Resistance Festival 2015 | Day 3
- Λεπτομέρειες
- Γράφει ο/η Χριστίνα Δραγγανά Χριστίνα Δραγγανά
- Κατηγορία: Live & Συναυλίες Live & Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : 25 Ιουνίου 2015 25 Ιουνίου 2015
Την Κυριακή 21 Ιουνίου βρεθήκαμε στην τρίτη και τελευταία μέρα του 8ου Resistance Festival για να αποχαιρετίσούμε το φετινό φεστιβάλ με τον καλύτερο δυνατό μουσικό τρόπο, αφού την Κεντρική Σκηνή κατέλαβαν οι εκπληκτικτοί Che Sudaka και Dub Inc, ενώ στη Λαϊκή Σκηνή εμφανίστηκε η εξαιρετική Φωτεινή Βελεσιώτου.
Ξεκινήσαμε από την Κεντρική Σκηνή αλλά και εκεί καταλήξαμε, αφού ήταν δύσκολο να αφήσει κανείς τις μπάντες που εμφανίστηκαν εκεί. Έχουμε και λέμε λοιπόν! Πρώτοι εμφανίστηκαν οι Che Sudaka, ομολογουμένως αρκετά αργότερα από την αναμενόμενη ώρα. Η μπάντα που συνδυάζει το ska, το punk και την cumbia, είναι από τις αντιπροσωπευτικότερες του μουσικού υβριδίου Mestizo, σχηματίστηκε από πρώην παράνομους μετανάστες στη Βαρκελώνη και συγκεκριμένα από δύο αδέρφια από την Αργεντινή, τον Leo και τον Kachafaz συν δύο Κολομβιανούς τους συντρόφους τους Cheko και Jota. Μια κατεξοχήν live μπάντα, κάτι που αποδεικνύεται από το γεγονός πως έχουν πραγματοποιήσει περίπου 1.500 συναυλίες σε πάνω από 40 χώρες. Με σκοπό να διαδώσουν ένα μήνυμα, «Δύναμη στο λαό!»
Το βράδυ της Κυριακής κατόρθωσαν, από τις πρώτες κιόλας νότες, να ξεσηκώσουν το κοινό του φεστιβάλ. Δεν έχαναν ευκαιρία να επικοινωνούν μαζί του, μερικά από τα συνθήματα τους ήταν «Κανένας άνθρωπος λαθραίος!» «Κανένας μετανάστης παράνομος!». Λόγια που απ΄ ότι φάνηκε βρήκαν πάρα πολλούς αλληλέγγυους. Δεν ήταν μόνο τα κοινωνικά τους μηνύματα που ξεσήκωσαν τον κόσμο, αλλά ο ίδιος ο ρυθμός της μουσικής τους που είναι από τη φύση του feel good, απίστευτα χορευτικός καθώς και η ίδια τους η ενέργεια που έμοιαζε ανεξάντλητη.
Ακολούθησαν οι Dub Inc από το Saint-Etienne, μια κολεκτίβα που συνδυάζει στη μουσική της την κλασική roots reggae με dub,ska, hip hop και αφρικάνικους ήχους. Μια θρυλική μπάντα, κορυφαία στο είδος της που με την εμφάνιση της έβαλε φωτιά στη Γεωπονική και γιατί όχι σε ολόκληρη την Αθήνα.
Και αυτοί με τη σειρά τους, δεν παρέλειψαν να αναφερθούν στους ανθρώπους που αφήνουν τη χώρα τους με όνειρα για ένα καλύτερο αύριο και τους αφιέρωσαν το δικό τους «Better Run». Επιπλέον κατά τη διάρκεια του live εξέφρασαν την αγάπη τους για τη χώρα μας με τα εξής λόγια: «Είναι η έκτη ή έβδομη φορά που ερχόμαστε στην Ελλάδα, την αισθανόμαστε σαν σπίτι μας.» Το πάρτι συνεχίστηκε με έντονους ρυθμούς καθ’ όλη τη διάρκεια της εμφάνισής τους. Μας αποχαιρέτησαν με ένα πλούσιο encore με δύο μακρόσυρτες- απολαυστικές εκδοχές των «Rude boy» και «Sounds Good».
Όταν βλέπεις τόσους ανθρώπους ενωμένους, χαρούμενους στο άκουσμα της ίδιας μουσικής είναι άξιο απορίας γιατί αυτή η ένωση να μην είναι εφικτή και στην καθημερινότητά μας. Ίσως γιατί εμείς οι άνθρωποι αδυνατούμε να συνυπάρξουμε αρμονικά εκτός πλαισίου «τώρα διασκεδάζω», « τώρα περνάω καλά», όμως η λύση του μυστηρίου είναι μια, η μεταμορφωτική-θεραπευτική ικανότητα της μουσικής που είναι ικανή να μεταδώσει τα ίδια συναισθήματα σε άπειρους ανθρώπους και να τους μετατρέψει έστω και για μια στιγμή σε έναν ενιαίο παλλόμενο οργανισμό.
Γι' αυτό είμαστε κι εμείς εκεί, με την αποστολή να μεταλαμπαδεύσουμε αυτή τη μαγεία σε όσους δεν ήταν παρόντες, για να διασώσουμε αυτή τη στιγμή και να τη μετουσιώσουμε σε λέξεις και εικόνες...