Το θέατρο σε βοηθά να ανακαλύψεις πολλές πτυχές του εαυτού σου και σε κάνει να αισθάνεσαι απελευθερωμένος.

λέει στην Εύη Κουκά η Αριστέα Ανύση.

Η Αριστέα Ανύση στα 18 της χρόνια έχει ασχοληθεί τόσο με τη μουσική όσο και με το θέατρο.

Έχοντας τελειώσει από μουσικό σχολείο και ενώ έχει αρχίσει τις θεατρικές σπουδές της στην Ανώτατη δραματική σχολή «Αθηναϊκή σκηνή Κάλβου-Καλαμπόκη», η Αριστέα Ανύση φιλοδοξεί να ασχοληθεί τόσο με το θέατρο όσο και με το ραδιόφωνο, ως ραδιοφωνικός παραγωγός.

Αφορμή για την ενασχόλησή της με την υποκριτική στέκεται η σκηνοθέτιδα Έφη Μεράβογλου. Η πρώτη επαφή ήρθε σε μία παράσταση της σκηνοθέτιδας στο μουσικό ωδείο όπου παρακολουθούσε μαθήματα η Αριστέα Ανύση.

Η πρώτη επίσημη εμφάνιση της νεαρής ηθοποιού γίνεται στην παράσταση «Game Over» της Έφης Μεράβογλου που παίζεται στο Altera Pars.

Με αφορμή την παράσταση, γνωρίσαμε την ταλαντούχα, επιπλέον γλυκύτατη Αριστέα και συζητήσαμε για το έργο αλλά και γενικότερα για το θέατρο.

"Game Over" στο Altera Pars... Ένα έργο της Έφης Μεράβογλου στο οποίο συμμετέχεις. Πες μας δύο λόγια για την παράσταση και για το ρόλο που υποδύεσαι.

Είναι μια καλοδουλεμένη παράσταση σε ολους τους τομείς της και είναι ένα έργο που έχει να σου μεταφέρει αρκετά μηνύματα. Είναι ένα δύσκολο έργο, με κινηματογραφική ματιά και συνεχή δράση, πράγμα που σημαίνει πως ο θεατής καλείται να είναι αρκετά προσηλωμένος σε όλη τη διάρκεια της παράστασης ώστε να καταλάβει πώς εξελίσσεται η ιστορία. Εγώ είμαι ένας απο τους εργάτες ο οποίος είναι ένα υποχείριο και άβουλο πλάσμα. Με άλλα λόγια θα μπορούσαμε να πουμε πως είμαι ένα πιόνι σε ένα καλοδουλεμένο παιχνίδι εξουσίας.

Το "Game Over" είναι μια πρωτότυπη παράσταση που έχει λάβει πολύ καλές κριτικές. Τι νομίζεις ότι την ωθεί στην επιτυχία;

Το γεγονός ότι καταπιάνεται με κοινωνικά θέματα καθώς και ότι δείχνει πόσο αδηφάγος μπορεί να γίνει κάποιος που έχει στα χέρια του την εξουσία, νομίζω ότι είναι κάτι που απασχολεί τον καθένα. Ο τρόπος δε που παρουσιάζεται αυτό το θέμα, ιδίως μιας και πρόκειται για έργο επιστημονικής φαντασίας, πιστεύω ότι κεντριζει το ενδιαφέρον του θεατρόφιλου κόσμου. Θεωρώ επίσης πως όταν έχεις βάλει έναν στόχο και έχεις δουλέψει με όρεξη, υπομονή και χαρά δεν γίνεται να μην πετύχει. Η πολύ καλή συνεργασία μεταξύ όλων των συντελεστών σε συνδυασμό με την Έφη Μεράβογλου, η οποία ξέρει πως να καθοδηγεί τα πράγματα, φέρνει αυτό το όμορφο αποτέλεσμα.

Πρόκειται για ένα έργο φαντασίας που αναφέρεται στο μέλλον. Τι σκέψεις σου προκαλεί;

Φόβο! Όπως προανέφερα, το Game over είναι αρκετά επίκαιρο έργο και όλα αυτά που διαδραματίζονται στην Γαλλία του 2055 θα μπορούσαν να συμβούν και σε εμάς. Με τον καιρό, που καταλάβα το έργο μας καλύτερα, προβληματίστηκα και έκατσα να σκεφτώ το πώς θα μπορούσαμε να είμαστε στο μέλλον. Το γεγονός οτι κάποτε μπορεί να γίνουμε πιόνια και υποχειρια κάποιων ανθρώπων (σε αυτό το βαθμό) με τρομάζει πολύ...

