Όλοι γνωρίζουμε για το έργο και την επίδραση του σημαντικότερου, για τον 20ο αιώνα, ερευνητή. Ωστόσο, «το σύμπαν του Αϊνστάιν» του Θανάση Θεολόγη, που ανεβαίνει αυτήν την περίοδο στο θέατρο Αργώ, μας δίνει την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε σε 90 λεπτά μέσω της εξιστόρησης της ζωής του Άλμπερτ Αϊνστάιν και σκηνές από το παρελθόν του, την εξέλιξη ενός προβληματικού και δυσλεκτικού παιδιού στον άνθρωπο που άφησε ιστορία και γνώση για κάθε επόμενη γενιά.

Ο Θανάσης Θεολόγης σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί σε αυτό το έργο, με στοιχεία κωμικοτραγωδίας, που πρώτο λόγο έχουν οι ερμηνείες και όχι τα κοστούμια ή σκηνικά. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Κώστας Καυκαρίδης δεν κατάφερε με μεγάλη επιτυχία την εξωτερική μίμηση του Θεολόγη, όπως επίσης και τις "θολές" αναδρομές στο παρελθόν. Όσοι εκτιμούν το "ωμό και ακατέργαστο" θέατρο σίγουρα θα γοητευθούν από το πως ο τόνος της φωνής, η στάση του σώματος και οι εκφράσεις των ηθοποιών κατορθώνουν να επισκιάσουν οποιαδήποτε έλλειψη σκηνικών, ίσως να τα καθιστούν και περιττά.

Ο Θανάσης Θεολόγης γεμίζει με τη παρουσία του τη σκηνή, μας μεταφέρει με μεγάλη επιτυχία σε κάθε χωροχρόνο που αναφέρεται και μας προκαλεί γέλιο όταν αστειεύεται, λύπηση όταν προσπαθεί να δικαιολογηθεί, δέος όταν με τόση ευκολία παρουσιάζει τις ανακαλύψεις του και συγκίνηση όταν μιλά για τις γυναίκες της ζωής του, τη Μάριτς, την Έλσα, και την έρευνα.

Η Ιωάννα Δελάκου και ο Αντώνης Καλογήρου, και οι δύο σε διπλούς ρόλους ανταπεξέρχονται περίφημα και οι θεατές σχεδόν πιστεύουν πως πρόκειται για διαφορετικούς ηθοποιούς στον εκάστοτε ρόλο. Ως Μιλέβα Μάριτς, πρώην γυναίκα του Αϊνστάιν, η Ιωάννα δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία σε έναν απαιτητικό ψυχασθενικό ρόλο που προκαλεί ανατριχίλα και αρκετές σκέψεις για το πως η τεράστια οξυδέρκεια, ο τόσος έρωτας και οι αντίξοες συνθήκες ζωής μπορούν να σε τρελάνουν. Ιδιαίτερη συγκίνηση προσθέτει το γεγονός πως μια γυναίκα πάντα θα τα παρατά όλα για την οικογένεια και τα συναισθήματά της. Ο δε Αντώνης, στον επίσης ψυχασθενικό ρόλο του ως Έντουαρτ, γιος του Αϊνστάιν, προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του με επιχειρήματα και μια αντισυμβατική ροή σκέψεων πως δεν είναι τρελός, είναι απλά ο γιος του πατέρα του. Εκεί φαίνεται ευδιάκριτα η αντανάκλαση του Αϊνστάιν μέσα από το γιο του, καθώς και το πως δεν θα κατάφερνε ποτέ να φτάσει όπου έφτασε, αν ήταν πρότυπο πατέρα.

Μία παράσταση με μαραθώνιους μονολόγων που αντί να κουράζουν, προσηλώνουν. Με εξαιρετικές ερμηνείες που μας θυμίζουν την ουσία του θεάτρου, και με αναπάντεχο χιούμορ σε ένα γενικότερα καταθλιπτικό φόντο, το έργο μας συμβουλεύει έμμεσα να ζούμε την κάθε στιγμή μας. Μία παράσταση που εκτός από την όμορφη και ευχάριστη ροή της, παραθέτει και πληροφορίες κρυμμένες για τη προσωπική ζωή του μεγάλου επιστήμονα. Γιατί ο μεγάλος αυτός επιστήμων ήταν επίσης άνθρωπος, με μία άκρως ενδιαφέρουσα ζωή που ξετυλίγεται από αυτή τη διδακτική παράσταση.

Πληροφορίες παράστασης

• "Ω! Τι κόσμος μπαμπά", του Κώστα Μουρσελά
• "Ο Άνθρωπος με τις διασυνδέσεις" του Αλεξάντερ Γκέλμαν