The Stranglers

Καθώς το καλοκαίρι πλησιάζει, όλο και πιο πολλές μπάντες κατηφορίζουν την Ευρώπη για να δώσουν το παρόν μπροστά στο ελληνικό κοινό, που ειδικά φέτος φαίνεται να μην ξεδιψά με τίποτα για μεγάλες μουσικές παραστάσεις. Σε μία από αυτές βρεθήκαμε και το βράδυ του Σαββάτου 23 Μαΐου στο Fuzz. Για την ακρίβεια, μιλάμε για μια τεράστια μουσική παράσταση από κάθε άποψη. Κάθε γωνιά του Fuzz γέμισε με ήχους punk/post punk και κάθε ακροατής σείστηκε στο ρυθμό που υπέτασσε η φοβερή τετράδα των Jet Black, J.J. Burnel, Dave Greenfield και Baz Wayne ή πιο απλά The Stranglers. Μια μπάντα με σαράντα χρόνια ύπαρξης στο μουσικό προσκήνιο, χιλιάδες fans ανά τον κόσμο, πολλά albums και πολλές live εμφανίσεις, με μία ακόμα να προστίθεται στο Σαββατόβραδο μας.

Ένα βράδυ που εκτός από τη θέα του ρετιρέ της μουσικής απόλαυσης που μας προσέφεραν οι Stranglers, είχε και μία πολύ ευχάριστη μουσική έκπληξη... Και δεν μιλάω για άλλους από τους Moan, οι οποίοι και άνοιξαν τη μουσική μας βραδιά και θεμελίωσαν με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο μία «χημική» ένωση ανάμεσα στα blues και το rock 'n'roll, καταφέρνοντας τουλάχιστον από προσωπικής άποψης να κερδίσουν μια θέση στην λίστα με τις αγαπημένες μας μπάντες!

O Adrian (στην κιθάρα), η Μαρία Όλγα(στα φωνητικά) και ο Thomas (στο μπάσο) αποτελούν λοιπόν το μουσικό σχήμα, του οποίου το όνομα σημαίνει τον μακρόσυρτο χαμηλό ήχο που κάνει κάποιος λόγω πόνου ή σωματικής ευχαρίστησης. Εμείς δε μείναμε μόνο στην σωματική ευχαρίστηση που μας προσέφεραν απλόχερα, κάνοντας μας να χορέψουμε στους «βρώμικους ήχους» της κιθάρας και του μπάσου του Adrian και Thomas αντίστοιχα, αλλά και στην ιδιαίτερη φωνή της Μαρίας-Όλγας, η οποία στην κυριολεξία ήταν βγαλμένη από άλλη δεκαετία! "Breaking Bad" και "Languages", οι τίτλοι των τραγουδιών που κρατήσαμε και στροβιλίζεται ακόμα ο ρυθμός τους στο κεφάλι μας. Οι Moan, των οποίων ο ιδιαίτερος χαρακτήρας τους τόσο μουσικά όσο και σκηνικά τυπώνεται ατόφια στο μυαλό (ειδικά η εικόνα της Μαρίας να είναι στην σκηνή με την στέκα-αυτιά γάτας!) φυσικά απέσπασαν το θερμό χειροκρότημα –και όχι αδίκως- και σίγουρα εξασφάλισαν πολλούς νέους fans! Όμως η βραδιά είχε και συνέχεια...