Στους περισσότερους, αν όχι σε όλους, αρέσει να κερδίζουν. Δε συμβαίνει όμως πάντα. Πως αντιμετωπίζεις εσύ, σαν Αριστέα, την ήττα και πότε θεωρείς ότι το παιχνίδι πρέπει να τελειώνει, ακόμα κι αν είσαι στη μεριά των ηττημένων;

Την αντιμετωπίζω ήρεμα, γενικά, αλλά υπάρχουν φορές που στεναχωριέμαι περισσότερο και άλλες λιγότερο. Ανάλογα με το πόσο πολυ θέλω κάτι και σύμφωνα με αυτό βλέπω και πότε τελειώνει το παιχνίδι. Πάντως και από την ήττα παίρνουμε πολλά μαθήματα.

Ανήκεις στη νέα γενιά ηθοποιών. Αρχικά, πως έγινε και ασχολήθηκες με το θέατρο;

Απο πολύ μικρή αγαπούσα το θέατρο! Αρχικα ασχολήθηκα με την μουσική, ομως πάντα ήθελα και θέατρο. Όταν ήμουν τρίτη δημοτικού, γνώρισα την Έφη Μεράβογλου στο ωδείο μου, που είχε έρθει να κάνει παράσταση! Ε, από τότε μου διδάσκει θέατρο, με έκανε να το αγαπήσω ακόμα πιο πολύ μέχρι που μου έκανε και μαθήματα για να δώσω στην δραματική που βρίσκομαι τώρα. Όπως καταλαβαίνετε, είμαι πολύ χαρούμενη που μου δίνεται η ευκαιρία να συμμετάσχω σε δουλειά της.

Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που λατρεύεις στην τέχνη με την οποία ασχολείσαι και τι θα άλλαζες στο χώρο του θεάτρου, αν μπορούσες;

Λατρεύω τα πάντα στο θέατρο! Ίσως να ξεχώριζα το κομμάτι της συνεργασίας. Μου αρέσει πάρα πολυ να γνωρίζω ανθρώπους και να δημιουργούμε παρέα. Είναι πολύ όμοσφο συναίσθημα να ξέρεις οτι ανήκεις σε μια ομάδα και έχετε κοινό στόχο. Δεν ξέρω, είναι πολύ νωρίς για να πώ τι θα άλλαζα.

Σα θεατής, τι παραστάσεις προτιμάς να παρακολουθείς και τι στοιχεία πρέπει να έχει μία παράσταση για να τη θεωρήσεις καλή εν τέλει;

Μου αρέσει να βλέπω τα πάντα. Πιστεύω πως όλες οι παραστάσεις έχουν κάτι να σου δώσουν. Δεν θεωρώ πως υπάρχουν κακές παραστάσεις, αλλά κάποιες που έχουν να σου δώσουν περισσότερα και άλλες λιγότερα. Επομένως δε μπορώ να πω πως θέλω να έχει κάποια συγκεκριμένα στοιχεία. Προσπαθώ πάντα να παίρνω πράγματα από αυτό που θέλουν να μου δώσουν και να μην ζητάω κάτι.

Ποια θεωρείς ότι είναι η σχέση μεταξύ του θεάτρου και γενικότερα των τεχνών και της κοινωνίας;

Θεωρώ πως χωρίς την τέχνη θα είχαμε πεθάνει απο κατάθλιψη. Για μένα οι τέχνες είναι η εσωτερική απελευθέρωση των πραγμάτων που αισθανόμαστε. Είναι η έκφραση του ψυχικού μας κόσμου. Όσο για το θέατρο, επειδή επηρεαζόμαστε από την κοινωνία μας, θα έλεγα πως αναπαρίστα την αλήθεια για την ζωή και τις κοινωνικές μας καταστάσεις. Απο την κοινωνία μας παίρνουμε ερεθίσματα και δημιουργούμε.

Πλέον παρατηρείται έντονη δράση στο χώρο του θεάτρου από μικρούς εναλλακτικούς χώρους και ομάδες. Που πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό και ποιά η γνώμη σου;

Σε καιρούς κρίσης η τέχνη αυξάνεται και είναι λογικό αν σκεφτούμε πως ο κόσμος πιέζεται. Έχει ανάγκη να ξεφύγει. Το θέατρο σε βοηθά να ανακαλύψεις πολλές πτυχές του εαυτού σου και σε κάνει να αισθάνεσαι απελευθερωμένος. Οι άνθρωποι δύσκολα ανοίγονται πια και το θέατρο συμβάλει άμεσα στο να "εκτονωθούν".  Μου αρέσει που υπάρχει αυτή η κινητικότητα στον χώρο. Είναι ωραίο να βλέπεις ανθρώπους οι οποίοι έχουν ανάγκη να δημιουργήσουν!

Φωτογραφίες άρθρου: Δημήτρης Αναστασίου

• Ανδριάνα Μπάμπαλη
• Γεράσιμος Ανδρεάτος