Βράδυ Πέμπτης στο Νέο Κόσμο, σε Club γεμάτο νέο κόσμο περιμένοντας ένα νέο καλλιτέχνη, τι είναι;! Ας το πάρει το ποτάμι...

Το Club είναι ο Σταυρός του Νότου και ο καλλιτέχνης δεν είναι άλλος από τον Λεωνίδα Μπαλάφα που βρέθηκε εκεί με τους μουσικούς του. Ομολογουμένως το βράδυ της 15ης Οκτωβρίου περιμέναμε αρκετά μέχρι την έναρξη του προγράμματος, σε σημείο που αρκετοί ήταν κάπως δυσαρεστημένοι. Αυτό βέβαια μέχρι να εμφανιστεί επί σκηνής ο Λεωνίδας Μ. με την παρέα του.

Μα είναι σχεδόν αδύνατο να κρατήσει κανείς μούτρα σε έναν τόσο «γαμάτο» τύπο σαν τον κύριο Μπαλάφα. Στην αρχή ο ίδιος ήταν κάπως πεσμένος, χρειάστηκε λίγο χρόνο μέχρι να ζεσταθεί και να αρχίσει να επικοινωνεί με το κοινό, να χορεύει, να κάνει χιούμορ και να χαμογελά με κάθε ευκαιρία. Εξ' ού και η αίσθηση οικειότητας που μπορούσε κανείς να αισθανθεί καθ' όλη τη διάρκεια της εμφάνισής του, σαν να τραγουδάει ένα φιλαράκι σου, για την χαρά της μουσικής και της παρέας.

Και είναι από τους λίγους νέους καλλιτέχνες που δίνει ένα φρέσκο αέρα σε ένα κατά τα άλλα πιο «σοβαρό» μουσικό είδος. Θα λέγαμε πως η πορεία του και ειδικά τα πρώτα του βήματα ήταν κάπως ανορθόδοξα. Κυρίως εξαιτίας της συμμετοχής του και εν τέλει της ανάδειξης του σε νικητή σε γνωστό μουσικό reality, για την οποία και ο ίδιος, όπως έχει δηλώσει, ακόμα νιώθει κάπως ενοχικά. Λίγη σημασία έχει βέβαια ο τρόπος ανάδειξης ενός ταλέντου καθώς η πορεία του και η διάρκεια του στον χρόνο είναι οι πιο αξιόπιστοι κριτές.

Ας έρθουμε όμως στα της Πέμπτης, μιας νύχτας που τράβηξε μέχρι τις πρώτες ώρες της επόμενης ημέρας. Εκτός από το Λεωνίδα Μπαλάφα που όπως αφήσαμε να εννοηθεί παραπάνω ήταν εξαιρετικός, το ίδιο εξαιρετικοί ήταν και οι μουσικοί που τον πλαισίωναν καθώς ήταν όλοι ένας κι ένας. Τα ονόματα αυτών των ταλαντούχων καλλιτεχνών που μας παρέσυραν με τις μουσικές τους: Άγγελος Πολυχρόνου, Βαγγέλης Καραπέτρος, Κώστας Γεράκης, Λευτέρης Βαρθάλης, Μιχάλης Καταχανάς και Νίκος Χριστόπουλος. Σε αυτό το σημείο, ας μου επιτραπεί να σταθώ στο βιρτουόζο του βιολιού Μιχάλη Καταχανά τον οποίο είχα την τύχη να παρακολουθήσω μαζί με το μουσικό του Τρίο στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, στα πλαίσια του Πανοράματος Ελληνικής Τζαζ και του οποίου το παίξιμο είχε προσαρμοστεί αριστοτεχνικά στης ανάγκες του μουσικού είδους που αυτή τη φορά καλούταν να υπηρετήσει.

Μερικά από τα τραγούδια που απολαύσαμε στο Σταυρό του Νότου ήταν «Χίλια δυο γυρίσματα», «Μια συγνώμη», «Τρεις ευχές», «Ας πάει στην ευχή», «Να σταθώ στα πόδια μου», «Ό,τι αισθάνεσαι να λες», «Κόσμε γλέντα», «Θα σε κλέψω μια βραδιά» και «Κακορίζικο σινάφι» το οποίο ο Λεωνίδας Μ. έγραψε για τις Σκουριές, καθότι εκτός από χιουμορίστας είναι ένας άνθρωπος ευαισθητοποιημένος πάνω στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι.

Απ' ότι φαίνεται οι Πέμπτες στο Σταυρό του Νότου θα γίνουν αγαπημένη συνήθεια, ανάσα ζωτική για την καθημερινότητα. Συνήθεια που απ΄ ότι φαίνεται έχουν αρχίσει πολλοί από τους θαμώνες που φάνηκε πως έχουν γίνει φίλοι, μια παρέα που ένωσε ένα αυθεντικό παιδί της μουσικής.

Φωτογραφίες: Χριστίνα Δραγγανά

• θεοδοσία Τσάτσου @ Ρυθμός Stage
• The Myrrors & Cyanna Mercury @ Death Disco