Την Παρασκευή 23 Ιανουαρίου είπαμε να κινηθούμε σε πιο jazz, swing ρυθμούς και ποια θα ήταν η καλύτερη επιλογή μας, αν όχι οι Gadjo Dilo στο Ρυθμό Stage;

Οι Gadjo Dilo είναι μία μπάντα, μία παρέα ανθρώπων, που «παντρεύει» τη gypsy jazz με ελληνικούς ήχους περασμένων δεκαετιών, του '50 και '60 φτάνοντας μερικές φορές και σε αυτή του '30. Έχοντας ακούσει αρκετά θετικά σχόλια για αυτό το συγκρότημα, που έχει κερδίσει τις εντυπώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, έμενε να διαπιστώσουμε και μόνοι μας την ομορφιά που απορρέει από τον ήχο τους και την καταπληκτική ατμόσφαιρα που δημιουργούν. Όπερ και εγένετο!

Η παράσταση ξεκίνησε βάζοντας μας αμέσως στο κλίμα με το Minor Swing του Django Reinhardt, για τον οποίον έγινε εκτενής αναφορά, καθώς η αγάπη των μελών για τη μουσική ιδιοφυία του φαίνεται να είναι ένα από βασικά χαρακτηριστικά αυτής της ένωσης. Και πως να μην είναι άλλωστε, αφού ο Django Reinhardt αποτελεί ένα θρύλο της τζαζ μουσικής, ως ένας πρωτοποριακός βιρτουόζος κιθαρίστας και συνθέτης, που ξεχώρισε για τη δεξιοτεχνία του αναπτύσσοντας ένα εντελώς νέο στυλ τεχνικής τζαζ κιθάρας, που πλέον είναι μουσική παράδοση στη γαλλική τσιγγάνικη κουλτούρα. Αξιοθαύμαστο είναι επίσης το γεγονός ότι μετά από ένα τραυματισμό που υπέστη στα 18 του χρόνια, με αποτέλεσμα το τρίτο και τέταρτο δάχτυλο του αριστερού του χεριού να μείνουν μερικώς παράλυτα, συνέχισε να παίζει όλα τα κιθαριστικά σόλo με δύο δάχτυλα.

Ο πρόλογος του «Minor Swing» για τον Django Reinhardt δεν ήταν ο μοναδικός στο live των Gadjo Dilo. Προλογίζοντας τα περισσότερα τραγούδια που ερμήνευσαν, μας κατέστησαν σαφή την καθ' όλα προσεγμένη δουλειά τους, η οποία σίγουρα δεν είναι ένα τυχαίο συμβάν αλλά αποτέλεσμα μιας εμπεριστατωμένης γνώσης για τη μουσική αλλά και της ανάγκης τους να εμβαθύνουν σε αυτή και να την εξελίξουν.

Το ταλέντο, η δεξιοτεχνία των μελών των Gadjo Dilo, επιπλέον ο μουσικός συνδυασμός που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν, μέσα από τον οποίο αναβιώνουν ένα κομμάτι της μουσικής κληρονομιάς της Ελλάδας, ενώ ταυτόχρονα φέρουν στη νέα γενιά τη gypsy jazz, είναι σίγουρα από τους βασικότερους λόγους που αυτή η μπάντα είναι αποδέκτης καλών κριτικών. Μιλώντας για τους Gadjo Dilo, όμως, δε μπορούμε να μην αναφέρουμε και τη διαρκή εύθυμη διάθεση τους επί σκηνής που κρατάει και το θεατή/ακροατή με ένα χαμόγελο την ώρα που σιγοτραγουδάει, το θαυμασμό που φαίνεται να υπάρχει μεταξύ τους (θεωρώ πολύ σημαντικό να θαυμάζεις τους ανθρώπους που συμπορεύεσαι), τη συνέπεια τους (ο πρόσφατος τραυματισμός της Ηλιάνας Τσαπατσάρη στο πόδι μπορεί να περιόρισε την κίνησή της επί σκηνής αλλά δε στάθηκε ούτε στιγμή εμπόδιο στην παρουσία της εκει καθώς και στην "ανεβαστική" της διάθεση και ενέργεια), αλλά και το αίσθημα της κομπανίας που βγάζουν.

Σε αυτό το πλαίσιο, το βράδυ της Παρασκευής ακούσαμε τραγούδια που πρωτοερμηνεύτηκαν στην Ελλάδα και το εξωτερικό πολλές δεκαετίες πριν, φερμένα στο σήμερα με ένα διαφορετικό τρόπο, τραγούδια του Χιώτη, του Τσιτσάνη, του Ζαμπέτα γραμμένα από το Βασιλειάδη ή αλλιώς «Τσάντα» (το ψευδώνυμό του), μεγάλων ονομάτων της ξένης σκηνής, αλλά και υπέροχες ορχηστικές συνθέσεις. Σε μια ιδιαίτερη βραδιά δεν μπορώ να μιλήσω για ιδιαίτερες στιγμές. Παρ' αυτά, χωρίς να το ξεχωρίζω από το υπόλοιπο πρόγραμμα, θα αναφερθώ στο ορχηστρικό «Dark Eyes» όπου το βιολί υποκλίθηκε στο ταλέντο του Σέργιου Χρυσοβιτσάνου, δίνοντας ρέστα.

Με την εκπληκτική ερμηνεία της Ηλιάνας Τσαπατσάρη, η φωνή της οποίας συνοδεύτηκε από τις κιθάρες του Σωτήρη Πομόνη και Κώστα Μητρόπουλου, το βιολί του Σέργιου Χρυσοβιτσάνου, το κοντραμπάσο του Νίκου Βλάχου και το ακορντεόν του Γιώργου Τσιατσούλη, η βραδιά συνέχισε βρίσκοντας μας ενθουσιασμένους τόσο από τις επιλογές των κομματιών όσο και από την ιδιαίτερη και καλοδουλεμένη εκτέλεσή τους. Καθ' όλη τη διάρκεια της live εμφάνισής τους, οι Gadjo Dilo κέρδισαν για ακόμα μία φορά τις εντυπώσεις παρασύροντας το κοινό στους ρυθμούς τους.

• Sinema & Προφίλ Live στο Holy Wood Stage
• Greeklish Babylon & Νίκος Ζιώγαλας @ Σταυρός του Νότου Club