Πρωτομαγιάτικο τριήμερο, ευκαιρία για όσους δεν έφυγαν από την Αθήνα να απολαύσουν ένα ευχάριστο, χαλαρωτικό live στο γνωστό μας πλέον livαδικο επί της οδού Πειραιώς. Φυσικά, δεν επρόκειτο για ένα απλό live αλλά για την Descent εκδοχή του Smoke the Fuzz Fest. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, μιλάμε για μια διοργάνωση που ξέραμε εξ' αρχής ότι θα έχει θέσει ψηλά τον πήχη και ότι θα απολαύσουμε ένα live διαποτισμένο από άκρατο επαγγελματισμό και καύλα.

Τη βραδιά άνοιξαν -just στην ώρα τους- οι :Skull & Dawn:, ένα πολλά υποσχόμενο ελληνικό συγκρότημα. Οι συγκεκριμένοι παίζουν ένα άκρως ενδιαφέρον υβρίδιο που δεν αφορά ένα και μόνο κοινό, βλέπε μεταλλάδες, αλλά κάθε μουσικόφιλο που αγαπά τους πειραματισμούς και τα μπερδεμένα ηχοτόπια. Αυτό συμβαίνει όταν μπλέκεις μπάντζο και βιολιά με ηλεκτρικές κιθάρες και "oi" drums συν βραχνή, αλήτικη φωνή. Παιχνιδιάρικο και feel good feeling ανέβασε την ενέργεια του κοινού, κερδίζοντας σαφώς το ενδιαφέρον και το χειροκρότημα.

Ο χώρος δεν είχε γεμίσει ακόμη όταν οι :Skull & Dawn: ευχαρίστησαν τη διοργανώτρια για την ευκαιρία που τους έδωσε και μας αποχαιρέτησαν. Το κοινό που παρατηρούσες γύρω σου ήταν κυρίως νεαρής ηλικίας, ως επί το πλείστον γυναικείου, μαυροφορεμένου φύλου, πράγμα που σημαίνει fans της headliner..! Και ναι, ο χώρος γέμισε για τα καλά, έσβησαν τα φώτα, το σκηνικό έγινε αρκετά σκοτείνο, τόσο ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει ένα εξίσου σκοτεινό πλάσμα... την Chelsea Wolfe. Τα Feral Love και Carrion Flowers αποτέλεσαν ιδανική επιλογή για την είσοδο της C.W. καθώς είναι άκρως επιβλητικά με εξάρσεις που άνετα συναγωνίζονται soundtracks καθηλωτικών ταινιών καταστροφής κτλ.

Η αμερικανίδα τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια εμφανίστηκε διατηρώντας το γνωστό minimal-γοτθικό της στυλ, απλά καλυμμένη με ένα κατάμαυρο αραχνοΰφαντο «σάβανο». Φυσικά δεν ήταν μόνη, καθώς πλαισιωνόταν από τον Bryan Tulao στην κιθάρα, την Jess Gowrie στα ντραμς και τον Ben Chisholm σε μπάσο και πλήκτρα. Αρχικά το σετ της μέχρι και το κομμάτι After the Fall, περιελάμβανε κομμάτια που περιείχαν πιο ταξιδιάρικη χροιά, με ενδιαφέροντες ήχους στα όρια του avante garde, ονειρικά σκηνικά που μπορούσαν να σε ταξιδέψουν σε σκοτεινές αβύσσους και σε ανεξερεύνητους βυθούς τους οποίους ξαλάφρωνε μια γλυκύτατη φωνητική χροιά.

Οι επιρροές της Chelsea Wolfe μπορούν να διακριθούν ξεκάθαρα και είναι δύο οι βασικές: η ποπ μουσική και η πιο σκοτεινή φολκ της πατρικής της γενέτειρας, της Νορβηγίας. Ο πάγος και η εσωστρέφεια σε συνδιασμό με την ενέργεια της αμερικανικής RnB και του doom. Αυτά φυσικά δεν ήταν τα μόνα είδη που θα μπορούσε να ξεχωρίσει κανείς μέσα στον ήχο της το βράδυ του Σαββάτου, απλά αυτά διαπερνούν σαν σύνολο τη δουλειά της. Μετά το ενδιαφέρον πρώτο κομμάτι της εμφάνισής της, ακολούθησαν πιο απλοϊκά κομμάτια, τα οποία περιορίζονταν κάπως σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα που υπολείπονταν σε ατμόσφαιρα και φαντασία. Ωστόσο η εκτέλεσή τους και φυσικά η ερμηνεία τους από την Chelsea Wolfe ήταν αρτιότατες.

Σαφώς το set του Σαββάτου αδίκησε το συνολικό έργο της Chelsea Wolfe, καθώς οι δισκογραφικές της δουλειές περιέχουν κομμάτια με περισσότερο ενδιαφέρον από αυτά που ακούσαμε στη live εμφάνισή της. Επιπλέον, η εμφάνισή της θα μπορούσε να κρατήσει κάτι τοις παραπάνω, μιας και η βραδιά άφησε για πολλούς από εμάς μια αίσθηση ανολοκλήρωτου, καθώς δεν μπορέσαμε να σχηματίσουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τη C.W. και για το αν και κατά πόσο αξίζει πραγματικά τον ντόρο που έχει δημιουργηθεί γύρω από το όνομά της ή αν αυτό συμβαίνει λόγω της δημοτικότητας που απέκτησαν κομμάτια της μετά της επιλογή τους σε δημοφιλείς σειρές (Game of Thrones, Fear the Walking Dead, How to Get Away with Murder).

Το μόνο σίγουρο είναι - όσο παράξενο κι αν ακούγεται - ότι νιώσαμε πως το mentality που εκπέμπει η εν λόγω καλλιτέχνιδα ταιριάζει στο ελληνικό κοινό καθώς είναι όσο σκοτεινό και λιτό πρέπει. Επίσης θα θέλαμε να την ξαναδούμε, μιας και είμαστε βέβαιοι πως έχει να μας δώσει πολλά περισσότερα ακόμα, καθώς δεν υπολείπεται σε ψυχή. Μας το απέδειξε άλλωστε τόσο μέσα από εκλάμψεις μερικών από τα κομμάτια της και φυσικά μέσα από το "Survive", το κομμάτι με το οποίο μας αποχαιρέτησε.

Άλλωστε μην ξεχνάμε πως είναι μόλις 33 ετών, με 4 δισκογραφικές δουλειές, οπότε δεν υπάρχει αμφιβολία πως θα ακολουθήσουν ακόμη πιο ώριμα πονήματα. Επιπλέον, μια εμφάνιση σε μικρότερο συναυλιακό χώρο ίσως να μπορούσε να αναδείξει καλύτερα το εσωστρεφές, εύθραυστο σύμπαν της Chelsea Wolfe. Ίσως οι προσδοκίες, λόγω μεγάλου hype, να ήταν υψηλές. Who knows... time will tell, όπως άλλωστε με τα περισσότερα πράγματα. Did we travel all this way, just to survive? Κρίμα δεν θα ήταν...;!

• Puta Volcano | "Harmony of Spheres" Live Presentation @ An Club
• Blues Wire, Ζωρζ Πιλαλί & Soufra Band, Vavoura Band και Simos Kokavesis & Co live @ Κύτταρο