Βασίλης Φλώρος | Παρουσίαση δίσκου «Αλμαγέστη ενός χαμάλη» στο Άλικο
- Λεπτομέρειες
- Γράφει ο/η Εύη Κουκά Εύη Κουκά
- Κατηγορία: Live & Συναυλίες Live & Συναυλίες
- Δημοσιεύθηκε : 30 Δεκεμβρίου 2015 30 Δεκεμβρίου 2015
«Μεθώ και πέφτω ανάσκελα κι η γη γυρίζει φάλτσα. Ξεχνώ του κόσμου τις πληγές και της ζωής τα σκάρτα»... Έτσι λέει ένα τραγούδι από τον πρώτο δίσκο του Βασίλη Φλώρου κι έτσι μεθύσαμε την Κυριακή 27 Δεκεμβρίου, αυτή τη φορά υπό τους ήχους της «Aλμαγέστης ενός χαμάλη».
Για όσους δεν γνωρίζουν, η «Αλμαγέστη» αποτελεί το μεγαλύτερο (13 βιβλία) και σημαντικότερο αστρονομικό σύγγραμμα της Αρχαιότητας και υπήρξε ο βασικός αστρονομικός οδηγός για περίπου 1500 χρόνια, ενώ αστρονόμοι ανατρέχουν σε αυτή για ιστορικά δεδομένα ακόμα και σήμερα. Όσον αφορά, τώρα την «Aλμαγέστη ενός χαμάλη», είναι ο δεύτερος δίσκος του Βασίλη Φλώρου που είχαμε τη χαρά να ακούσουμε και live κατά την παρουσίαση του στη συνοικία του Ψυρρή και συγκεκριμένα στο Άλικο, αυτή την τελευταία Κυριακή του Δεκέμβρη αλλά και του 2015.
Ο Βασίλης Φλώρος συνέπραξε σε αυτή την ιδιαίτερη μουσική βόλτα με τους εξαιρετικούς μουσικούς που τον συνόδευσαν και ακούν στα ονόματα: Νικόλας Αγγελόπουλος (στεριανό & πολίτικο λαούτο), Κυριάκος Γκουβέντας (βιολί) και Λουκάς Μεταξάς (κρουστά). Σε αυτήν την όμορφη μουσική παρέα προστέθηκε ο φίλος κι αδελφός του πλην δραστήριος και ταλαντούχος τραγουδοποιός, Δημήτρης Μπάκουλης, που είδαμε δίπλα του στη σκηνή για μεγάλο μέρος του live. Καθηλωθήκαμε για ακόμα μια φορά με τις ερμηνείες του καθενός ξεχωριστά αλλά δεν μπορώ να παραλείψω ότι ανατριχιάσαμε στις συγκλονιστικές διφωνίες τους. Επίσης δίπλα στον Βασίλη, απολαύσαμε την Κατερίνα Αναγνώστου, τη Μαρίνα Δακανάλη και την Ασπασία Στρατηγού, των οποίων οι φωνές μάγεψαν τα αυτιά μας, καθώς και το «δάσκαλο» του, όπως αποκάλεσε τον Γιώργο Νταλάρα, που κλήθηκε από το Βασίλη για να ερμηνεύσει το «Άστρο της αυγής». Δυστυχώς, δεν κατάφεραν να παρευρεθούν ο Δημήτρης Μυστακίδης και ο Σώζος Λυμπερόπους χωρίς βέβαια αυτό να χαλάει τη ροή της βραδιάς.
Με το Άλικο κατάμεστο από κόσμο διαφόρων ηλικιών να αποτελεί ένα ζεστό χώρο, γευτήκαμε υπέροχα τραγούδια ψυχής που μας χάρισε ο Βασίλης Φλώρος, μια σεμνή, ευγενική και ταυτόχρονα δυναμική παρουσία. Αυτή τη βραδιά που γέμισε με ήχους παραδοσιακούς και λαϊκούς και λόγια που στόχευσαν την ψυχούλα μας και την βρήκαν, τα νέα τραγούδια του Βασίλη συνάντησαν με περίτεχνο τρόπο τα παλιότερα του αλλά και αγαπημένα κομμάτια άλλων καλλιτεχνών. Αυτός ο συνδυασμός είχε σαν αποτέλεσμα ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα που μας έκανε μελωδικά να πάμε πίσω σε άλλες εποχές, στιχουργικά να αναλογιστούμε την εποχή που διανύουμε και συνδυαστικά πέραν του να εντυπωσιαστούμε και να αναθαρρήσουμε από την τέχνη που δημιουργούν οι νέοι καλλιτέχνες, να αγαλλιάσουμε.
Το μόνο που μένει να πω είναι ότι κρατώντας τον τρόπο τον οποίο έχει ο ίδιος επιλέξει να εκφράζεται, ο Βασίλης Φλώρος μας κλείνει το μάτι χαρίζοντάς μας ένα δίσκο με νόημα και σκοπό με την «Αλμαγέστη ενός χαμάλη» να φαίνεται ότι είναι μια μίξη από γνώση, ταλέντο, δεξιοτεχνία και μεράκι.
Θα κλείσω με τα λόγια του Βασίλη Φλώρου, τα οποία ακούσαμε με τη χαρακτηριστική του ταπεινότητα να λέει κατά την εμφάνισή του και τα οποία υπογράφει στον καινούριο του δίσκο.
"Διότι κι ένας χαμάλης, καθημερινός και γήινος άνθρωπος του μόχθου, είναι ξεχωριστός, ένα ενεργό ηφαίστειο δημιουργίας, που με το μυαλό ή με τα χέρια του, την τέχνη ή την τεχνική του, μπορεί να ξεπερνά τον ίδιο του τον εαυτό, σκαρώνοντας έργα ικανά να αλλάξουν τον ίδιο, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο γύρω του, τη δική του Αλμαγέστη".