Παρασκευή βράδυ λοιπόν, και μετά από μία εβδομάδα μουσικής αδράνειας, βρεθήκαμε στο PassPort. Σ' αυτόν τον πολύ όμορφο χώρο, όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενα άρθρα, φιλοξενήθηκε αυτή τη φορά το μουσικό ντουέτο Έλλη Πασπαλά και Vassilikos!

Μετά τις άκρως πετυχημένες εμφανίσεις τους στο Σταυρό του Νότου, αλλά και τις συναυλίες τους σε Ελλάδα και Κύπρο, έδωσαν μια μουσικά και σκηνικά άψογη παράσταση μπροστά σε ένα κοινό όλων των ηλικιών, το οποίο έδειξε τη λαχτάρα και την ανυπομονησία του καταφθάνοντας από νωρίς στο χώρο και προσπαθώντας να βρει όσο το δυνατόν καλύτερη θέση, ώστε να απολαύσει αυτούς τους δύο μουσικούς.

Φυσικά, αυτή η μαγική μουσική δυάδα δεν ήταν μόνη. Πλαισιώθηκε από δύο επίσης άξιους μουσικούς, τον Τάκη Φαραζή και τον David Lynch, οι οποίοι μέσα από τις νότες τους έγιναν η κινητήριος δύναμη για την επίτευξη αυτής της μουσικής παράστασης, στην οποία ήμασταν παρόντες το βράδυ της Παρασκευής.

Τη βραδιά πυροδότησε ο Vassilikos με το γνωστό και ερμηνευμένο από πολλούς καλλιτέχνες, «Τ' αστέρι του βοριά», λαμβάνοντας το πρώτο έντονο χειροκρότημα της βραδιάς, το οποίο φυσικά δεν ήταν και το τελευταίο. Με τα μικρόφωνα να παίρνουν φωτιά και με το Vassiliko και την Έλλη Πασπαλά να μας καθηλώνουν και να μας παρασέρνουν σε άλλες εποχές και μέρη – βάζοντας πάντα το προσωπικό τους στίγμα και ταλέντο, οι διαθέσεις των δύο καλλιτεχνών φάνηκαν από τα πρώτα λεπτά της βραδιάς. Όταν δε η Έλλη Πασπαλά ερμήνευσε με την καταπληκτική φωνή της το «Angel Eyes» περίπου στα μισά της πρώτης πράξης και σε συνδυασμό με μια απίστευτη ενορχήστρωση του τραγουδιού, θαρρείς ότι για μια στιγμή γίναμε κομπάρσοι σε κάποια ταινία του James Bond, μίας και η ατμοσφαιρική μελωδία, ίσως και η συγκεκριμένη επιλογή, μας μετέφερε κάπου αλλού, σε κάποιο ακριβό cocktail party ή κάποιο piano bar. Από την άλλη, όσον αφορά το μουσικόφιλο κόσμο που βρέθηκε εκεί, η ατμόσφαιρα που επικρατούσε κατά τη διάρκεια του κάθε τραγουδιού αλλά και η συγκίνηση και ο ενθουσιασμός μετά το πέρας κάθε μικρής μουσικής βόλτας αναμφισβήτητα έδειξαν τη «δίψα» του κοινού για ποιοτική μουσική.

«Αγκαζέ» λοιπόν η Έλλη Πασπαλά και ο Vassilikos και συνοδευόμενοι από δύο σπουδαίους και άκρως ταλαντούχους μουσικούς, συνέχισαν το μουσικό ταξίδι, εκφράζοντας τόσο με λόγια όσο και μέσα από τις ερμηνείες τους, το ήθος τους σαν άνθρωποι, καθώς δεν παρέλειψαν να κάνουν αναφορές σε αγαπημένους καλλιτέχνες (ξένους και Έλληνες), επιπλέον να αποτίσουν φόρο τιμής στον Μάνο Χατζιδάκι, για το album "Reflections", το οποίο αποτελεί σημείο αναφοράς στην καριέρα του Vassilikos με τους Raining Pleasure καθώς και της Έλλης Πασπαλά.

