Dialogue in the Dark | «Η πραγματική ζωή ξεκινά εκεί που σταματά η βολεμένη πραγματικότητα»
ΔΕΔΟΜΕΝΑ. Στη ζωή ο άνθρωπος όλα τα θεωρεί δεδομένα.... Μια «βολική» δουλεία... Μια «βολική» φιλία... Μια «βολική» άποψη... Μια «βολική» σιωπή... Η ζωή έχει καταντήσει να είναι ένας αέναος αγώνας για επιβίωση.
Πόσο δεδομένη έχουμε λοιπόν τη ζωή μας; Και κατά πόσο είναι αυτή δεδομένη; Πόσες καταστάσεις στη ζωή μας αν δεν τις θεωρούσαμε δεδομένες, θα ήταν τα πράγματα διαφορετικά; Σκέψου το πιο απλό πράγμα....
Άραγε αν για κάποια στιγμή ζούσες σε έναν άλλον κόσμο, έναν κόσμο που δεν έχεις ζήσει εσύ ο ίδιος, θα άλλαζες αυτή την άποψη σου για τη ζωή; Για το τι είναι δεδομένο και τι όχι; Άραγε πόσο δεδομένο είναι το ότι μιλάς... το ότι βλέπεις... το ότι περπατάς... ακόμα και το ότι αναπνέεις;
Ένας κόσμος διαφορετικός....
Τι υπάρχει πίσω από το φως; Τι συμβαίνει μόλις αυτό σβήνει; Πώς μπορείς να ζήσεις πίσω από αυτό; Είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται; Πώς ζουν οι άνθρωποι με προβλήματα όρασης;
Στην ειδικά διαμορφωμένη εγκατάσταση στο χώρο του Badminton οι άνθρωποι για περίπου 80' λεπτά ανακαλύπτουν αυτά τα ερωτήματα, βιώνοντας τα. Μέσα από μια συναρπαστική εμπειρία που θα τους κάνει να «δουν» διαφορετικά τόσο τα πράγματα γύρω τους όσο και τη ζωή τους. Σε μια βόλτα δίχως φώς, ξεναγοί δίχως όραση γίνονται τα «μάτια» τους ώστε να βιώσουν (χωρίς άγχος) από μέσα αυτά που οι ίδιοι ζουν κάθε μέρα. Η βόλτα στηρίζεται στους ήχους, την αφή, την όσφρηση και τη συναίσθηση. Ακολουθώντας τη φωνή του ξεναγού. Μια μοναδική εμπειρία, μια ξενάγηση στο σκοτάδι. Κάτι που ίσως δεν θα έχει την ευκαιρία να το βιώσει κανείς σε τόσο μεγάλο βαθμό.
Αρχικά οι οδηγίες: όχι αντικείμενα πάνω σου που είναι πηγές φωτός, όχι τσάντες, ρολόγια. Όλοι κάθονται παίρνουν από ένα μπαστουνάκι και τα φώτα κλείνουν. Μια φωνή έρχεται από το βάθος για να σε οδηγήσει σε έναν κόσμο που δεν έχει ξαναδεί, αλλά ούτε αυτός έχει δει. Πώς φαντάζεσαι το κέντρο της Αθήνας; Πώς φαντάζεσαι μια βόλτα στα μαγαζιά; Πώς φαντάζεσαι μια βόλτα σε μπαράκι;
Σκοπός δεν είναι να νιώσεις πως περπατά ένας άνθρωπος με μειωμένη ή καθόλου όραση. Σκοπός είναι η ευαισθητοποίηση όλων μας. Τόσο στις υπόλοιπες αισθήσεις τις οποίες συνηθίζουμε να τις παραμελούμε, όσο και στο γεγονός πως με κατάλληλη υποστήριξη όλοι οι άνθρωποι μπορούν να καταφέρουν και τα πιο απίθανα. Είναι εντυπωσιακό πώς οι άνθρωποι αυτοί χωρίς όραση έχουν εκπαιδευτεί με τέτοιο τρόπο ώστε να σε ξεναγήσουν στους χώρους της εγκατάστασης. Κι ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι η ηρεμία που σου παρέχουν καθώς και η άπλετη ασφάλεια.
Η βόλτα ξεκινά στο κέντρο της Αθήνας, σε πάρκα, σε μετρό. Συνεχίζεται σε ιστορικούς χώρους, σε μαγαζιά με ρούχα, παντοπωλεία και τερματίζει σε ένα μπαρ. Μια βόλτα μοναδική και ουσιαστική για τον καθένα μας. Μια πρωτοποριακή βόλτα - εμπειρία, που θα σε κάνει να εκτιμήσεις το κάθε απλό πράγμα στη ζωή σου. Έχεις αναρωτηθεί άραγε πόσο σημαντικό είναι που κάθε πρωί αντικρίζεις το χρώμα του ουρανού; Εμένα μέχρι να ζήσω 80' σε αυτόν τον κόσμο των τυφλών ούτε που πέρναγε από το μυαλό μου. Πλέον ξέρω πως δε θα παραπονεθώ ούτε για την ασχήμια που αντικρίζω συνεχώς στο κέντρο της Αθήνας. Θα χαμογελάσω σε κάθε σκυθρωπό άνθρωπο που θα συναντήσω στη καθημερινότητα μου, γιατί και το χαμόγελο δεν είναι δεδομένο. Και ακόμα πιο χαρούμενη θα είμαι όταν θα βλέπω τον ήλιο να ανατέλλει και για το κάθε χρώμα που κρύβεται μέσα του.
Στην έξοδο. Στην πορεία προς το φως. Ένα φώς που πριν από 80' ήταν κάτι άλλο μετά από αυτά τα 80'. Κι όταν όλα αυτά τα απλά γίνουν διαφορετικά, το φως αυτό γίνεται διαφορετικό, γίνεται ευγνωμοσύνη. Τίποτα πια δεν είναι δεδομένο. Πόσο σπουδαίο να διδάσκεσαι μέσα από το σκοτάδι την πραγματικότητα;
Μια εμπειρία που θα δώσει σε μικρούς και μεγάλους, μαθήματα ζωής, διαφορετικότητας, ευαισθησίας, αλληλεγγύης, ευγνωμοσύνης, ανθρωπιάς.
