Ο Χαρούλης κουβαλά μέσα του ολόκληρη την Ελλάδα με κεντρικό σταθμό την πανέμορφη Κρήτη. Το λαούτο στα χέρια του παίρνει άλλη διάσταση...

γράφει στο Ev Art η Βαλέρια Σιβούδη.

Την πρώτη φορά που άκουσα τον Χαρούλη από κοντά ήταν πριν από τρία χρόνια σε μια συναυλία του στο Θέατρο Λυκαβηττού. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη στιγμή! Ήταν σαν μια «ιερατική τελετή». Άκουσα μια φωνή την οποία θα θυμάμαι για πάντα. Μεστή, καλλιεργημένη, ώριμη, γλυκιά, πονεμένη, χαρούμενη, ονειρική. Ήταν η φωνή του Χαρούλη η οποία σαν βέλος διαπερνούσε την ψυχή σου και διείσδυε στα μύχιά της ξετρυπώνοντας αναμνήσεις, όνειρα, αγάπες, αγωνίες, φόβους, προβληματισμούς που μέχρι τότε λαγοκοιμούνταν κάτω από τον ίσκιο της καθημερινότητας. «Μα τι είναι πια αυτός ο άνθρωπος;», διερωτήθηκα. Ένας χαρισματικός καλλιτέχνης και παράλληλα τόσο γνήσιος άνθρωπος, απάντησα μετά από καιρό παρακολουθώντας με την ίδια πρώτη συγκίνηση κι άλλες συναυλίες του.

Ο Χαρούλης κουβαλά μέσα του ολόκληρη την Ελλάδα με κεντρικό σταθμό την πανέμορφη Κρήτη. Το λαούτο στα χέρια του παίρνει άλλη διάσταση. Γίνεται παράπονο, διαμαρτυρία, χαρά, γέλιο, μελαγχολία, δάκρυ κι όλα αυτά άψογα συνυφασμένα με την παράδοση, τις μαντινάδες και την υπέροχη χροιά της φωνής και της κρητικής διαλέκτου του. Κάθε τραγούδι του είναι άγγιγμα ψυχής, στρόβιλος αναμνήσεων και ονείρων, μα εκεί που πραγματικά νιώθεις την απόλυτη μαγεία είναι στις συναυλίες του. Αεικίνητος, πάντα με το χαμόγελο στα χείλη και τη σοφία που κουβαλά, ένας καθ' όλα μετρημένος άνθρωπος. Από τους ελάχιστους γνήσιους Καλλιτέχνες που νιώθουν και μεταδίδουν σε τέτοιο βαθμό τη δύναμη των στίχων και της μελωδίας από τα τραγούδια τους!

Πραγματικά έχει έναν μαγικό τρόπο να σε κάνει να συνενώνεις και ταυτόχρονα να ζεις όλα τα αντιφατικά αισθήματα που σου γεννώνται. Οι στίχοι, οι μελωδίες, τα τραγούδια του γενικότερα είναι μια ευλογία, ενέχουν κάτι ιαματικό, θεραπεύουν τραύματα της ψυχής, ενώ παράλληλα ξυπνούν κάθε της ενδόμυχη σκέψη.

Έκτοτε δεν έπαψα στιγμή να τον ακούω και να συντροφεύω με τη φωνή του πολύτιμες στιγμές...

Φωτογραφίες: Γιάννης Χαρούλης @ Έξω Λακώνια Κρήτης

• Γιατί οι ροκ σκηνές της Αθήνας πρέπει να γίνουν "μπουζουκομάγαζα"
• Στη συναυλία του Θανάση που δεν πήγα...