Από την εποχή του θεαθήναι μέχρι σήμερα που έχουμε γίνει λίγο πιο απαιτητικοί και ανοιχτόμυαλοι ακροατές, θα έπρεπε να έχουν αλλάξει περισσότερα πράγματα.

γράφει στο Ev Art η Κωνσταντίνα Δημητροπούλου.

Eurovision... Την ιστορία πάνω-κάτω την ξέρουμε. Ξεκίνησε πριν χρόνια σαν ένας διαγωνισμός κυρίως ποπ τραγουδιού στα πλαίσια της Ευρώπης. Κάποτε πήγε να γίνει κορμί-φωνή (αυτό προωθούσε το ποπ άλλωστε) και τα κατάφερε! Κάποιοι αντιστάθηκαν στο ποπ και κάποιες φορές δικαιώθηκαν (βλέπε "τέρατα"!) και γενικότερα όμως έχουν διαγωνιστεί σε αυτή τη διοργάνωση πολλοί καλλιτέχνες που δεν ήταν ποπ και σίγουρα δεν είχαν κορμί –έίχαν όμως φωνή! Εξάλλου, τα χρόνια έχουν αλλάξει και ακούγοντας παντρέματα μουσικών ειδών και πολύ ενδιαφέροντες πειραματισμούς, θα θεωρούσε κανείς ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί και αυτός ο διαγωνισμός. Δεν νομίζω όμως ότι το έχουν πάρει χαμπάρι οι διοργανωτές και οι συμμετέχοντες, αλλά ακόμα κι αν το έχουν πάρει το πάνε με πολύ αργό βήμα.

Από την εποχή του θεαθήναι μέχρι σήμερα που έχουμε γίνει λίγο πιο απαιτητικοί και ανοιχτόμυαλοι ακροατές, θα έπρεπε να έχουν αλλάξει περισσότερα πράγματα. Τόσα είδη μουσικής, τόσες χώρες με παράδοση στη μουσική, τόσες χώρες με γλώσσες αξιόλογες... Δεν μπορεί, σκέφτομαι. Μπορεί όμως τελικά, αφου και πάλι πάνω από τα μισά τραγούδια που διαγωνίστηκαν ήταν ποπ μπαλάντες και το 99% στα αγγλικά. Μα γιατί; Επίσημη γλώσσα, σου λέει, να καταλαβαινόμαστε. Αν και η μουσική και η ερμηνεία θα έπρεπε να έχει τη δύναμη να σε αγγίζει σε όποια γλώσσα και αν την ακούς. Αυτή είναι και η μαγεία! Αλλά πες το προσπερνάμε, μπορούμε να μαγευτούμε και στα αγγλικά! Το ότι άκουγα όμως τόση ώρα τραγούδια-δημιουργήματα ανθρώπων με διαφορετικές κουλτούρες και ήταν σαν να ακούω ένα cd από τον ίδιο δημιουργό, αυτό με ξεπερνάει.

Φυσικά ξεχώρισα κάποια αλλά ήταν ελάχιστα. Και πάλι καλά να λέω! Δυστυχώς δεν ήταν το ελληνικό μέσα. Μία αρκετά καλή φωνή και μία καλή προσπάθεια (για όσους ακούν αυτό το είδος ) με κίνηση που προσωπικά με άγχωσε λίγο και με ένα χιλιοακουσμένο ήχο. Τι να φταίει; Δε νομίζω η οικονομική κρίση. Αν έφταιγε και αν επηρέαζε την Eurovision, θεωρώ ότι απλά θα απείχαμε από τη διοργάνωση. Δε νομίζω ούτε ότι δεν υπάρχει έμπνευση, ποικιλία ή ότι στερούμαστε άξιων δημιουργών. Ποιος φταίει που η Ελλάδα ακολουθεί πιστά ένα κώδικα που δε θα έπρεπε να υφίσταται πλέον ως είχε; Ποιος φταίει που ένας διαγωνισμός που παρακολουθείται από εκατομμύρια ανθρώπους και αφορά ένα κομμάτι του πολιτισμού προβάλλει τραγούδια που φαντάζομαι οι περισσότεροι δε θα διάλεγαν για να ακούσουν. Και ψάχνουμε να βρούμε το καλύτερο από τα χειρότερα. Και αν υπάρχει όντως ένα καλό, ψάχνουμε να βρούμε γιατί αυτό που μας άρεσε λίγο περισσότερο δεν ήταν 15ο αντί για 16ο. Έτσι για να έχουμε να λέμε. Δουλειά δεν είχε ο διάολος...

Και πάνω που τα σκεφτόμουν αυτά, ήρθε η στιγμή της ψηφοφορίας! Μία στιγμή ιδιαίτερη και μαγική που φτιάχτηκε από μία πληθώρα καλλιτεχνών που έπαιξαν κρουστά, πνευστά και τραγούδησαν καταλήγοντας σε ένα ολιγόλεπτο αλλά υπέροχο άκουσμα που σε γέμιζε. Εκείνη τη στιγμή που κάποιοι άνθρωποι έδιναν ένα θησαυρό έχοντας φτιάξει ένα μουσικό υπερ-άκουσμα (από το υπερθέαμα), κάποιοι ήταν κολλημένοι σε κινητά και τηλέφωνα και ψήφιζαν. Όλα τα είδη κρουστών και πνευστών έδωσαν ρέστα και υπέροχες φωνές ενώθηκαν για να δημιουργήσουν ένα σύνολο άρτιο και εξαιρετικό. Άψογος συντονισμός, απεριόριστο ταλέντο και πάθος στη σκηνή, σίγουρα άξιζε το χειροκρότημα όσων παρευρέθηκαν σε αυτό το διαγωνισμό. Σίγουρα άξιζε και το έπαθλο! Πραγματικά ενθουσιασμένη από τη σκέψη, την εκτέλεση και το ταλέντο που κατέκλυσε το χώρο και τα σπίτια μέσω των τηλεοράσεων και προφανώς πραγματικά τυχερή που δεν ήμουν στη θέση των υποψηφίων. Θα ένιωθα πολύ λίγη μπροστά σε αυτό που προσέφεραν αυτοί οι μουσικοί και καλλιτέχνες στο κοινό αλλά και την τέχνη.

Για την ιστορία προτίμησα το τραγούδι του Αζερμπαϊτζάν και τους Ιταλούς τενόρους. Συμπάθησα τη Ρωσίδα και ίσως θα έδινα και μία δεύτερη ευκαιρία να ξανακούσω κανα-δύο τραγούδια, το ένα της Σουηδίας. Άντε και του χρόνου! Μέχρι τότε ας βάλουμε λίγο μυαλό σα χώρα και να κοιτάξουμε να προωθήσουμε με αξιόλογα τραγούδια καλλιτέχνες που το αξίζουν – ίσως το άξιζε και η φετινή συμμετέχουσα!

• Καλημέρα σας... καληνύχτα σας... Στο μεταξύ τι γίνεται;
• Φυλακισμένοι στην εικόνα τους