"Μπελ επόκ" | Μαρίζα Ρίζου live @ Passport Κεραμεικός
- Λεπτομέρειες
- Γράφει ο/η Εύη Κουκά Εύη Κουκά
- Κατηγορία: Live & Συναυλίες Live & Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : 30 Νοεμβρίου 2015 30 Νοεμβρίου 2015
Ήταν η τρίτη φορά που χτύπησε το κουδούνι και μια φωνή ενημέρωσε ότι η παράσταση ξεκινάει, τονίζοντας ότι ΔΕΝ απαγορεύεται η χρήση κινητών και φωτογραφικών μηχανών, αντιθέτως μπορούσαμε να τραβήξουμε όσες φωτογραφίες και video θέλαμε αναρτώντας τα στα social media με το hashtag «μπελεπόκ».
Και για όσους δεν γνωρίζουν τι εστί «Μπελ επόκ», αρχικά σημαίνει όμορφη εποχή και έτσι ονομάστηκε η περίοδος της ευρωπαϊκής ιστορίας που διήρκησε από το 1871 έως την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914 και χαρακτηρίστηκε για το αισιόδοξο πνεύμα που κυριάρχησε. Κατά δεύτερον είναι ο τίτλος των παραστάσεων της Μαρίζας Ρίζου στο νέο Passport Κεραμεικός και κατά τρίτον έτσι ευχόμαστε να είναι η εποχή που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς για την αγαπημένη μουσική σκηνή που πρόσφατα μετακόμισε από τον Πειραιά στις γειτονιές του Κεραμεικού.
Μια όμορφη εποχή, λοιπόν, ζωντάνεψε στη σκηνή του Passport με την είσοδο στην σκηνή νέων καλλιτεχνών, που έφεραν ένα φρέσκο αέρα δημιουργώντας ένα αισιόδοξο κλίμα. Γεμάτοι από όρεξη και ενέργεια, ταυτόχρονα προικισμένοι από ταλέντο, η Μαρίζα Ρίζου και η μπάντα της μας μετέδωσαν το ρυθμό της μουσικής τους και μας πρόσφεραν το χαμόγελο τους για να φορέσουμε και εμείς το δικό μας για όλο το υπόλοιπο της βραδιάς.
Μια βραδιά κατά την οποία ταξιδέψαμε, χορέψαμε, ευθυμήσαμε, χαλαρώσαμε, νιώσαμε, νοσταλγήσαμε αλλά και εντυπωσιαστήκαμε τόσο από τις εκτελέσεις των τραγουδιών που απολαύσαμε όσο και από τις νέες ιδέες που είδαμε να πραγματοποιούνται φέρνοντας ένα άρτιο αποτέλεσμα και μια χορταστική παράσταση. Μία εξ' αυτών η ύπαρξη ενός δεύτερου επιπέδου στη σκηνή που ντύθηκε με ένα καναπέ, μια πολυθρόνα, μια παλιά τηλεόραση, ένα φωτιστικό και την πολύ όμορφη παρουσία, όποτε ταίριαζε, της χορογράφου και χορεύτριας Αγγελικής Τρομπούκη, η οποία τράβηξε την προσοχή με τις απόλυτα δεμένες με τη μουσική κινήσεις της.
Τα τραγούδια «ταμπακιέρα», «για ένα τανγκό», «μισιρλού», «ζητάτε να σας πω», «ανθρώπων έργα» και «πασατέμπος» ήταν μερικά από αυτά που ήρθαν από το παρελθόν και πήραν τη θέση τους στο πρόγραμμα για να δώσουν το στοιχείο μιας άλλης εποχής, ίσως πιο αθώας, πιο ξέγνοιαστης, πιο ειλικρινούς, καθώς και για να συναντηθούν με το τώρα αλλά και με τα καινούρια τραγούδια της Μαρίζας Ρίζου, όπως το «πετάω», το «είναι μικρή η ζωή», το «όχι δε θα μπορέσω», καθώς και τη «μπόσα νόβα του Ησαΐα», στην οποία έχει γράψει τους στίχους και τη μουσική ο Φοίβος Δεληβοριάς, φίλος με τους αδελφούς Χουρδάκη, εξ' ου και η Μαρίζα τους αφιέρωσε εξαιρετικά το κομμάτι.
Η γλυκύτατη Μαρίζα Ρίζου, αν και λιγότερο ομιλητική, όπως μας είπε, σε σχέση με προηγούμενα live της, καθώς έτσι όρισε ο σκηνοθέτης της παράστασης Κωνσταντίνος Ασπιώτης, έδωσε τον καλύτερο της εαυτό, παρ' όλο το άγχος της εξαιτίας της πρεμιέρας του νέου χώρου. Με τη φωνή της να μας δίνει το συναίσθημα που απέρρεε από κάθε τραγούδι, με τις φωνητικές της ικανότητες να μας εκπλήσσουν ευχάριστα και με το σώμα της να αρνείται να σταθεί σε ένα σημείο (ίσως η μόνη φορά που κάθισε να ήταν όταν ερμήνευσε συγκλονιστικά το τραγούδι «άδεια μου αγκαλιά»), αλωνίζοντας τη σκηνή και προς το τέλος της παράστασης και όλο το χώρο, φτάνω ίσως να γίνω γραφική αλλά δεν μπορώ παρά να καταλήξω στο ότι είδα μια απίστευτη, εκπληκτική ερμηνεύτρια με μια έντονη παρουσία. Οικεία και διαδραστική με το κοινό και με τους συνεργάτες της, γεμάτη ενέργεια, πάθος, μεράκι, αγάπη αλλά και επαγγελματισμό για αυτό που κάνει, με μια αύρα που συνάντησε τις δικές μας και τις φόρτισε θετικά.
