ή δεν εκφράζει ελπίδες και όνειρα, που είναι κάτι χαρακτηριστικό των «νιάτων», ίσως τελικά να μην είναι και τόσο λάθος επιλογή. Ο Α. Τρικαμήνας, αν και με μικρό ρόλο, ταιριάζει άψογα στο ρόλο του πατέρα της Άλισον και τέλος ο Φ. Κωνσταντίνος και η Γ. Κουνδουράκη κρατάνε το ρόλο τους στα μέτρα που του πρέπει χωρίς παρ ‘ αυτά να ενθουσιάζουν.
Η παράσταση, «Οργισμένα Νιάτα», που παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο studio Κυψέλης, δίνει στο θεατή μια δυνατή στιγμή και του φωνάζει, του κραυγάζει καλύτερα, προκαλώντας τον να κοιτάξει την οργή στα μάτια.
