Μουσική και ταξίδια... Και ποιος άνθρωπος δεν έχει συνδυάσει αυτές τις δύο έννοιες στο μυαλό του; Με τον ένα ή άλλο τρόπο. Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ένα κινηματογραφικό πλάνο με ανθρώπους να ταξιδεύουν. Το βλέμμα τους απλανές και στο background η μουσική να σου περνά το συναίσθημα που θέλει, πιάνοντας τους εαυτούς μας χαμένους σε ρομαντικές -ή μη- σκέψεις. Πρωταγωνιστές -αν θέλετε- στην δική μας ταινία, ενδεδυμένη με την προσωπική μουσική μας επιλογή.

Όσο περίεργο και να ακούγεται, όσες φορές και να είπαμε τη φράση «θα βάλω κανένα τραγουδάκι, να περάσει η ώρα», ποτέ δεν ήταν ακριβώς έτσι. Η μουσική αποτέλεσε το προσωπικό μας δωμάτιο και μας έδωσε το δικό μας περιθώριο ανάμεσα σε τόσους συνταξιδιώτες για να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις. Γιατί ήταν εκεί, όταν στην διάρκεια του ταξιδιού κάποιοι περνούσαν την ώρα τους παίζοντας χαρτιά ανάμεσα στα καθίσματα ή συζητώντας τα ίδια νέα, όπως κάθε φορά. Όσοι ταξίδεψαν μέσα από τις νότες, έδωσαν το περιθώριο στον εαυτό τους να γίνουν λίγο πιο σοφοί. Προσέχοντας λίγο πιο πολύ τον στίχο στο αγαπημένο τους τραγούδι ή φτιάχνοντας μια καινούργια εικόνα στο μυαλό τους, ακούγοντας το αγαπημένο τους solo στην κιθάρα, έφτασαν ακόμα να «κερδίσουν» μάχες που «έχαναν» μέχρι πρόσφατα με τον εαυτό τους. Έτσι απλά παρακινούμενοι από λόγια καλλιτεχνών, που οι ίδιοι καιρούς φοβούνται να εκφράσουν.

Μουσική και ταξίδια... Ποιος δεν έχει έστω μία ανάμνηση από το συνδυασμό αυτών των δύο λέξεων; Τα ποπ-λαϊκά που άκουγες από τα ηχεία του πούλμαν στις σχολικές εκδρομές (ενίοτε και διπλά live album από ποπ καλλιτέχνες) ή το CD με τις ελαφρολαϊκές επιτυχίες που άκουγες στο αυτοκίνητο των γονιών σου, συλλογή δώρο από κάποια εφημερίδα. Ποιος δεν έχει «μπει» μέσα στο walkman του ή το cd player (τα θυμάστε;!) για να αντιδράσει στις μουσικές -η και όχι- επιλογές των γονιών του και να ταξιδέψει παρέα με τις δικές του, ενώ ονειρευόταν τη ζωή του, ή ένιωθε ερωτευμένος ή ακόμα προσπαθούσε να «θάψει» έναν πρόσφατα χαμένο έρωτα –χωρίς βέβαια να τον καταλάβουν; Ποιος ακόμα δε θυμάται κάποια από τις εκδρομές με φίλους με τη μουσική στη διαπασών; Ίσως να με καταλάβει καλύτερα όποιος έχει ταξιδέψει με ένα παλιό Nissan (η μάρκα δε μας ενοχλεί!), με το «Thunderstruck» να ακούγεται στα ηχεία και στον ελάχιστο χώρο που διαθέτει να κάνει head banging μέχρι να ξηλωθούν τα καθίσματα!

Μουσική και ταξίδι, βέβαια, δεν είναι μόνο η «πτήση» στους κόσμους που άλλοι συνέθεσαν για εμάς, ούτε ένα κουτί με αναμνήσεις παιδικών και εφηβικών στιγμών. Είναι και ένας κοινός παρονομαστής στους ανθρώπους, όταν οι δεσμοί αίματος, έχουν περάσει σε δεύτερη (ίσως και τρίτη) μοίρα. Με λίγα λόγια, είναι λίγο δύσκολο να συμπορευτεί κανείς σε ένα ταξίδι, με ανθρώπους που τα μουσικά τους γούστα είναι άκρως αντίθετα, γιατί δεν αποτελεί το ίδιο διασκεδαστικό ένα σόλο του Jimmy Page, για κάποιον που είναι φανατικός οπαδός π.χ. του ελαφρολαϊκού (χωρίς φυσικά αυτό να δίνεται σαν ορισμός χωρίς εξαίρεση). Ωστόσο η μουσική και οι κοινές μουσικές επιλογές με φίλους, ίσως και να αποτελεί την μεταστροφή μιας μέτριας ή κακής διάθεσης, σίγουρα όμως κάθε κομμάτι της διαδρομής, κάθε στίχος και μουσική, θα αποτελεί μέρος του παζλ μίας αξέχαστης εμπειρίας.

Ομολογουμένως, ένα από τα ομορφότερα στιγμιότυπα στη ζωή μας είναι η μουσική επένδυση της διαδρομής κάποιου μακρινού ή κοντινού προορισμού, με φίλους ή μόνοι, με τον σύντροφο ή κάποιον άγνωστο συνταξιδιώτη που γνωρίσαμε, γιατί κι αυτός ακούει ροκ, πανκ, μέταλ, σκυλάδικο ή απλά ποπ. Η μουσική αποτελεί από μόνη της, μια συντροφιά, ψυχοθεραπεία ή ακόμα και μια καλή συμβουλή! Είναι η φίλη που δεν ανυπομονεί να φτάσεις στον προορισμό σου, είναι αυτή που κάνει το ταξίδι σου πιο απλό και ξεκούραστο και εσένα λίγο πιο σοφό και λίγο πιο βαθιά σκεπτόμενο.

Φωτογραφία άρθρου: Λίνα Κακουλίδου

• 7+1 Λόγοι που ακούμε Θανάση!
• Live χωρίς... Παρατράγουδα Vol.2