Επί σκηνής συντρόφευσαν τη Μαρίζα Ρίζου οι εξίσου εξαιρετικοί μουσικοί που ακούν στα ονόματα Μάρκος Χαϊδεμένος (πιάνο), Γιώργος Κωστελέτος (τύμπανα), Νίκος Σταδιάτης (ακορντεόν και φωνητικά), Γιώργος Μουχτάρης (κόντραμπασο), Αδάμ Δόγκας (σαξόφωνο, κλαρινέτο, φλογέρες). Επίσης την επιμέλεια των ενορχηστρώσεων έκανε ο Δημήτρης Σιάμπος, η υπέροχη σκηνοθεσία ανήκει, όπως προανέφερα, στον Κωνσταντίνο Ασπιώτη, ο σχεδιασμός φωτισμού στον Τάκη Λυκοτραφίτη και υπεύθυνος για τον ήχο ήταν ο Γιάννης Παξεβάνης.
Κι αν νομίζετε ότι κλείνω εδώ αυτό το κείμενο, κάνετε λάθος. Όπως κάναμε κι εμείς, όταν η Μαρίζα Ρίζου δήλωσε ότι θα πει το τελευταίο τραγούδι καθώς δεν της αρέσουν τα encore. Γιατί δε θα μπορούσε να μην καλέσει στη σκηνή και τη Γιώτα Νέγκα που ήταν εκεί και προ ολίγου την είχε βρει η Μαρίζα μεταξύ του κοινού και της είχε δώσει το μικρόφωνο για να συνεχίσει το «εσύ είσαι η αιτία που υποφέρω». Η Γιώτα Νέγκα δέχτηκε την πρόσκληση και δυο υπέροχες και πληθωρικές φωνές συναντήθηκαν επί σκηνής.
Ένα τραγούδι με αυτό το ντουέτο ήταν αν μη τι άλλο υπέροχο για το κλείσιμο του live, το οποίο δε φαινόταν ο κόσμος να αποζητά, γι' αυτό και η Μαρίζα Ρίζου και οι μουσικοί που την πλαισιώνουν έκλεισαν τη βραδιά με το «όχι δε θα μπορέσω», κερδίζοντας το χειροκρότημα και τις πιο θετικές μας εντυπώσεις.
Σε προσωπικό επίπεδο τις κέρδισαν δυο φορές, καθώς το γεγονός ότι το προηγούμενο βράδυ ήμουν στο γλέντι που έστησε ο Γιάννης Αγγελάκας, με έκανε αρχικά έναν πιο απαιτητικό ακροατή. Επιπλέον ούσα ακόμα υπό την επήρεια του προηγούμενου live και ενώ στο μυαλό μου τριγύριζαν άλλοι ρυθμοί –πιο ροκ-, καθιστούσε πιο δύσκολο να μπω στο κλίμα. Παρ' όλα αυτά η Μαρίζα και η παρέα της κατάφεραν να ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό ακροατή και να μας κινήσουν στις δικές τους μελωδίες αυτή η βραδιά, που ήταν ιδιαίτερη για δύο λόγους, καθώς με αυτό το live έγινε το ποδαρικό στο νέο Passport ή αν προτιμάτε το Passport Κεραμεικός.
Έτσι θα κλείσω με δυο λόγια γι' αυτόν το χώρο, στον οποίο θα μας υποδέχονται πλέον ο Γιώργος και ο Κώστας Χουρδάκης αλλά και όλο το team του Passport. Ένας χώρος σίγουρα πολύ πιο άνετος, όμορφα διαμορφωμένος με άψογο φωτισμό και ήχο που σίγουρα δεν πρόκειται να αφήσουν παραπονεμένα τα μάτια μας αλλά κυρίως τα αυτιά μας. Όσο για τη σκηνή, πιστεύω ότι θα δώσει άπειρες δυνατότητες στα σχήματα που θα βρεθούν εκεί... Μένει να έχουν καλές ιδέες!
Πέρα από κάθε ευχή μας, ένα μπράβο σε όλους όσους συνετέλεσαν για αυτό το αποτέλεσμα και ένα «εύγε» στους αδελφούς Χουρδάκη για αυτό το εγχείρημα, προκειμένου να ικανοποιήσουν το αθηναϊκό κοινό αλλά και τους καλλιτέχνες, καθώς επίσης να πάνε ένα βήμα παραπέρα το όνειρο τους.
Εν αναμονή λοιπόν όμορφων μουσικών βραδιών με πρώτες την Παρασκευή και το Σάββατο 4 και 5 Δεκεμβρίου, οπότε και θα εμφανιστεί στην σκηνή πάλι η Μαρίζα Ρίζου, χαρίζοντάς μας δύο ακόμα πολύ όμορφες παραστάσεις.