Τα προσχήματα - Σταμάτης Μορφονιός

Τόσοι αιώνες, τόσοι αγώνες, τόσα θύματα μας μάθαν μόνο να κρατάμε τα προσχήματα

γράφει στο Ev Art ο Σταμάτης Μορφονιός.

Οι βαριές αρρώστιες μας είναι πάντα και σταθερά εδώ.
Προοδευτικές και ανίατες.
Φανερώνονται και ξύνουν τις αρχαίες πληγές μας με κάθε ευκαιρία.
Και -μη γελιέσαι- είναι αυτές που άνοιξαν όλες τις υπόλοιπες πληγές εδώ και αιώνες.
Όλα τα ξέρουμε καλύτερα από όλους.
Ασυζητητί.
Οπαδοί, χουλιγκάνοι με λοστάρια στα χέρια έτοιμοι να ανοίξουμε κεφάλια
όταν αμφισβητείται η απόλυτη αλήθεια μας.
Και ποιος χέστηκε βέβαια για την αλήθεια μας;
Ποιος χέστηκε για την αλήθεια γενικά τελικά ή για το γενικό καλό;
Μόνο κάτι "περιθωριακοί-ρομαντικοί" τύποι που ξέχασαν να μεγαλώσουν.
Ποιος τους δίνει σημασία;
Η διαφορετική γνώμη για όλους εμάς τους καθώς πρέπει είναι
απλά και μόνο πλήγμα στο γαμάτο εαυτό μας
που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει και βεβαίως
"πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα".
Με ροπαλιές.
Κάθε είδους.
Και κάπως έτσι οι ήρωες εν μία νυκτί γίνονται γραφικοί.
Και κάπως έτσι οι σημαίες που σηκώσαμε στο πρόσφατο ή στο πιο μακρινό παρελθόν
γίνονται πανιά έξω από τη πόρτα να σκουπίζουμε τα βρώμικα ποδάρια μας.
Και τί έγινε που μέσα στο σπίτι μας καίει φωτιά;
Ποιος νοιάζεται;
Είμαστε γαμάτοι και αυτό κανείς δεν πρέπει να το αμφισβητήσει.
Έχουμε αυτό το ιερό καθήκον.
Έχουμε μια εικόνα να σώσουμε.
Όλα τα άλλα θα τα δούμε μετά.
Σιγά μην τα δούμε.
Περαστικά μας και καληνύχτα μας.

 

Το τραγουδάκι σπιτικό, ειρωνικό και χειροποίητο πάει πακέτο με το κειμενάκι.

 

Φωτογραφία: Αντώνης Παπαβομβολάκης

Τα Cookies συμβάλλουν στην καλύτερη εμπειρία σας κατά την πλοήγηση στον ιστότοπο του evart.gr. Με την πλοήγησή σας αποδέχεστε τους Όρους Χρήσης.