«Είμαι τυχερός, είμαι τυχερός... νοιώθω τυχερός, σ' ευχαριστώ». Σίγουρα έτσι ένιωσαν όσοι βρέθηκαν στην πρώτη εκ των τριών εμφανίσεων του Γιάννη Αγγελάκα στο An Club, ασχέτως αν φεύγοντας από εκεί, μπορεί να μην είχαν φωνή για να πουν ούτε αυτό!

Οι πόρτες στη σκηνή των Εξαρχείων άνοιξαν από νωρίς και όλοι οι fans του Αγγελάκα ξεχυθήκαμε στην αρένα του An, έτοιμοι για ένα γλέντι που περιμέναμε από τα τέλη του Σεπτέμβρη. Έτσι, όταν ο Γιάννης και η καινούργια του μπάντα εμφανίστηκαν στη σκηνή, ο χώρος ήταν ήδη κατάμεστος.

Και πως αλλιώς μπορούσε να ξεκινήσει αυτό το γλέντι, αν όχι με το ομώνυμο τραγούδι;! Σε αντίθεση, βέβαια, με το «γλέντι», από το γλέντι που στήθηκε στο An δεν έφυγε κανένας – ούτε και ήθελε. Τα τραγούδια, ο μαγικός και άκρως ξεσηκωτικός Αγγελάκας, οι μουσικές που έρχονταν από την καινούρια παρέα του, η δυναμική τους που είχε φορτίσει το κλίμα, η αστείρευτη ενέργεια επί και εκτός σκηνής, ο κόσμος που είχε γίνει μια παρέα, η έκσταση και η ευθυμία που ένιωθες, όλα αυτά σε κρατούσαν εκεί με τα μάτια σου στη σκηνή, το στόμα σου να φωνάζει ακατάπαυστα στίχους και επιφωνήματα και το σώμα σου να ακολουθεί τη μουσική.

Με το «καλά που έγινα» και το «αιρετικό» η θερμοκρασία έπιασε υψηλά επίπεδα, που δεν έπεσαν κατά το υπόλοιπο της βραδιάς. Ακόμα και όταν μαζί με τη «δικαιοσύνη» ήρθε και ένα τεχνικό πρόβλημα, εξ' ου και κόπηκε η ροή του τραγουδιού, η διάθεση παρέμεινε στα ύψη. Γεγονός που έδωσε την αφορμή στο Γιάννη Αγγελάκα να πει: «Είστε η καλύτερη παρέα για να αρχίσουμε τα live στην Αθήνα. Γι' αυτό ξεκίνησα από το An!», και να συνεχίσει από εκεί που το είχε αφήσει, αφού όλα διορθώθηκαν... «Είμαι μικρός, πολύ μικρός, είμαι μικρός και μες στα μάτια σου φαντάζω κάθε μέρα πιο μικρός».

Ο «αέρας», η «άγρια των άστρων μουσική» το «δε θέλω τα ματάκια σου» του Βασίλη Τσιτσάνη, το «ποτάμι» και οι «πόθοι» ήταν μεταξύ των τραγουδιών που βρήκαν θέση στο πρόγραμμα και προηγήθηκαν του καλού χαμού και του ασταμάτητου pit που ακολούθησε στην αρένα με το «τρένο» και το «ακούω την αγάπη» και συνέχισε με το «σαράβαλο», το «σιγά μην κλάψω», τον «χαμένο» που τα παίρνει όλα και την χιλιοτραγουδησμένη αλλά πάντα με το ίδιο πάθος «ταξιδιάρα ψυχή» που κρατάει άξια τη θέση της στο «χώρο», το χρόνο και τις καρδιές μας.

Σε αυτό το γλέντι, κάθε στιγμή του οποίου γευτήκαμε στο έπακρο, συνέβαλλαν και οι νέοι πλην ταλαντούχοι μουσικοί που πλαισίωσαν τον Γιάννη Αγγελάκα. Έτσι, η Λαμπρινή Γρηγοριάδου και ο Γιάννης Σαββίδης «ζάλισαν» τις χορδές στις κιθάρες τους, ο Αναστάσης Βουκυκλαράκης δεν έσπασε τα τύμπανα αλλά «τα 'σπασε», ενώ ο Γιώργος Αβραμίδης στην τρομπέτα και ο James Wylie στο σαξόφωνο κι όχι μόνο έδωσαν κάθε ανάσα τους. Όλοι μαζί με τον Γιάννη γέμισαν με πάθος την σκηνή του An, ενώ έδειξαν επαγγελματισμό και σεβασμό προς το κοινό τους. Κι αν είχαμε πάρει μια μικρή δόση από αυτή τη μπάντα στη συναυλία των Διάφανων Κρίνων, στην πρώτη επίσημη εμφάνισή τους στο Αθηναϊκό κοινό μας επιβεβαίωσε για το δέσιμο της επί σκηνής, μας έδειξε τη δύναμη της και μας έκανε να λαχταράμε ακόμα περισσότερο το δίσκο που ετοιμάζουν.

Με τον Γιάννη Αγγελάκα να δίνει το ρυθμό στον κόσμο και προς το τέλος να γυρνάει το μικρόφωνο προς αυτόν, η συναυλία χτύπησε κόκκινο και το πωρωμένο κοινό, που δεν έπαψε λεπτό να συμμετέχει σε τούτο το γλέντι, έγινε ο 7ος «παίχτης». Μια μαγική ατμόσφαιρα σε μια γιορτή που ορίζει ένα καινούριο ξεκίνημα, καθώς ο Αγγελάκας οδεύει πλέον με καινούργιους συνταξιδιώτες. Μια διονυσιακή γιορτή που έληξε το πρώτο βράδυ, όπως άρμοζε, με τον εντονότατο παλμό και τον ενθουσιασμό να προετοιμάζει το έδαφος για τις δύο βραδιές που θα ακολουθήσουν.

«Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει σε ό,τι σου τρώει την ψυχή
Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή»

Φωτογραφίες & Video: Μαρίζα Δαμιανού

• "Μπελ επόκ" | Μαρίζα Ρίζου live @ Passport Κεραμεικός
• Metal Guesthouse (revisited) vol IV @ Αn Club