Η βραδιά κύλησε κυρίως με ακουστικές εκτελέσεις κομματιών του Μάνου Χατζιδάκι, της Ευανθίας Ρεμπούτσικα αλλά και ξένων καλλιτεχνών όπως Joni Mitchel, Beatles, Shirley Bassey κ.α. και ο κόσμος σε κάθε κενό ανάμεσα στα τραγούδια, έδραττε την ευκαιρία για να χειροκροτήσει, μέχρι και να ζητωκραυγάσει πολλές φορές επευφημώντας το καλλιτεχνικό δίδυμο.

Καθώς η ώρα περνούσε, το κλίμα γινόταν όλο και πιο χαλαρό και ένιωθες ότι όλοι έχουν το ίδιο στο νου τους, πως η σκηνή κατέβηκε δέκα πόντους, πως καλλιτέχνες και κοινό έχουν γίνει πλέον ένα. Στο γεγονός αυτό βοήθησε βέβαια και η ευχάριστη διάθεση που δημιούργησαν οι επί της σκηνής προσωπικότητες, όταν άρχισαν τα πειράγματα με τον David Lynch, ο οποίος έδειχνε να το απολαμβάνει και να απαντάει σε πολλά από αυτά!

Ύστερα λοιπόν από τις ζαβολιές και τα πειράγματα επί της σκηνής και με ένα ενδιάμεσο διάλειμμα περίπου δέκα λεπτών, η τετράδα επέστρεψε στην σκηνή και στην κυριολεξία αποφάσισε να απογειώσει αυτό το live, ξεκινώντας με το κομμάτι "You are my destiny" από Paul Anka, ενώ συνέχίσε με αρκετές εκτελέσεις Jazz τραγουδιών, στις οποίες το κοινό άλλοτε συμμετείχε και άλλοτε παρακολουθούσε ευλαβικά δίχως ίχνος απόσπασης από την σκηνή.

Φθάνοντας προς το τέλος της βραδιάς και ενώ αποφάσισαν να κλείσουν με τα κομμάτι «Μην ρωτάς τον ουρανό», οι θαμώνες, με το θερμότερο και ταυτόχρονα ρυθμικό τους χειροκρότημα ξανακάλεσαν στην σκηνή το μουσικό σχήμα, που επί τρεις ώρες μας μάγεψε. Φυσικά, καλλιτέχνες αυτού του βεληνεκούς δεν αρνούνται μικρές χάρες, μπροστά στην στήριξη που έχουν λάβει από ένα κοινό χρόνια ακόλουθο στα μουσικά μονοπάτια που σκαλίζουν, κι έτσι επέστρεψαν κοντά μας με το «I got you babe». Με αυτή την ευχάριστη και αισιόδοξη νότα, έκλεισαν την αυλαία με μια θεατρική υπόκλιση, παραδίδοντας μαθήματα καλλιτεχνικού ήθους και σεβασμού, σε κάθε ένα από τους παράγοντες που τους διατηρούν τόσα χρόνια σε ένα τόσο υψηλό επίπεδο επαγγελματισμού!

Ο φωτογραφικός μας φακός απαθανάτισε στιγμές από αυτό το μουσικό ταξίδι, αλλά όχι και την ατμόσφαιρα που επικρατούσε εντός του χώρου. Όσοι βρέθηκαν εκεί ήταν τυχεροί να τη ζήσουν. Όσο για τους υπολοίπους, το φωτογραφικό μας υλικό θα δώσει μια γεύση από το βράδυ της 18ης Απριλίου στο PassPort.

Φωτογραφίες: Λίνα Κακουλίδου

• Φοίβος Δεληβοριάς | Ο "Μπάσταρδος Γιος" στον Σταυρό του Νότου
• Sleepmakeswaves | Madebygrey | Adolf Plays The Jazz @ An Club