Active Member: "Το τέλος είναι η μαγεία"
Πριν πολλά χρόνια, μικρό κοριτσάκι ήμουν, καθόμουν με το μεγάλο μου αδελφό στο δωμάτιο του. «Κάτσε να μάθεις από μουσική, να ακούσεις τι λένε», είπε και με έπεισε. Μπαίνει το επόμενο τραγούδι... «Είναι θυσία σε βρώμικο βωμό» ακούστηκε από μία φωνή που μέσα από μία αξιοπερίεργη για το είδος μελωδικότητα σου προκαλούσε ένα απερίγραπτο δέος. Αυτό το δέος με πλημμύρισε... Ε, και σκιάχτηκα και λίγο. Πήγα να φύγω, λοιπόν. «Κάτσε να το ακούσεις όλο» μου είπε ο αδελφός μου προκαλώντας με να πιάσω και το νόημα.
Από εκείνη τη μέρα άκουσα όλα τα τραγούδια τους, ένα-ένα στο repeat. Πέρασαν μέχρι παιδικοί έρωτες και διαφωνίες με τον μπαμπά με Active Member. Άκουσα κι άλλους, για λίγο όμως. Κάτι μου έλεγαν αλλά μετά μου περνούσε.
Β' γυμνασίου φτιάχνουμε μία σχολική εφημερίδα, «Τα μπαγιάτικα». Αναλαμβάνω με δύο συμμαθήτριες και φίλες, την Αγγελική και τη Γιώτα, να βγάλουμε μία συνέντευξη. Το πρώτο τεύχος θα το δημοσιεύαμε τα Χριστούγεννα (δε θυμάμαι, αν υπήρξε δεύτερο, τρίτο κοκ.). Έψαξα τον αριθμό τηλεφώνου των Active Member. Όνειρο ζωής τότε μία συνέντευξη μαζί τους. Για πολλές μέρες έβγαινε το φαξ. Είχα απογοητευτεί, μέχρι που μία μέρα απάντησαν! Και δεν ξέρω πως και γιατί, ούτε θυμάμαι τι είχαμε πει με το Μιχάλη σε εκείνο το τηλεφώνημα, παρ' όλα αυτά δέχτηκε και με ένα «γεια χαρά» το κλείσαμε.
Μετά από λίγες μέρες βρεθήκαμε με το Νικήτα Κλιντ (ή αλλιώς X-Ray) στη καφετέρια που σύχναζαν στο Πέραμα. Σε λίγη ώρα ήταν εκεί και ο Μιχάλης Μυτακίδης γνωστός και ως B.D. Foxmoor με τη Sadahzinia, αλλά επειδή υπήρχε ήδη μια ροή στη συζήτηση με το Νικήτα κάθισε απέναντι μας και άκουγε.
«Το συγκρότημα ξεκίνησε το '92, με πρώτη δουλειά τη «Διαμαρτυρία». Τότε ήμασταν ανεξάρτητοι, είχαμε φτιάξει μία δική μας εταιρεία, τη Freestyle Productions. Μετά βγάλαμε κι άλλες δουλειές που δεν είχαν να κάνουν αποκλειστικά με τους Active Member αλλά με ένα Fan Club, που είχαμε δημιουργήσει, τους Radicals, επίσης με μία προσωπική δουλειά του Μιχάλη, αυτού που ίδρυσε και τους Active Member. Τέλος πάντων, πέρα από όλα αυτά βγάλαμε ένα δεύτερο δίσκο μόνοι μας, που λεγόταν «Στην ώρα των Σκιών». Μετά αφού υπογράψαμε με τη Warner, βγάλαμε το «Μεγάλο Κόλπο» και τέταρτος δίσκος, αυτός που ξέρετε, ο τελευταίος –δεν ξέρω αν τον ξέρετε...!- με το εξώφυλλο με τον ουρανό, «Από τον τόπο της φυγής». Έχουμε βγάλει και κάποιους ακόμα με τη Freestyle Productions, που πέρα από εταιρεία... Δεν είναι τόσο εταιρεία, όσο μια παρέα, μια ομάδα παιδιών, που κάνουν παραγωγές», είχε πει ο Νικήτας για την αρχή του συγκροτήματος και τις δισκογραφικές δουλειές του.
Όταν κλήθηκε να απαντήσει στην ερώτηση τι έχει αλλάξει στο Hip Hop, είπε: «Μάλλον το πως το βλέπουμε εμείς έχει αλλάξει. Το Low bap μη φανταστείς πως είναι τίποτα. Είναι μια δυο λεξούλες, που τις διαλέξαμε απλά, αυτό που σημαίνει όμως είναι να υποστηρίζεις το λόγο σου, αυτά που λες, με τη ζωή σου.»
Αυτή ήταν η πρώτη συνέντευξη που πήρα, και οι Active Member ήταν το πρώτο live μου.
