Πασχάλης Τσαρούχας & Νικόλας Αδέσποτος | «Ο Παλιάτσος και ο Ληστής» @ Ρυθμός Stage
- Λεπτομέρειες
- Γράφει ο/η Εύη Κουκά Εύη Κουκά
- Κατηγορία: Live & Συναυλίες Live & Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : 06 Οκτωβρίου 2015 06 Οκτωβρίου 2015
Το βράδυ της Παρασκευής 2 Οκτωβρίου έμελλε να συναντήσω έναν Παλιάτσο και ένα Ληστή που αναπόφευκτα μου τράβηξαν την προσοχή. Ο λόγος για τον Πασχάλη Τσαρούχα και το Νικόλα Αδέσποτο καθώς επίσης για την καθ' όλα ενδιαφέρουσα μουσική παράσταση, την οποία παρουσίασαν στο Ρυθμός Stage και πρόκειται να επαναλάβουν την ερχόμενη Παρασκευή.
Μία παράσταση για την οποία ήμουν αρκετά επιφυλακτική, λόγω του ότι υπάρχει μία μικρή τάση ηθοποιοί να δηλώνουν τραγουδιστές χωρίς να έχουν κάτι να πουν ή το ταλέντο, τη ψυχή και τη γνώση να το πουν σε ένα αμιγώς μουσικό πρόγραμμα. Ευτυχώς που η επιφυλακτικότητά μου δεν στάθηκε εμπόδιο στο να βρεθώ εκεί, μιας και μπορεί αυτές οι σκέψεις περί περασμάτων από τη μία τέχνη στην άλλη να με συντρόφευαν κατά τη διαδρομή μου στο Ρυθμό, με άφησαν όμως από τα πρώτα κιόλας λεπτά του live, δίνοντας τη θέση τους στον ενθουσιασμό. Ένας ενθουσιασμός που προκλήθηκε τόσο από το ποικιλόμορφο αλλά πολύ καλά δεμένο πρόγραμμα όσο και από τις εκτελέσεις και επανεκτελέσεις των τραγουδιών που επιλέχθηκαν για αυτό το βράδυ.
Τραγούδια του Νικόλα Άσιμου, του Τζίμη Πανούση, του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, του Πάνου Τζαβέλα, του Σταύρου Ξαρχάκου, του Διονύση Σαββόπουλου, του Θάνου Μικρούτσικου και πολλών νεότερων και παλαιότερων που έχουν αφήσει τη δική τους ιστορία στο μουσικό στερέωμα, επιπλέον τραγούδια του Νικόλα Αδέσποτου και του Πασχάλη Τσαρούχα βρήκαν τη θέση τους σε ένα αν μη τι άλλο ιδιαίτερο πρόγραμμα που σίγουρα δε σε άφηνε στιγμή αδιάφορο και αμέτοχο.
Εξαιρετικοί οι δύο πρωταγωνιστές της βραδιάς, μας κέρδισαν με το ταλέντο τους αλλά και με το μεράκι τους, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό τους και τη ψυχή τους επί σκηνής. Εξ' ου και το θερμότατο χειροκρότημα που δέχονταν στο τέλος κάθε κομματιού. Ο Πασχάλης Τσαρούχας, που αποτέλεσε και τη μεγάλη έκπληξη για 'μένα, μετέφερε τα τραγούδια με πολύ εκφραστικές και δυνατές ερμηνείες, καθηλώνοντας μας πολλάκις εκείνο το βράδυ. Όσο για το Νικόλα Αδέσποτο, τον αεικίνητο Νικόλα, τι να πω;! Με τη φωνή του να δείχνει την αξία της ακόμα και σ' ένα απαγορευμένο ρεμπέτικο (θα καταλάβετε όταν δείτε την παράσταση) μας μετέδωσε την αστείρευτη ενέργεια του και μας ξεσήκωσε.
Με το μικρόφωνο να αλλάζει χέρια γεμίζοντας την ατμόσφαιρα με τα ηχοχρώματα των φωνών του Πασχάλη και του Νικόλα, το ύφος και οι διαθέσεις διαρκώς εναλλάσσονταν ενώ ταυτόχρονα ισορροπούσαν με έναν υπέροχο τρόπο. Με το παρευρισκόμενο κοινό να ακολουθεί πιστά το ρυθμό που έδιναν ο Πασχάλης Τσαρούχας, ο Νικόλας Αδέσποτος και οι εξαιρετικοί μουσικοί που τους συνόδευαν (Πέτρος Βασιλειάδης, Γιάννης Ζερβός, Ματί Παλαιολόγος και Μπάμπης Παναγιωτακόπουλος), το βράδυ μας βρήκε να μιλάμε μεταξύ άλλων για τη «γενιά του μίσους», τους «εξωγήινους», το «σύρριζα» και για ένα «νεοέλληνα» που «καταρρέει».
Έπειτα «παρέα με επτά γατιά», τον Τσε, το Νικόλα τον Άσιμο και τον «Άμλετ της σελήνης» ήπιαμε «για τη στιγμή, για τη χαρά, για την παρηγοριά» και χορέψαμε μέχρι να έρθει ο «κυρ Παντελής» και το «Τζιβαέρι» και να μας κάνουν να αναρριγήσουμε. Για το τέλος έμεινε η «Βασιλική» και η «μαύρη θάλασσα / ΄δω στα λιανοχορταρούδια» και με το ντέφι ανά χείρας, ο Πασχάλης Τσαρούχας παρέα με το Νικόλα Αδέσποτο μας κίνησαν ψυχή τε και σώματι για ακόμα μία φορά. Σ΄ εκείνο το σημείο ήρθαν με σθένος τα «αγρίμια κι αγριμάκια μου» για να ακολουθήσει η μνεία για τον Καραϊσκάκη, ενώ λίγο πριν κλείσει η βραδιά, αναρωτηθήκαμε με τους στίχους του Ιάκωβου Καμπανέλλη και «το μεγάλο μας τσίρκο». Κάπως έτσι θα κλείσω κι εγώ, προτείνοντας πλέον ανεπιφύλαχτα και με ένα δικαιολογημένα υπερβάλλοντα ενθουσιασμό την εξαιρετικά καλοδουλεμένη παράσταση «Ο Παλιάτσος και ο Ληστής».
«Μεγάλα νέα φέρνω από κει πάνω
περίμενε μια στάλα ν' ανασάνω
και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω,
να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω.
Οι βασιλιάδες φύγανε και πάνε
και στο λιμάνι τώρα, κάτω στο γιαλό,
οι σύμμαχοι τους στέλνουν στο καλό.
Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαν
από ξαρχής το λάκκο τους εσκάψαν
κι από κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες,
αγάλι αγάλι εγίναν νεκροθάφτες
και ποιος πληρώνει πάλι τα σπασμένα
και πώς να ξαναρχίσω πάλι απ' την αρχή
κι ας ήξερα τουλάχιστον γιατί.»