Τσιτσάνης, Καλδάρας, Χιώτης, Πλέσσας, τσιγκάνικες μουσικές, Παρίσι, Ελλάδα και οι «Τρελοί Μπαλαμοί»...

Όταν για χρόνια έχεις μεγαλώσει με ρεμπέτικα, με λαϊκή μουσική του ’50 και του ’60 και ακούς όλες τις ιστορίες που συνόδευσαν τους δικούς σου ανθρώπους αλλά και τους ανθρώπους της γειτονιάς σου, γίνεσαι λίγο «ιδιόρρυθμος» και «παράξενος» με το να «πειράζονται» τέτοιες μουσικές και τέτοια ιερά τέρατα.

Ένα υπέροχο, ζεστό, απριλιάτικο βράδυ έφτανε για να πεις ότι «πειράγματα» σαν και αυτά που κάνουν οι Gadjo Dilo σ’ αυτές τις μουσικές όχι απλά θες να τα ακούς αλλά εύχεσαι όλοι αυτοί που σου έμαθαν τι θα πει ρεμπέτικο, να ζούσαν και να άκουγαν με πόσο σεβασμό και κέφι αυτή η παρέα δίνει ένα νέο δικό της τόνο και ξαναγεννά με άλλα χρώματα όλες αυτές τις αναμνήσεις.

Οι Gadjo Dilo εμφανίστηκαν το Σάββατο 16 Απριλίου στο Σταυρό του Νότου Plus και μας περιμένουν και για ένα ακόμα δυνατό και χορευτικό Σάββατο (23/4) στο ίδιο μέρος. Με την ευκαιρία της επερχόμενης κυκλοφορίας του δεύτερου δίσκου τους ανέβηκαν στη σκηνή και μας παρουσίασαν τραγούδια τόσο από το άλμπουμ που έπεται όσο και από την προηγούμενη δισκογραφική δουλειά τους. Το αποτέλεσμα και από τα νέα τους τραγούδια ήταν το αναμενόμενο... «Manouche de Grec», όπως και οι ίδιοι το ονομάζουν. Μια πρόσμειξη από gypsy jazz και swing και υπέροχων αρωμάτων και χρωμάτων των δικών μας ρεμπέτικων και λαϊκών ακουσμάτων.

Αυτή η όμορφη και γεμάτη χαμόγελα παρέα ανέβηκε στη σκηνή λίγο μετά τις 11 και για 2,5 ολόκληρες ώρες γέμισε ενέργεια όλους τους παρευρισκόμενους. Βιολί, κοντραμπάσο, κιθάρες, ακορντεόν και μια υπέροχη ζεστή φωνή μας αγκάλιασαν, μας πήραν από το χέρι και μας έβαλαν στο δικό τους πολύχρωμο σύμπαν. Ακούραστη παρέα με αγάπη γι’αυτό που κάνουν. Με ενέργεια που σε κάνει να θες να ρουφήξεις έστω και μια στάλα.

Με στόματα που άλλοτε σιγομουρμούριζαν τα τραγούδια τους, άλλοτε σε πάθιαζαν τόσο που ήθελες να τα τραγουδήσεις δυνατά. Και με πόδια που σιγοχόρευαν συνέχεια. Το βαλκάνιο αίμα δεν μπορείς να το δαμάσεις και οι Gadjo Dilo το γνωρίζουν πολύ καλά. Γνωρίζουν πως ο ήλιος, το πάθος, τα φλογερά μάτια υπάρχουν σε όλο το μήκος και το πλάτος αυτού του περίεργου και τόσο αγαπημένου γεωγραφικού μορφώματος των Βαλκανίων. Έτσι λοιπόν και στην Ελλάδα δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Άκουγες το υπέροχο βιολί συνδυασμένο με το πάθος τις κιθάρας και ταξίδευες σε μια τσιγγάνικη γιορτή, έβλεπες τη λάμψη μέσα στα μάτια τους και την ενέργεια που έδιναν ο ένας στον άλλον πάνω στη σκηνή και πήγαινες σε ανοιχτές θάλασσες και σε ανθρώπους χωρίς σύνορα. Και όλο αυτό το μουσικό ταξίδι έδενε με το χαμόγελο της και την υπέροχη φωνή της η Ηλιάννα Τσαπατσάρη, ένα χαμόγελο ανθρώπινο και καθόλου επιτηδευμένο που σε έκανε να νοιώσεις κι εσύ μέρος αυτής της μοναδικής μπάντας των τρελών μπαλαμών.

Ένα ταξίδι που κανείς από τους θεατές δεν ήθελε να τελειώσει γι’ αυτό και κανείς δε σηκώθηκε από τη θέση του όταν τελείωσαν το πρόγραμμα και με ρυθμικά παλαμάκια φώναζαν όλοι «κι άλλο, κι άλλο»... Και φυσικά οι Gadjo Dilo δεν μας άφησαν παραπονεμένους. Ανέβηκαν ξανά στη σκηνή και μας καληνύχτισαν τρυφερά τραγουδώντας μας ένα υπέροχο «νανούρισμα», τα «Ήσυχα Βράδια» του Λάκη Παπαδόπουλου. Μας ευχαρίστησαν με μια ζεστή αγκαλιά και ένα χαμόγελο. Τους ευχαριστήσαμε κι εμείς με ένα θερμό χειροκρότημα και αφήσαμε για το υπόλοιπο βράδυ σα μαγεμένο το μυαλό μας να φτερουγίζει...

Φωτογραφίες: Δώρα Γιαννακοπούλου

• 5th Music Highway Festival @ Kύτταρο
• Θεολόγος Κάππος | Παρουσίαση δίσκου "Παράθυρο στο δρόμο" στο Σταυρό του Νότου