Από εκείνη την κουβέντα πέρασαν κάποια χρόνια, μέχρι που μάθαμε ότι ο Νικήτας Κλιντ φεύγει από τους Active Member. Δε με ένοιαξε να ασχοληθώ ποιος έφταιγε και τι έγινε. Είχα όμως ξενερώσει και στεναχωρηθεί. Αλλά όπως όλοι οι κύκλοι στη ζωή μας ήταν κι αυτός ένας που έπρεπε να κλείσει, όπως κι αν έκλεισε. Συνέχισα να τους ακούω, αλλά σε πιο ήρεμους ρυθμούς. Μπήκαν κι άλλα μουσικά είδη στις προτιμήσεις μου και έψαξα περισσότερο και τα ήδη μουσικά μου ακούσματα.
Τους είδα ξανά live πριν δύο χρόνια και τους ακούω πάντα, όποτε θέλω να πάρω κάτι από αυτά που δίνουν με τους στίχους τους. Συνήθως τροφή για πολλή σκέψη. Τους θυμάμαι και μέσα από δικές μου σκέψεις και βάζω τραγούδια τους να παίζουν και είναι σα να γίνεται μία μικρή συζήτηση. Από τα πρώτα τους μέχρι τα πιο πρόσφατα.
Χθες διάβασα μία ανακοίνωση στον τοίχο τους με τίτλο «το τέλος είναι η μαγεία»
Συγκεκριμένα έγραψαν σε αυτή την ανακοίνωση:
"Το τέλος είναι η μαγεία"
Πάντα ήλπιζα ότι αυτή η στιγμή θα μας έβρισκε στα καλύτερα μας κι ευτυχώς έτσι κι έγινε. Ο "φύλακας άγγελος" που έχουμε τραγουδήσει τόσες φορές μαζί σας, μάς είχε στο νου του ακόμα μια φορά. Σήμερα λοιπόν έφτασε η στιγμή να σας ανακοινώσουμε ότι το μεγαλύτερο κεφάλαιο στη ζωή μας, οι active member έφτασε κοντά στο τέλος του. Όπως είχαμε πει πολλά χρόνια πρίν "θα τελειώσουμε όταν γουστάρουμε εμείς, μπράβο της παρακμής".Ο μαγικός κύκλος αυτής της σπουδαίας ιστορίας έφτασε στον επίλογο της. Μας εχουν μείνει 235 μέρες ακόμα για να τακτοποιήσουμε τις εκκρεμότητες μας που είναι οι εξης:
1. Ένας τελευταίος κύκλος συναυλιών που αρχίζει από την Αθήνα στις 4/4 και θα ολοκληρωθεί στις 7/11 πάλι στην Αθήνα. Μέχρι τότε θα προσπαθήσουμε να περάσουμε από κάθε μέρος που κουβαλαμε όμορφες μνήμες και
2. Ένα τελευταίο δίσκο, σε μια έκδοση ανάλογη της περίστασης.
Περισσότερες πληροφορίες από 5/4.
Μετά λοιπόν από τις 7/11 ο B.D.Foxmoor και η Sadahzinia θα στρέψουν τη προσοχή τους στα προσωπικά τους project και σε άλλα δημιουργικά πράγματα.
Μέσα στις επόμενες μέρες θα υπάρξει αναλυτική ενημέρωση.
Περάσαμε μαζί 23 πανέμορφα και δημιουργικά χρόνια και σας ευχαριστούμε πολύ γι αυτο. Κρατείστε ότι
"το τέλος είναι η μαγεία".
Έχουμε μέρες ακόμα για να γράψουμε μαζί το κατάλληλο επίλογο.
Με πραγματική αγάπη και σεβασμό
Active member
Το post στο facebook γέμισε με διάφορων λογής σχόλια. Από τα «πλάκα μας κάνετε» όπως σχόλια που δε το δέχονται σαν τέλος. Προσωπικά, θα συμφωνήσω με τους τελευταίους. Δεν υπάρχει τέλος για τους Active Member. Όπως δεν μπορούσα ποτέ να θεωρήσω ότι τελείωσαν οι Τρύπες, για παράδειγμα. Όταν ακούω τα τραγούδια τους και ακόμα μου μιλάνε, δεν υπάρχει τέλος. Είναι εδώ και θα είναι εδώ μέσα από τους στίχους τους, τις μουσικές τους, μέσα από το έργο τους που ακούν νέοι και παλιοί θαυμαστές τους και επηρεάζει συνειδήσεις και τον τρόπο ζωής του καθενός.
Όπως και να 'χει, αν τελικά το πράξουν, κρατάω για τότε την ευχή μου για καλή τύχη σε ό,τι κάνουν, αλλά αυτό που θα κάνουν να αφήσει ένα έργο αντάξιο αν όχι ανώτερο των όσων έχουν κάνει μέχρι τώρα. Και, γιατί όχι, να ξανανταμώσουν επί σκηνής.