 

 

Ήταν ο λόγος που το Fuzz στην κυριολεξία κατακλείστηκε από τον κόσμο. Ο λόγος που οι πιο φανατικοί του συγκροτήματος περίμεναν από νωρίς να μπουν στον χώρο για να βρεθούν όσο πιο κοντά γίνεται στο stage. Φυσικά δεν μιλάμε για κάποιους άλλους εκτός από τους Stranglers, που τίμησαν με την παρουσία τους το ελληνικό ακροατήριο, που όπως φάνηκε, τους περίμενε με ανυπομονησία! Μόνο και μόνο η εμφάνιση των μελών της μπάντας επί της σκηνής, προκάλεσε ενθουσιώδη χειροκροτήματα και φωνές. Οι άντρες με τα μαύρα, όπως είναι το προσωνύμιο τους, δίχως να χάσουν λεπτό ξεκίνησαν το μουσικό τους ντελίριο, ξεσηκώνοντας από την πρώτη κιόλας νότα τους όλο το μαγαζί. Ξαφνικά η ατμόσφαιρα θύμιζε καλοκαιρινό πάρτι, ενώ οι πρώτες νότες, που σχημάτισαν τον "Golden Brown", συνέβαλλαν στην επιβίβαση μας σε μια χρονομηχανή που μας ταξίδεψε σε λίγο πιο ξέγνοιαστες εποχές.

Το κοινό, με την γκάμα των ηλικιών να μην έχει όριο, διασκέδασε τις επιτυχίες του συγκροτήματος με τη μία να ακούγεται πίσω από την άλλη χωρίς διακοπή... Από το "Walk on by" μέχρι το "I feel like a wog" και από το "Peaches", κομμάτι το οποίο αφιέρωσε αποκλειστικά στις γυναίκες που παρευρίσκονταν εντός του Fuzz, μέχρι το "Always the Sun", το οποίο στην κυριολεξία άπαντες τραγούδησαν με μία φωνή. Λογικό και επόμενο, αυτή η ανταπόκριση και η αγάπη του κοινού να προκαλέσει την συγκίνηση του Baz Warne, την οποία δεν κατάφερε να κρύψει. Αυτό φυσικά έδωσε την αφορμή (παρ' όλο που έχουν ξαναεμφανιστεί εντός ελληνικής επικράτειας) να νιώσουν και οι ίδιοι άνετα με τον κόσμο με αποτέλεσμα να μη λείψουν από τη βραδιά και τα αστεία. Τυχεροί δε όσοι βρέθηκαν στην «πρώτη γραμμή», καθώς ο Burnel μοίρασε κάποιες από τις πένες του στο κοινό της μπροστινής σειράς. Με την κάθε κίνηση τους, οι Stranglers, που έχουν καταφέρει να είναι επί σαράντα ολόκληρα χρόνια μια μπάντα με μια πολύ καλή και συνάμα αξιοπρεπή παρουσία στα μουσικά δρώμενα, έδειξαν πόσο βασίζονται για αυτή την πορεία τους στην αγάπη του κοινού, το οποίο με την σειρά του δεν ξεχνούσε καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας να εκφράζει με κάθε τρόπο την εκτίμηση που θρέφει για την τετράδα από την Αγγλία.

 

 

Ειλικρινά θα μπορούσαμε να μιλάμε γι' αυτό το live για πολλές ώρες. Τόσο οι Stranglers όσο και οι Μoan μας άφησαν με τις καλύτερες εντυπώσεις, με τους πρώτους να δίνουν την υπόσχεση πως θα επιστρέψουν στην Ελλάδα και τους δεύτερους να μας δημιουργούν την ανάγκη να τους ακολουθήσουμε σε κάποιο live τους. Με το φωτογραφικό φακό σε έμπειρα χέρια, καταγράψαμε πολλές από τις στιγμές του live, αλλά όχι και την ατμόσφαιρα που επικρατούσε εντός του Fuzz το βράδυ του Σαββάτου! Ως την επόμενη επίσκεψη των men in black, ή το επόμενο live των Moan, απολαύστε κάποια από τα στιγμιότυπα της βραδιάς!

 

Φωτογραφίες: Βάλια Φωτίου

 

Τα Cookies συμβάλλουν στην καλύτερη εμπειρία σας κατά την πλοήγηση στον ιστότοπο του evart.gr. Με την πλοήγησή σας αποδέχεστε τους Όρους Χρήσης.